ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Prapacarn ❀]

บินหลาหลงไพร..อยู่ไหนหนอ
เฝ้ารอ..เจ้าไปลับ ไม่กลับบ้าน
เกรงเจ้าถูกลวง..หม่นดวงมาน
สงสารเจ้านักปีกหักซม

เกาะคอนนอนเดี่ยวเจ้าเปลี่ยวไหม
หรือใครรังแกจนแดขม
สั่นหนาวร้าวรอนอ่อนระทม
ผ้าห่มกลางดง..คงไม่มี

แสงดาวดารดาษพาดกลางสรวง
ห่วงหวงคนไกลใจริบหรี่
ฝากเดือนเด่นดวงทวงถามที
ไมตรีฝากไป..คงไม่ได้รับ

ดึกแล้ว..บินหลา..กลับมาเถิด
คนหวังเหวิดเศร้าใจไม่ได้หลับ
เรไร หริ่งหรีด กรีดปีกรับ
ลำนำขับข้ามฟ้ามาห่มเธอ

แซมค่ะ
 

[กังวาน]

เจ้าบินหลามาไกลไม่อยากกลับ
ขอบินลับผู้เดียวเปลี่ยวใจเผลอ
แต่ที่พรากจากมาอย่าโทษเธอ
เพียงอยากเจอเจ้าของใหม่ด้วยใจจริง

อาจหนาวเปล่าเปลี่ยวโดดเดี่ยวเหงา
มีเพียงเงาเป็นเพื่อนเตือนทุกสิ่ง
แต่ชีวิตคือชีวิตมิคิดติง
อยู่เหมือนทิ้งแตกต่างกันอย่างไร

เจ้าของใหม่ใจคงดีมีที่ว่าง
กุศลสร้างคงได้รักพักอาศัย
หลบลมหนาวพราวฝนผ่านพ้นภัย
บินหลาไปแล้วลับ...มิกลับคืน

       ----กังวาน----

[ชลนา ทิชากร]

 

โดนตัดหน้าเสี้ยวยาแดงผ่าแปด

บิหลาหลง พงไพร หัวใจหม่น
ตามหาคน ห่วงหา บินหลาเผลอ
มัวไปหลง พงไพร ตามไม่เจอ
เธอบ่นเพ้อ ละเมอถึง คะนึงครวญ

เธออยู่ดี มีสุข ทุกข์ไฉน
คนห่วงใย หงอยเหงา เศร้ากำสรวล
ยามหลับใหล ฝันใฝ่ ใจรัญจวน
ถึงเนื้อนวล คนดี ที่ห่วงใย

อันน้ำใจ ไมตรี มีมาถึง
ยังซาบซึ้ง คะนึงหา พาหวั่นไหว
จะรีบกลับ คืนคอน ไม่นอนไพร
จะนอนใน กรงใจเจ้า เยาวพา

ตั้งใจไว้ ไปไม่ถึง จึงถูกยิง
ร่วงลงดิ่ง แดดิ้น   สิ้นบินหลา
ต้องมาถูก ยิงตาย วายชีวา
จบตำนาน เรื่องบินหลา มาจากไกล

ชลนา  ทิชากร

<a href="http://www.youtube.com/v/ISKNduYqqKk&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/ISKNduYqqKk&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[panthong.kh]

จะบินหลา หรือเปล่า เราไม่รู้
จะพลัดคู่ ชู้ชื่น ทุกคืนไหม
จะบินเดี่ยว ก็ยัง นั่งหวั่นใจ
จะจากไกล บินหลา ยังอาวรณ์

ขอบินท่อง ล่องไพร ให้สุขสันต์
จะไม่หวั่น โดนยิง มิ่งสมร
ด้วยโดดเดี่ยว เปลี่ยวนัก รักร้าวรอน
จะไม่อ้อน ครวญคร่ำ ให้ร่ำไร

ขออยู่ป่า หาหนอน ชอนไชจิก
ระรี้ริก ทุกวัน ไม่หวั่นไหว
แม้ขาดคู่ สู่สม ภิรมย์ใจ
ขออยู่ไป อย่างนี้ มิเคยแคร์
พันทอง

[สมนึก นพ]

บิหลาหลง พงไพ หัวใจหม่น
ตามหาคน ห่วงหา บินหลาเผลอ
มัวไปหลง พงไพ ตามไม่เจอ
เธอบ่นเพ้อ ละเมอถึง คะนึงครวญ

