เดียวดาย
ระลอกคลื่นกลืนทรายกินชายหาด
สายลมบาดต้นมะพร้าวรานร้าวต้น
เสียงครวญครางร้องประหนึ่งให้อึงอล
มะพร้าวหล่นเพียงเพราะเจ็บเสียงเหน็บทรวง
ครืนครืนครืนเสียงทะเลเห่ท้องฟ้า
ดาริกานอนไม่หลับกับความห่วง
กลัวพระจันทร์มิได้ฉายประกายดวง
จำรัสห้วงหาศงามยามราตรี
เศษกิ่งไม้เหงาหงอยลอยอ้างว้าง
ทะเลขวางรังเกียจกลัวเสียดสี
จึงผลักไสไล่กระแทกแยกชีวี
ไล่ตบตีเตะเสยไปเกยทราย
อันชีวิตคนเหงามันเศร้าหมอง
แม้นร่ำร้องช้ำฟกอกสลาย
ยังมีแต่โดดเดี่ยวต้องเดียวดาย
หากต้องตายใครจะเร้นมาเห็นใจ
(อ้างอยู่เป็นอาจินต์)
อึงอล
ส่ำเสียงยนต์ครวญบ้าเหยียบชลสาด
สายลมกราดบาดฝนห่ามร้ายเกรี้ยว
ชำแรกฟ้าหล่นถั่งหลังคาเกรียว
รวงฝนเจ็บกระแทกเลี้ยวลงน้ำราง
จั๊ก...จั๊ก...จั๊ก...เสียงฝนเห่ข่มฟ้า
ดาริกาหนาวสั่นเปียกฝนคลั่ง
ศศิธรลี้หลบไม่อินัง
สกุณาคืนรังกล่อมลูกนอน
เศษฝุ่นผงล่องไหลเชี่ยวสายน้ำ
แสนชอกช้ำกระแสชลไม่ผันผ่อน
คิดทำลายผลักไสให้ม้วยมรณ์
ถีบตบตีเตะต่อยตกร่องคู
อันชีวิตคนเหงาเคล้าทุกข์สุข
มีบ้างสนุกเฮฮากระตู้วู้
บ้างร้องไห้ร้างใครปลอบเหลียวดู
ไม่ยอมตายจนกว่าหาคู่เจอฯ
5555ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
