ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[bugaun]

ฝนโปรยปรายพร่างพรมทั่วท้องทุ่ง
กลิ่นดินฟุ้งไปทั่วหัวระแหง
หยดน้ำเกาะบนกิ่งไม้ตอนพาแลง
แดดส่องแสงตะวันหลับจากโลกไป

[ไร้นวล^^]

๐เมฆทมึนมาหมายกระจายหมอง
ฟ้าก็ร้องอย่ากล้ำความคล้ำใส่
จึงแปล๊บปล๊าบเปรี้ยงปร้างสว่างไป
หวังเภทภัยจากเมฆกระเผลกพรุน

๐เปรี้ยงก็เปรี้ยงเพียงครู่ฤดูหม่น
พร่าพรางฝนฝอยแฝงเมฆแรงหนุน
ฟ้าจึงร่ำไห้อย่างช่างทารุณ
โอ้ไออุ่นอำไพไฉนลาฯ

[รพีกาญจน์]

เปลือยอกพุง นุ่งเตี่ยว เดินเลี้ยวเลาะ
เลยละเมาะ ลำธาร ผ่านหินผา
ปลายเปื้อนเปล่า เท้าสอง ท่องคันนา
ก้มเสาะหา หลังก่ง ลงติดดิน

ท่ามลมโหย โปรยปราย กรำสายฝน
ฟ้ามืดมน คนหลับ ทุกทับถิ่น
ร่างผอมดำ ย่ำต๊อก ออกหากิน
จับสูบสิ้น เขียดคาว...บ่าวผีโพง

 

รพีกาญจน์

[คารมจมโคลน]

ย่างเข้าเดือนหก
ฝนก็ตกพรำพรำ
กบมันก็ร้องงึมงัม
น่าจับทำต้มยำ เสียนี่กระไร

นอนเถียงนาน้อย
นอนคอยกลอยใจ
ปูที่นอนไว้
รับขวัญแก้วตา

ไม่มาสักที
น้องให้พี่คอยท่า
หรือว่าน้องยา
โดนฟ้าผ่าตาย

คารมจมโคลน

   

[ดาว อาชาไนย]

๐เมฆทมึนมาหมายกระจายหมอง
ฟ้าก็ร้องอย่ากล้ำความคล้ำใส่
จึงแปล๊บปล๊าบเปรี้ยงปร้างสว่างไป
หวังเภทภัยจากเมฆกระเผลกพรุน

๐เปรี้ยงก็เปรี้ยงเพียงครู่ฤดูหม่น
พร่าพรางฝนฝอยแฝงเมฆแรงหนุน
ฟ้าจึงร่ำไห้อย่างช่างทารุณ
โอ้ไออุ่นอำไพไฉนลาฯ

เมื่อสองเรารักกันฟ้าลั่นเปรี้ยง
ส่งสำเนียงบอกใบ้ให้รู้ค่า
เรารักกันเริงรื่นชื่นชีวา
สัญญาณฟ้าฟาดก้องร้องอึงอล

ฝนก็หลั่งราดรดเปียกหมดสิ้น
นองแผ่นดินหญ้าฉ่ำด้วยน้ำฝน
พอเริ่มซารุ้งงามยามได้ยล
เราสองคนรักกันฟ้าลั่นดัง

ดาว อาชาไนย

[D]

เปลือยอกพุง นุ่งเตี่ยว เดินเลี้ยวเลาะ
เลยละเมาะ ลำธาร ผ่านหินผา
ปลายเปื้อนเปล่า เท้าสอง ท่องคันนา
ก้มเสาะหา หลังก่ง ลงติดดิน

ท่ามลมโหย โปรยปราย กรำสายฝน
ฟ้ามืดมน คนหลับ ทุกทับถิ่น
ร่างผอมดำ ย่ำต๊อก ออกหากิน
จับสูบสิ้น เขียดคาว...บ่าวผีโพง

 

รพีกาญจน์

ดึกสงัด ลัดเลาะ ละเมาะป่า
มืดหม่นหล้า ฟ้าฉ่ำ ย่ำย่างโหย่ง
จับไฟฉาย ซ้าย,ขวา ตระกร้าโยง
เดินเทงโทง โตงเตง ตาเล็งแล

หวังหากบ หลบทาง หว่างหินผา
เซถลา พาไถล เถือกไถแถ
กระแทกปัง นั่งจ๋อง จ้องตาแจ
ใครกันแน่ ผีหรือคน ชนอย่างจัง

"ดิน"

[ไร้นวล^^]

๐ยังสงสัยอัสนีที่กราดเกรี้ยว
ว่ารักเชี่ยวเช่นเปรี้ยงเสียงคลุ้มคลั่ง
รึจะมาเปลี่ยนเป็นรักเด่นดัง
ตกภวังค์ว้าวุ่นฟ้าขุ่นมัว

๐โอ้ฟ้าเอ๋ยเอ่ยประดุจสลุตรัก
ไยโถมหนักประหนึ่งหน่วงทรวงสลัว
เห็นแสงแปล๊บแสบเสน่ห์เล่ห์ระรัว
รักคงรั่วดั่งพิรุณที่หนุนเนืองฯ

[ไพร พนาวัลย์]

สองเราอยู่คู่กันวันฟ้าครึ้ม
เมฆทึมทึมสีเทาลอยเข้าฝั่ง
ลมกระโชกโบกโบยโปรยปึงปัง
สองเรานั่งแนบเนาเฝ้าเชยชม

เสียงฟ้าร้องเปรี้ยงปร้างอยู่ข้างนอก
ดั่งจะบอกให้เรารีบเข้าร่ม
กลัวสายฝนหล่นพรางลงพร่างพรม
อีกสายลมห่มสาวให้หนาวกาย 

เมฆสีดำคล้ำหม่นดั่งคนเหงา
ที่คอยเฝ้าสาวงามยามเดือนหงาย
แต่คืนนี้ฟ้าหม่นยามฝนปราย
ขอพระพายช่วยพา รักมาเยือน 

“ไพร พนาวัลย์”
 
 
มัวแต่ดูกุหลาบไฟ โดนคุณหมอแซงจ้อย..