เธออยู่ดี มีสุข ทุกข์ไฉน
คนห่วงใย หงอยเหงา เศร้ากำสรวล
ยามหลับใหล ฝันใฝ่ ใจรัญจวน
ถึงเนื้อนวล คนดี ที่ห่วงใย

อันน้ำใจ ไมตรี มีมาถึง
ยังซาบซึ้ง คะนึงหา พาหวั่นไหว
จะรีบกลับ คืนคอน ไม่นอนไพ
จะนอนใน กรงใจเจ้า เยาวพา

แสนเสียดาย ตั้งใจไว้ ไปไม่ถึง
ถูกพรานทรึ้ง  ดับดิ้น สิ้นบินหลา
ต้องมาถูก ยิงตาย วายชีวา
จบตำนาน เรื่องบินหลา มาจากไกล

ชลนา  ทิชากร
.............

กลอนสวยครับ คุณชลนา ทิชากร
แต่บางตอน ควรที่ มีแก้ไข
คือบินหลา มาหลง ในพงไพร
ถูกพรานใหญ่ ทึ้งกระชาก หายจากจร

เราอยู่บ้าน เดียวกัน ฉันท์น้องพี่
หนักเบามี อย่าหา ว่ามาสอน
เพื่อจรรโลง ภาษาไทย ในบ้านกลอน
อย่ารีบงอน ก่อนนะ ขออภัย.

นพ
4พ.ย.55

[ชลนา ทิชากร]

จะบินหลา หรือเปล่า เราไม่รู้
จะพลัดคู่ ชู้ชื่น ทุกคืนไหม
จะบินเดี่ยว ก็ยัง นั่งหวั่นใจ
จะจากไกล บินหลา ยังอาวรณ์

ขอบินท่อง ล่องไพร ให้สุขสันต์
จะไม่หวั่น โดนยิง มิ่งสมร
ด้วยโดดเดี่ยว เปลี่ยวนัก รักร้าวรอน
จะไม่อ้อน ครวญคร่ำ ให้ร่ำไร

ขออยู่ป่า หาหนอน ชอนไชจิก
ระรี้ริก ทุกวัน ไม่หวั่นไหว
แม้ขาดคู่ สู่สม ภิรมย์ใจ
ขออยู่ไป อย่างนี้ มิเคยแคร์
พันทอง

บินหลาเหงา เศร้าใจ เขาไม่สน
บินหลาหม่น ใจหมอง ต้องพ่ายแพ้
บินหลาอาภัพ อับเฉา เหงาดวงแด
พันทองน้อง ไม่แล แม้หางตา

ขอพันทอง ล่องไพร ให้สุขสันต์
ขอพันทอง ล่องพนาวัลย์  ให้หรรษา
ขอพันทอง ชมมวลไม้  ในพนา
เพลินอุรา สาใจ เสียให้พอ

เมื่อเสร็จกิจ พงไพร ในป่ากว้าง
อย่าลืมทาง กลับถิ่น บินหลาหนอ
มีคนคอย เอาใจ ใฝ่พะนอ
นั่งนอนรอ น้องพัน ทุกวันเลย

ชลนา  ทิชากร

<a href="http://www.youtube.com/v/wdZQjHzodEI&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/wdZQjHzodEI&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[สมนึก นพ]

บินหลาหลงไพร..อยู่ไหนหนอ
เฝ้ารอ..เจ้าไปลับ ไม่กลับบ้าน
เกรงเจ้าถูกลวง..หม่นดวงมาน
สงสารเจ้านักปีกหักซม

เกาะคอนนอนเดี่ยวเจ้าเปลี่ยวไหม
หรือใครรังแกจนแดขม
สั่นหนาวร้าวรอนอ่อนระทม
ผ้าห่มกลางดง..คงไม่มี

แสงดาวดารดาษพาดกลางสรวง
ห่วงหวงคนไกลใจริบหรี่
ฝากเดือนเด่นดวงทวงถามที
ไมตรีฝากไป..คงไม่ได้รับ

ดึกแล้ว..บินหลา..กลับมาเถิด
คนหวังเหวิดเศร้าใจไม่ได้หลับ
เรไร หริ่งหรีด กรีดปีกรับ
ลำนำขับข้ามฟ้ามาห่มเธอ

