ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Moo Dum]

เพียงฝนโปรย  โรยตัว  ฟ้ามัวหม่น
พิรุณหล่น  คนเศร้า  เหงาสะอื้น
สุธาฉ่ำ  น้ำชุ่ม  ชอุ่มชื้น
น้ำตารื้น  กลืนกล้ำ  ช้ำไม่คลาย

เพียงผ่านพ้น  ฝนซา  ฟ้าสว่าง
แต่รักห่าง  ว่างเปล่า  เศร้าไม่หาย
รันทดท้อ  ง้อหา  แทบลาตาย
ทิ้งให้ชาย  วายดับ  กับรักลวง

ฝนตกซ้ำ  ย้ำว่า  ฟ้าครวญคร่ำ
ทนกลืนกล้ำ  ร่ำไห้  ใจห่วงหวง
น้ำตานอง  หมองหม่น  เอ่อล้นทรวง
ใจทั้งดวง  ร่วงหล่น  กับฝนโปรย

ปีผ่านพ้น  วนกลับ  รับฝนใหม่
ตกห่าใหญ่  ไล่ร้อน  ผ่อนเย็นโหย
แต่รักเก่า  เศร้าหนา  ร้างลาโรย
เจ้าบินโบย  โดยไม่  อาลัยคืน

กี่วันเคลื่อน  เดือนพ้น  กี่ฝนผ่าน
รักที่หว่าน  นานแห้ง  แล้งสุดฝืน
ไม่เหลือรอย  คล้อยหลัง  มิยั่งยืน
สุดกล้ำกลืน  ขื่นขม  จมน้ำตา

Moo Dum

 

กลับมาเยี่ยมบ้านตอนครบหนึ่งปี ที่เป็นสมาชิกพอดี
ต้องแต่งกลอนไว้ดูพัฒนาการในขวบปีที่ผ่านมา
ยังคิดถึง อาจารย์ พี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ทุกคนครับ

[panthong.kh]

ยินเสียงฝน หล่นมา หลังคารั่ว
ใจเริ่มกลัว หวาดหวั่น พรั่นพรึงหนา
ทั้งเสียงลม โชยพัด สะบัดมา
ปวดอุรา โหยให้ ใจระทม

เสียงพายุ กระหน่ำ ช้ำใจนัก
รอคนรัก จากลา พาขื่นขม
สัญญาไว้ หนึ่งปี พี่ซานซม
ไปชื่นชม หญิงใด ไม่กลับคืน

ฟ้าครวญคร่ำ พร่ำมา อุราหมอง
น้ำตานอง หมองไหม้ ให้สุดฝืน
พี่ไปแล้ว ไปลับ หลับทั้งยืน
จักนอนนั่ง ยังสะอื้น ฝืนเดียวดาย
พันทอง

[Moo Dum]

ฟ้าครวญคร่ำ  พร่ำว่า  รักมาพราก
ขื่นขมมาก  ฝากฝน  คนแพ้พ่าย
ฝากลมลูบ  จูบหวิว  ต้องผิวกาย
หยดน้ำพราย  สายฝน  ปนน้ำตา

ที่จากไป  ใช่ลด  หมดรักเก่า
เคยคุกเข่า  เฝ้าขอ  เธอต่อหน้า
ทั้งวันคืน  ยืนยัน  มั่นสัญญา
เธอตอบมา  ว่าพี่  ไม่ดีพอ

ฝากลมปาก  จากชาย  ที่ปลายหล้า
ต้องหลบหน้า  อาดูร  สูญรักต่อ
เพียงคนใหม่  ใกล้เจ้า  เฝ้าพนอ
ทิ้งคนรอ  รอไป  ไม่เหลียวแล

Moo Dum

 

[~ขลุ่ยกันแสง~]

ธรรมดา นารี ฤดีแล้ง
รักมักแห้ง เหือดหาย หมายสร้างแผล
เพื่อสลัก ลงไป ฝังในแด
หลังจากชาย พ่ายแพ้ ต่อแม่นาง..
 
..ฤทัยชาย หมายรัก สลักมั่น
เฝ้าใฝ่ฝัน หวังเนียง เนาเคียงข้าง
รักษาซึ้ง ตรึงใจ มิให้จาง
แต่..ทุกอย่าง ร้างลา เพราะนารี..
 
