ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไร้นวล^^]

๐ข้างขอบโขงโค้งเขาเป็นเงาเงื่อน
แสงเลือนเลือนลิบลิ่วริ้วเหลืองเหลือง
เป็นแสงสูรย์ส่องเคียงระเบียงเมือง
คล้ายจะเปลื้องปลดปล่อยรอยหนามดำ

๐แสงลิบลิบกระพริบฟ้าระย้าขาว
ส่องสกาวก้องไกรให้ไพรฉ่ำ
หากหมู่เมฆมืดครึ้มอึมครึมพรำ
มาลอยต่ำบังบุรีทันทีเทียว

๐โอ้จะรุ่งก็มิเรืองกระเดื่องสูรย์
จักจรูญกลับกระจ้อยระห้อยเหี่ยว
แสงสว่างจะสะพรั่งสักครั้งเดียว
ก็กลับเขียวเข้มขลับมาอับพราง

๐สุริยันต์จะยอจะทอแสง
รึกลั่นแกล้งกระพริบส่องก่อนหมองหมาง
จะอรุณรึราตรีที่เลือนลาง
จะส่องทางรึบังบถสะกดชนม์ฯ

add complete
by Klonthaiclub fb

[บูรพาท่าพระจันทร์]

เรืองลิบลิบลิ่วแลเหมือนแขไข
ดูไรไรไยออกแดงแสยงขน
ช่างเปลี่ยวเปล่าหนาวฤทัยด้วยไร้คน
มีเพียงตนหม่นหมางอยู่กลางพนา

เสียงหริ่งหรีดกรีดแซ่ดั่งแตรสังข์
สะท้านฟังวังเวงเพลงโหยหา
จากคนไกลไร้ซึ่งที่พึ่งพา
ซัดเซมาป่าเขาลำเนาเนิน

จะขอแสงแห่งจันทร์ก็พลันหม่น
ต้องเจียมตนทนสารพัดล้วนขัดเขิน
ทั้งดาวเดือนเหมือนหน่ายแหนงทำแกล้งเมิน
ใครบากหน้ากล้าเชิญก็เกินไป

ต้องทำใจให้ภวังค์จิตสังหรณ์
ประหนึ่งอรนอนแอบแนบไฉน
ดับฟุ้งซ่านมานมนขาดสนใจ
รออุทัยไขฟ้าขอลาจร...

-บูรพาฯ-



 

[ไพร พนาวัลย์]

ช่วงชีวิตลิขิตฟ้าชะตาตก
ในหัวอกหม่นหมองดั่งกองขอน
มันมืดมิดจิตล้าในสาคร
ถูกใบบอนปิดบังแทบพังภินท์ 

มองหาใครเป็นเพื่อนดั่งเดือนเสี้ยว
ต้องดายเดียวเดี่ยวโดดดั่งโขดหิน
ไร้แม้เงาเมฆาห่มวาริน
มิยลยินยามเย็นไร้เพ็ญจันทร์

ท้องนภาฟ้าหม่นต้องทนสู้
อยากจะรู้เบื้องหน้าที่ฟ้ากั้น
จะมีไหมแสงสูรย์เพิ่มพูนพลัน
หรือเพียงฝันลมลมไร้พรหมพร

หายใจยาวเต็มปอดยืนกอดอก
มิสะทกสะท้านถึงกาลก่อน
ก้าวออกไปข้างหน้ามิอาทร
ขอราญรอนอุปสรรคที่กวักมือ

จะต้องผ่านวันนี้ที่ทุกข์ยาก
ถึงลำบากเพียงใดต้องไว้ชื่อ
ดั่งแสงเทียนใกล้ดับจับกระพือ
เพราะนั่นคือแสงทองที่ส่องทาง

“ไพร พนาวัลย์”
 

[ไร้นวล^^]

ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ตครับ

๐ฉันเพ่งพิศผืนฟ้าคราสลัว
พลางนึกกลัวก้าวมุ่งรับรุ่งสาง
หมอกก็คลุมเคียงเขาคล้ายเงาจาง
พอเลือนลางหลงหล่มให้ตรมตรอม

๐ฤๅว่านี่ราตรีสุรีย์หลอก
แกล้งกลับกลอกกลั่นกล้าแล้วล้าหลอม
หรี่เรืองเรืองแท้นิศา, ทิวาปลอม
สูรย์มิพร้อมเผยแผ่แด่ชนม์เรา

๐จะถอยหลังละล้าละลังล้ม
กลับมิสมสุวรรณชาติมาขลาดเขลา
เพียงมืดพร่าพาเพลี่ยงบ่ายเบี่ยงเงา
ยังจะเยาว์ระย่อย่ำซ้ำรอยเดิม

๐แม้นริบหรี่ร่อยรุจีฉวีหมอง
แต่แสงรองริบรายฉายเฉลิม
พอชำนรรฟันฝ่าวิภาเติม
ค่อยริเริ่มอรุณใหม่อย่างใจจงฯ

add complete
by Klonthaiclub fb