แซมค่ะ
 

บินหลามิได้งงหลงไปไหน
ต้องบินไกลเห็นไฟสีมีพลั้งเผลอ
สว่างเหมือนกลางวันบินผ่านเจอ
จึงหลงเก้อมิได้พักชักหมดแรง

หายภวังค์ตั้งจิตยังคิดสู้
เป้าหมายรู้ส่งข่าวให้ไม่เสแสร้ง
ด้วยเวลามาต่างจึงคลางแคลง
โซลรุ้งแวงแบ่งวางต่างกันไกล

พี่ ตชด.เหงามากฝากคำส่ง
บินหลาดงลัดฟ้านำมาให้
พี่เขาป้องกันเขตประเทศไทย
แต่หัวใจมอบสาวมีที่ต่างแดน

บินหลาถามอยู่ที่ใคร ไม่เฉลย
กลับแกล้งเฉยเลศนัยคล้ายมีแผน
ป้อนเหยื่อบินหลาเห็นเป็นตั๊กแตน
ได้เกาะแขนพักหนึ่ง จึงจากมา

บินหลายังสงสัยไม่รู้หาย
คือพี่ชายมอบใจแก่ใครหนา
จึงรีบบินมุ่งมั่นทันเวลา
ลัดขอบฟ้าถึงนี้ไม่รีรอ

ด้วยบินหลาแคลงใจยังไม่สร่าง
พี่เขาอ้าง มอบใจแก่ใครหนอ
ช่วยกระซิบแผ่วดังได้ฟังพอ
ว่าพี่ ต-ชด.มอบผู้ใด.

นพ
4พ.ย.55

[Prapacarn ❀]

เจ้าบินหลามาไกลไม่อยากกลับ
ขอบินลับผู้เดียวเปลี่ยวใจเผลอ
แต่ที่พรากจากมาอย่าโทษเธอ
เพียงอยากเจอเจ้าของใหม่ด้วยใจจริง

อาจหนาวเปล่าเปลี่ยวโดดเดี่ยวเหงา
มีเพียงเงาเป็นเพื่อนเตือนทุกสิ่ง
แต่ชีวิตคือชีวิตมิคิดติง
อยู่เหมือนทิ้งแตกต่างกันอย่างไร

เจ้าของใหม่ใจคงดีมีที่ว่าง
กุศลสร้างคงได้รักพักอาศัย
หลบลมหนาวพราวฝนผ่านพ้นภัย
บินหลาไปแล้วลับ...มิกลับคืน

       ----กังวาน----

จงไปดีเถิดหนา..บินหลาเจ้า
ทิ้งความเศร้าระทมความขมขื่น
ขอให้เจ้าสุขสันต์นะขวัญยืน
หัวใจชื่นสู่หล้าฟ้าสีทอง

ขอให้ปีกเจ้าแกร่งแรงเจ้ามั่น
ได้ฝ่าฟันผองภัยไร้หม่นหมอง
กลางโลกกว้างอย่างเสรีที่เจ้าปอง
ประกาศก้องชื่อข้า..บินหลาดง

Sam

[Prapacarn ❀]

........................
ด้วยบินหลาแคลงใจยังไม่สร่าง
พี่เขาอ้าง มอบใจแก่ใครหนอ
ช่วยกระซิบแผ่วดังได้ฟังพอ
ว่าพี่ ต-ชด.มอบผู้ใด.

นพ
4พ.ย.55

รุ้งตะแคง..แวงตั้งยังบรรจบ
แม้กายห่างใจยังพบสบกันได้
อย่าแชเชือนนะบินหลามาไวไว
บอกให้รู้..ว่าใคร..เขาใฝ่ปอง

คนอยู่ไกลเหงามาก..ชักอยากอ้อน
อยากให้ตักหนุนนอนคลายหม่นหมอง
อยากขับเพลงกล่อมใจใส่ทำนอง
ลำนำร้องบอกเขา..อย่าเศร้านะ

บินหลาจากพี่ชายหมายส่งข่าว
ไปถึงสาวคนไหน..ใครกันล่ะ
เจ้ามาไกลอย่างนี้..คงมีธุระ
ทำเงอะงะ..งุนงง หรือหลงทาง