..มโนนวล ส่วนใหญ่ จะไร้รัก
อย่าคิดปัก อุรา กระลาศรี
ทั่วทั้งหล้า หนใด ก็ไม่มี
ซึ่งหญิงที่ ฤทัย..ไม่โลเล
 

[Prapacarn ❀]

มีหญิงหนึ่งซึ้งสลัก..รักปักแน่น
ไม่คลอนแคน ไม่คลาย..ไม่ห่างเห
เกรงแต่ชายคุยโวใจโลเล
เฝ้าแต่เห่ลำนำให้ช้ำใจ
 
ใช้คำหวานผลาญพร่า ล่า..ลวงหญิง
ไร้สัตย์จริง..เพียงเล่ห์กล พาหม่นไหม้
กว่าจะรู้ก็หลงรักปักฤทัย
แต่นี้ไป..เมินซะเถอะ..เช๊อะชายลวง
 
แซมค่ะ
 

[รัตนาวดี]

... ...


...ไยพี่ต้อง โผล่มา คราฝนสาด
ได้โอกาส ครวญหา น่าเป็นห่วง
หยาดฝนหยด รดหล่น บนหน้าดวง
ราวน้ำตา ไหลร่วง เร้าทรวงจัง...

...หยดน้ำฝน หล่นพา น้ำตาไหล
สะกิดใจ คล้ายเตือน เหมือนคำสั่ง
คิดถึงคน อยู่ไกล ใจภวังค์
ผู้เคยรั้ง ทรวงใฝ่ ไม่อยากลืม...

☆ รัตนาวดี ☆
 

[รพีกาญจน์]

ทิ้งคนรอ  รอไป  ไม่เหลียวแล

Moo Dum

สิบเอ็ดปีที่ผ่านมินานหนอ
เคยเคลียคลอทุกคืนชื่นกับแม่
ด้วยรักเธอเอ่อท้นล้นดวงแด
คลาดกายแม้แป๊บเดียวเหลียวหาพลัน

ชี้นกเห็นเป็นไม้ตามใจคล้อย
อยากได้สร้อยซื้อทองเป็นของขวัญ
มอเตอร์ไซด์ใหม่หนึ่งบึ่งทุกวัน
ผ้าแพรมันเข้มจางเนื้ออย่างดี

จะเที่ยวไหนไปด้วยช่วยถือจ้อง
ซ้ายหิ้วของต่องแต่งแป้งลิปส์สี
ยืนฟังซอผ่อลำตัดคอยพัดวี
ซื้อโรตีไอติมส่งยิ้มมา

น้ำพริกแดงแกงส้าว่าเพ็ดเผ็ด
รีบเ้ตล็ดอกแอ่นซื้อแฟนต้า
รื้อใบจากลากลอนคู่ปูหลังคา
ตีเฌอร่ากั้นรั้วกลัวถ้ำมอง

เหนื่อยจากงานพานพับหลับมิตื่น
รู้ตัวฟื้นอีกทีเกือบตีสอง
ลมโชยฉิวหวิวอุราฟ้าคะนอง
ละนวลน้องอยู่ไหนไร้สกนธ์

ชวนขยาดสาดซ่าคลื่นบ้าคลั่ง
กอดเข่านั่งพิงเสาเหงาหมองหม่น
สิบเอ็ดปีที่หวานซ่านกระมล
ซับหยาดฝนรินไหล...ใช่น้ำตา

 

รพีกาญจน์

[Moo Dum]

ธรรมดา นารี ฤดีแล้ง
รักมักแห้ง เหือดหาย หมายสร้างแผล
เพื่อสลัก ลงไป ฝังในแด
หลังจากชาย พ่ายแพ้ ต่อแม่นาง..
 
..ฤทัยชาย หมายรัก สลักมั่น
เฝ้าใฝ่ฝัน หวังเนียง เนาเคียงข้าง
รักษาซึ้ง ตรึงใจ มิให้จาง
แต่..ทุกอย่าง ร้างลา เพราะนารี..
 
..มโนนวล ส่วนใหญ่ จะไร้รัก
อย่าคิดปัก อุรา กระลาศรี
ทั่วทั้งหล้า หนใด ก็ไม่มี
ซึ่งหญิงที่ ฤทัย..ไม่โลเล
 

รักของชาย  หมายปอง  ต้องฉลาด
อย่าอืดอาด  ขลาดกลัว  มัวโอ้เอ้
ถึงชายจัก  รักมั่น  หมั่นทุ่มเท
อาจซวนเซ  เล่ห์พราว  สาวลวงรัก

ถ้าไขว่คว้า  หาใคร  ใจสัตย์ซื่อ
ไม่ยึดยื้อ  มัวถือองค์  คงอกหัก
ปล่อยล่วงผ่าน  นานเก็บ  เจ็บยิ่งนัก
หากใจภักดิ์  รักจริง  อย่าทิ้งนาน