[รัตนาวดี]

เมื่อสองเรารักกันฟ้าลั่นเปรี้ยง
ส่งสำเนียงบอกใบ้ให้รู้ค่า
เรารักกันเริงรื่นชื่นชีวา
สัญญาณฟ้าฟาดก้องร้องอึงอล

ฝนก็หลั่งราดรดเปียกหมดสิ้น
นองแผ่นดินหญ้าฉ่ำด้วยน้ำฝน
พอเริ่มซารุ้งงามยามได้ยล
เราสองคนรักกันฟ้าลั่นดัง

ดาว อาชาไนย

<a href="http://www.youtube.com/v/YXo315lt3wk&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/YXo315lt3wk&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

 


...ฝนโปรยมา ฟ้าคราง จนทางแฉะ
น้ำฝนแตะ ผิวงาม ยามฝนหลั่ง
เสื้อผ้าชุด เปียกไว ไม่ปิดบัง
เห็นได้ทั้ง ชั้นใน ทำไงดี...

...อุตส่าห์แต่ง ชุดสวย ด้วยสีสรร
ฝนโปรยพลัน เปียกเปรอะ เลอะเลยนี่
ตาพี่ก็ หมั่นจ้อง มองทุกที
ในวันนี้ คิดถึง ภาพซึ้งจัง...

 ☆ รัตนาวดี ☆
 

[D]

สองเราอยู่คู่กันวันฟ้าครึ้ม
เมฆทึมทึมสีเทาลอยเข้าฝั่ง
ลมกระโชกโบกโบยโปรยปึงปัง
สองเรานั่งแนบเนาเฝ้าเชยชม

เสียงฟ้าร้องเปรี้ยงปร้างอยู่ข้างนอก
ดั่งจะบอกให้เรารีบเข้าร่ม
กลัวสายฝนหล่นพรางลงพร่างพรม
อีกสายลมห่มสาวให้หนาวกาย 

เมฆสีดำคล้ำหม่นดั่งคนเหงา
ที่คอยเฝ้าสาวงามยามเดือนหงาย
แต่คืนนี้ฟ้าหม่นยามฝนปราย
ขอพระพายช่วยพา รักมาเยือน 

“ไพร พนาวัลย์”
 
 
มัวแต่ดูกุหลาบไฟ โดนคุณหมอแซงจ้อย..

ฟ้าสลึม ทึมเทา เคล้าเมฆฝน
ลมหมุนวน จนใบ ไม้ร่วงเกลื่อน
อัสนี สีสาด พาดแสงเตือน
สีหน้าเจื่อน เลื่อนกาย ชายประคอง

ผิวกายเย็น เห็นชัน ขนมันลุก
แอบซ่อนซุก คลุกอก ไหล่ปกป้อง
โอบละมุน อุ่นกาย สายตาจ้อง
มานมันก้อง ร้องกู่ ดู๊!.เป็นไป

เกิดอาการ ซ่านซึ้ง กึ่งหนาวสั่น
มานเริ่มหวั่น ครั่นตัว กลัวเป็นไข้
เอ่ยปากชวน ยวนเย้า เข้าด้านใน
ขออาศัย หมอนตัก พักสักคืน

"ดิน"

[หมูหวาน]

ท้องฟ้าหม่น ลมฝนโหมกระหน่ำ
นึกถึงคำพี่เคยบอก...อยู่ในหัว
หากเมื่อไหร่ฟ้าร้องแล้วน้องกลัว
ขอให้น้องหลับตาให้นานๆ
(ไม่ได้แต่งนาน รู้สึกแปลกๆ)

[ไพร พนาวัลย์]

ฟ้าสลึม ทึมเทา เคล้าเมฆฝน
ลมหมุนวน จนใบ ไม้ร่วงเกลื่อน
อัสนี สีสาด พาดแสงเตือน
สีหน้าเจื่อน เลื่อนกาย ชายประคอง

ผิวกายเย็น เห็นชัน ขนมันลุก
แอบซ่อนซุก คลุกอก ไหล่ปกป้อง
โอบละมุน อุ่นกาย สายตาจ้อง
มานมันก้อง ร้องกู่ ดู๊!.เป็นไป

เกิดอาการ ซ่านซึ้ง กึ่งหนาวสั่น
มานเริ่มหวั่น ครั่นตัว กลัวเป็นไข้
เอ่ยปากชวน ยวนเย้า เข้าด้านใน
ขออาศัย หมอนตัก พักสักคืน

"ดิน"

นอนไม่ได้หรอกน้องห้องมันแคบ
แสงฟ้าแลบแปร๊บปร๊าบเหมือนดาบยื่น
พี่กลัวฟ้าเหมือนกันนะขวัญยืน
แอบสะอื้นฝืนใจ แหม...อายจัง

งั้นเรานั่งคุยกันจนยันรุ่ง
พอวันพรุ่งฝนซาฟ้าหยุดคลั่ง
ถ้าจะนั่งข้างในกลัวใจพัง
กลัวปืนดังจากพ่อ...ตกบ่อปลา

“ไพร พนาวัลย์”