เขาจะมอบหัวใจให้ใครหนอ
ต.ช.ด. ครวญถึงแฟน..แสนไกลห่าง
อยู่เขตแคว้นแดนใด..ไยอำพราง
อยู่อีกข้างตะวันใหม่..ใช่ไหมคะ

แซมค่ะ
 

[สมนึก นพ]

เรื่องหลายอย่างตั้งใจได้บอกเล่า
ว่าพี่เขาคิดถึงนี้นี่ไงล่ะ
ยังขออีกหนึ่งกึ่งวิงวอนนะ
ก่อนบินผละมานี่มีสั่งความ

ภัยธรรมชาติโหมซ้ำสหรัฐ
พายุซัดรุกใหญ่ใจวาบหวาม
แผนที่ประกอบข่าวเฝ้าติดตาม
กลัวลุกลามมาจ่อแคลิฟอเนีย

วันที่แปดสิงหาเวลาไทย
แผ่นดินไหวข่าวดังยังใจเสีย
บินหลาเห็นมุมกว้างทุกอย่างเคลีย
หายอ่อนเพลียกลับไปเล่าให้ฟัง

พอจะรู้แล้วนี่ใจพี่เขา
บินหลาเฝ้าสอบถามคือความหวัง
ว่าอยู่ที่ผู้ใดได้ปิดบัง
ดีใจจังสองท่านนี้มีห่วงใย.

นพ
10พ.ย.55

[เนิน จำราย]

บินหลาหลงไพร..อยู่ไหนหนอ
เฝ้ารอ..เจ้าไปลับ ไม่กลับบ้าน
เกรงเจ้าถูกลวง..หม่นดวงมาน
สงสารเจ้านักปีกหักซม

เกาะคอนนอนเดี่ยวเจ้าเปลี่ยวไหม
หรือใครรังแกจนแดขม
สั่นหนาวร้าวรอนอ่อนระทม
ผ้าห่มกลางดง..คงไม่มี

แสงดาวดารดาษพาดกลางสรวง
ห่วงหวงคนไกลใจริบหรี่
ฝากเดือนเด่นดวงทวงถามที
ไมตรีฝากไป..คงไม่ได้รับ

ดึกแล้ว..บินหลา..กลับมาเถิด
คนหวังเหวิดเศร้าใจไม่ได้หลับ
เรไร หริ่งหรีด กรีดปีกรับ
ลำนำขับข้ามฟ้ามาห่มเธอ

แซมค่ะ
 

หนาวมาฟ้าใหม่ใจฮึกเหิม
แรงเพิ่มปีกกล้าบินหลาเผลอ
ท่องเทือกบรรทัดถึงกะเปอร์   
เจอะเจอนกนางกลางพนา

เกาะกิ่งกำซำปากไซร้ขน
หน้ามนแน่งน้อยด้อยชันษา
หัวหางย่นยู่ดูอ่อนล้า 
ใบหน้าหม่นหมองสิ้นยองใย

ปีกหุบผลุบลงเกาะตรงข้าง 
เยื้องย่างถามว่าจะไปไหน
เทาดงปั่นป่วนเรรวนใจ       
ตอบไปตามตรงว่าหลงคอน

ปักษาคิดตรงบินลงตรัง    
ละล้าละลังห่วงเจ้าหล่อน
ทิ้งไว้เดียวดายคล้ายตัดรอน
จำอ้อนฝากความตามสายลม

เฝ้ารังให้ดีปักษีจ๋า      
ไม่นานหรอกหนาจะสุขสม
ปลอบนางพอคลายหายระทม 
รีบลอยลมสู่ "ลิบง"โปรดจงรอ

เนิน จำราย

[Prapacarn ❀]

มัวแต่รออยู่ลิบงคงช้ำหนัก
อกจะหักหรือเปล่า..พี่บ่าวหนอ
ฟังน้ำคำแล้วฉันตะครั่นตะครอ
ให้ทดท้อเกรงกริ่งหญิงแคลงใจ

เห็นเจ้ากรงหัวจุกมาฉุกคิด
ถ้าฉันติดกรงพี่ที่ป่าไผ่
ถูกขังเดี่ยวเปลี่ยวซ้ำจนช้ำใน
ก็แล้วใครจะแคร์มาแลดู

จะผกผินบิดลัด “ลมพรัด” เริ่ม
แม้เหิมเกริมอาจตายตกในอู่
นอนแอ้งแม้งอาสัญไม่ขันคู
เป็นนกรู้นึกระวังคนตรังลวง