Moo Dum

 

[Moo Dum]

มีหญิงหนึ่งซึ้งสลัก..รักปักแน่น
ไม่คลอนแคน ไม่คลาย..ไม่ห่างเห
เกรงแต่ชายคุยโวใจโลเล
เฝ้าแต่เห่ลำนำให้ช้ำใจ
 
ใช้คำหวานผลาญพร่า ล่า..ลวงหญิง
ไร้สัตย์จริง..เพียงเล่ห์กล พาหม่นไหม้
กว่าจะรู้ก็หลงรักปักฤทัย
แต่นี้ไป..เมินซะเถอะ..เช๊อะชายลวง
 
แซมค่ะ
 

หญิงคุยโว  โลเล  เห่ไปทั่ว
ชีวิตมั่ว  มัวเมา  เฝ้าหลงบ่วง
เปลี่ยนรักง่าย  ชายชู้  เปลี่ยนคู่ควง
ใจหนึ่งดวง  ห่วงใย  ใครไม่เป็น

รักเผื่อเลือก  เปลือกนอก  หลอกลวงร่าย
วนเวียนว่าย  ชายลอง  เป็นของเล่น
เธอดับหวัง  ดั่งกับ  ดับเดือนเพ็ญ
ทุกเช้าเย็น  เป็นตาย  ก็คล้ายกัน

Moo Dum

 

แรงไปนิด เพราะกลอนพาไปนะครับ

[Moo Dum]

... ...


...ไยพี่ต้อง โผล่มา คราฝนสาด
ได้โอกาส ครวญหา น่าเป็นห่วง
หยาดฝนหยด รดหล่น บนหน้าดวง
ราวน้ำตา ไหลร่วง เร้าทรวงจัง...

...หยดน้ำฝน หล่นพา น้ำตาไหล
สะกิดใจ คล้ายเตือน เหมือนคำสั่ง
คิดถึงคน อยู่ไกล ใจภวังค์
ผู้เคยรั้ง ทรวงใฝ่ ไม่อยากลืม...

☆ รัตนาวดี ☆
 

หยดน้ำฝน  หล่นพา  น้ำตาพราก
เคยรักมาก  ฝากใจ  ใฝ่หลงปลื้ม
รักบ่ายเบี่ยง  เพียงแต่  แค่ให้ยืม
หลงด่ำดื่ม  ครึ้มใจ  ก่อนไกลจร

ฝากสายฝน  หล่นพลิ้ว  ปลิวฟูฟ่อง
ฝากลมล่อง  ต้องนวล  มาครวญอ้อน
ผู้แพ้พ่าย  ปลายโลก  โศกอาวรณ์
ใจขาดรอน  นอนตาย  ปลายฟ้าไกล

Moo Dum

 

[Moo Dum]

ชวนขยาดสาดซ่าคลื่นบ้าคลั่ง
กอดเข่านั่งพิงเสาเหงาหมองหม่น
สิบเอ็ดปีที่หวานซ่านกระมล
ซับหยาดฝนรินไหล...ใช่น้ำตา

 

รพีกาญจน์

รวยรินรด  ทดท้อ  รอรักกลับ
น้ำตาขับ  ซับหมอง  นองใบหน้า
หวิวไหวหวั่น  ฝันคว้าง  ยามร้างลา
คั่งค้างคา  อาดูร  พูนทวี

อิดออดอ้อน  นอนแนบ  แอบอกอุ่น
กลิ่นกายกรุ่น  หนุนนวล  เย้ายวนพี่
กอดเกยกัน  ยันทิวา  ล่วงราตรี
แสงสุรีย์  สีทอง  เรืองรองทา

คืออดีต  กรีดใจ  คราใดนึก
ความรู้สึก  ลึกล้น  ทนก้มหน้า
สองแก้มอาบ  ฉาบรด  หยดน้ำตา
คำสัญญา  สาบาน  นานก็เลือน

ดับสิ้นหวัง  ดังมีด  กรีดคมบาด
ตัดสวาท  ขาดใย  ไม่เหลือเพื่อน
ทิ้งไว้แต่  แผลช้ำ  คอยย้ำเตือน
กี่ปีเดือน  เหมือนโรค  โศกเรื้อรัง

สิบเอ็ดปี  พี่หวาน  ซ่านดวงจิต
น้องตามติด  ชิดใกล้  ได้สมหวัง
ยี่สิบปี  สี่เดือน  เหมือนภวังค์
สุดท้ายพัง  หวังสิ้น  รินน้ำตา

Moo Dum