แซมค่ะ

[Prapacarn ❀]

เรื่องหลายอย่างตั้งใจได้บอกเล่า
ว่าพี่เขาคิดถึงนี้นี่ไงล่ะ
ยังขออีกหนึ่งกึ่งวิงวอนนะ
ก่อนบินผละมานี่มีสั่งความ

ภัยธรรมชาติโหมซ้ำสหรัฐ
พายุซัดรุกใหญ่ใจวาบหวาม
แผนที่ประกอบข่าวเฝ้าติดตาม
กลัวลุกลามมาจ่อแคลิฟอเนีย

วันที่แปดสิงหาเวลาไทย
แผ่นดินไหวข่าวดังยังใจเสีย
บินหลาเห็นมุมกว้างทุกอย่างเคลีย
หายอ่อนเพลียกลับไปเล่าให้ฟัง

พอจะรู้แล้วนี่ใจพี่เขา
บินหลาเฝ้าสอบถามคือความหวัง
ว่าอยู่ที่ผู้ใดได้ปิดบัง
ดีใจจังสองท่านนี้มีห่วงใย.

นพ
10พ.ย.55

น้องไหวหวั่นพรั่นพรึงคิดถึงบ้าน
จากไปนานหม่นจิตคิดฝันใฝ่
หวังสักวันพบคู่คนรู้ใจ
อยู่แห่งใดจะฟันฝ่ามาหาเธอ

เจ้าบินหลารู้ไหม..ใจใครว่าง
ช่วยบอกบ้าง..ว่าคนไกล..ห่วงใยเสมอ
อย่าให้ต้องช้ำจนก่นละเมอ
รักเพ้อเพ้อคงเจ็บ..เกินเก็บแล้ว

พายุผ่านม่านน้ำซ้ำถล่ม
บ้านเรือนจม..ชีพลำเค็ญ พังเป็นแถว
มองหาคนปลอบใจไร้วี่แวว
ฟังคำพี่วันนี้แล้ว..ซาบซึ้งทรวง

จงกลับไปบอกเขา..เราคิดถึง
มอบใจหนึ่งสานสัมพันธ์มั่นห่วงหวง
ขอได้ไหม..ใจเจ้าขา..โปรดอย่าลวง
บินหลาร่วง..น้องคงหม่น..จนขาดใจ

แซมค่ะ
 

[อนุรักษ์ไทย]

บินหลาหลง พงพี ที่ไหนหนอ
เจ้าเฝ้ารอ ให้ใคร นั้นใฝ่ถึง
บินทั่วถิ่น ดินไกล ไม่รำพึง
ใครคิดถึง ตัวเจ้า เศร้าอุรา
เจ้านกน้อย คืนคา ตอน รุ่งสา
ดวงชีวา กลับมา มีสีสัน
ฟังเสียงเจ้า เรียกร้อง อยู่ทุกวัน
เสียงขับขัน ไพเราะ เสนาะใจ

[/color] [/size] [/glow]

อนุรักษ์ไทย

[Prapacarn ❀]

บินเอ๋ยบินหลา
เขามาลาจากไปข้าฯใจหาย
สู้บุกป่าฝ่าดงหลงเดียวดาย
ด้วยว่าหมายส่งข่าวจากราวฟ้า

ว่าคนไกลเจ็บป่วยด้วยทุกข์หนัก
ไร้แรงรักปลอบใจให้ปวดปร่า
ซบสะอื้นฝืนช้ำกลืนน้ำตา
จวนจะสิ้นชีวาที่ปลายฟ้าเอย

แซม
 

[สมนึก นพ]

บินเอ๋ยบินหลา
แจ้งข่าวมาว่าป่วยด้วยหรือนั่น
พอเล่าฟังได้ไหมอย่างไรกัน
ด้วยหลายวันที่ฉันนั้นหายไป
ขึ้นล่องต่างจังหวัดจัดอยู่บ่อย
จิตเหงาหงอยทราบข่าวเจ้าป่วยไข้
จะมาเยี่ยมเยือนดูก็อยู่ไกล
มีแต่กำลังใจส่งให้เอย.

นพ
18มี.ค.56

[Prapacarn ❀]

เจ็บเอ๋ยเจ็บตัว
เจ้าหมอกมัวมืดมิดปิดถนน
ยามขับรถระวังตัวกลัวจะชน
พื้นถนนเปียกฉ่ำยามรุ่งอรุณ

คนข้างหลังนั่งเหม่อเผลอชมหมอก
เสียงเบรคบอกจวนตัวน้องหัวหมุน
ถูกชนท้ายกายสั่นพัลมุน
เป็นลูกขนุนเจ็บน่วมท่วมตัวเอย

แซม
(*พัลวัน+ชุลมุน = พัลมุน*) ขออภัยคุณครูภาษาไทยด้วยค่ะ...

ช่วงนี้แถวๆที่แซมอยู่.. หมอกลงจัดมากๆ โดยเฉพาะตอนเช้าๆ..
แล้วก็อึมครึมอยู่ไปทั้งวัน..
ตกบ่าย.. มองจากหน้าต่างห้องที่ทำงาน เห็นหมอกเข้ามาเป็นกองทัพ..
แบบว่าเป็นคลื่นขาวพัดมาเป็นระลอก..
แซมไม่ชอบหมอกหนาๆ  น่ากลัว เพราะไม่รู้ว่าข้างหน้า มีอะไรแอบอยู่ในหมอกนั่นบ้าง..
ขับรถก็ลำบาก.. แซมระวังของแซมแล้ว.. ยังไม่วายถูกคนอื่นมาชนข้างหลังได้..
แต่ก็เป็นอุบัติเหตุน่ะค่ะ.. ขัดยอกพอเบาะๆ..ไม่เป็นไรมาก..

ก็เคยมีนะคะ.. อุบัติเหตุรถชนกันเป็นร้อยคัน..จากหมอกทึบเนี่ยะ....

[สมนึก นพ]

ยามเอ๋ยยามเช้า
คำบอกเล่าหมอกหนาพาสับสน
พยายามบังคับขับรถยนต์
โดนเฉี่ยวชนข้างหลังไม่ตั้งใจ
มีบาดเจ็บนิดหน่อยค่อยหายห่วง
คิดฟาดดวงฟาดเคราะห์ครั้งยิ่งใหญ่
เคล็ดปวดขัดยอกข้อขอหายไว
จากคนไกลห่วงหาอาทรเอย.

นพ
19มี.ค.56

[พฤกษากวี]

                                                                                              
                                                                                                เสียงนกร้อง ตอนเช้า ปนเสียงรถ     
                                                                                                 ให้รันทด เราตื่น เพราะเสียงไหน
                                                                                                 ในกรุงเทพ วุ่นวาย ทุกเช้าไป               
                                                                                                 ไม่วันไหน เราก็สาย ได้ทุกที
     
                                                                                                  วันนี้อยาก เปิดหน้าต่าง ชมวิวสวย   
                                                                                                  แต่ดันซวย นกขี้ใส่ เหม็นเหลือที่
                                                                                                   ต้องเร่งรีบ ลงบันได เหนื่อยเต็มที                  
                                                                                                   ทำไงดี ลิฟท์ดันเสีย วันนี้นา
                                                                                                  
                                                                                                    หน้าตาบอส บอกบุญ ยังไม่รับ       
                                                                                                   จะสั่งจับ ตัดหัว ไหมหละหว่า
                                                                                                  ทำเดินเลี่่ยง หนีไป ห้องสุขา               
                                                                                                  จะดีกว่า เดินตรงไป ให้ตกงาน 
 

[Prapacarn ❀]

ขอบคุณภาพจาก Internet  ค่ะ

เจ้าบินหลาเว้าวอนแอบอ้อนออด
รำพันพลอดถึงชู้ว่าอยู่ไหน
มาหายหักรักร้างหรืออย่างไร
มิเห็นใจปล่อยเราเศร้าโศกา

อยู่ป่าดงพงลึกแม้ดึกดื่น
จนค่อนคืนเฝ้าแลชะแง้หา
คนเคยชื่นเคยชิดยามนิทรา
กลับหายหน้าหลีกลี้ไม่มีแล้ว

เงาตะคุ่มทิวไผ่พาไหวหวั่น
นกกลางคืนละเมอฝันยินแผ่วแผ่ว
เขาทอดทิ้งหัวใจไร้วี่แวว
เหมือนดังแก้วลืมคอนไม่ย้อนคืน

~ ประภาคาร ~