ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไร้นวล^^]

๐ความเจ็บช้ำระกำเก่ามันเข้าสิง
ถูกทอดทิ้งเถือถ่มระทมแสน
ค่ำก็เคลื่อนเดือนก็คล้อยยังคอยแค้น
เจ็บนี้แม้นกี่วันมิบรรเทา

๐ความร้ายรุ่มสุมทรวงหญิงลวงรัก
คอยตระหนักบทเรียนอันเวียนเศร้า
คอยป้องกันทันเลศเทวษเรา
กลับโดนเผาง่ายดายขยายชัง

๐โอ้ทำไมใจพี่ชอบชีช้ำ
เจ็บมิจำจ้องวนเหมือนมนตร์ขลัง
จักล่องใต้ไปเหนือเหลือภวังค์
เพลิงประดังเผาพรากถึงรากใจ

๐เคยยั้งคิดมุ่งมาดอาฆาตหญิง
อภัยสิ่งแสร้งจริตผิดวิสัย
เผื่อจะลดพิษชังที่ฝังใน
แต่เหตุใดโศกเศร้าบ่เบาบาง

๐มโหสถบดจากฟากสวรรค์
พฤกษาอันเสกบ่มคือพรหมสร้าง
ช่วยมาชุบช้ำชอกหยุดยอกคราง
ให้เห็นทางทุกข์นี้คลี่คลายเท อญฯ
 

[panthong.kh]

เจ็บที่ใจ หรือเปล่า เล่าเธอจ๋า
ปวดอุรา พาให้ ใจห่างเหิน
ใครเขาทำ ช้ำชอก ถลอกเกิน
จึงเผชิญ เขินขุ่น วุ่นวายใจ

เจ็บที่ใจ ไหวหวั่น วันล่วงผ่าน
ทรมาน เพียงแด ท้อแท้ไหม
แผลพุพอง หนองเน่า เข้าข้างใน
เกินข้ามใจ หมกฝัง ขังในทรวง

ถูกหญิงร้าย หน่ายรัก แทบตักษัย
ฝากยาใจ ใส่แผล แลเป็นห่วง
เป็นยาดี จากฟ้า นภาดวง
ในทุกช่วง เวลา มาให้เธอ

ชายอย่าหมอง มัวหม่น ทนไว้เถิด
ขอจงเปิด รับถ้อย ร้อยเสนอ
เจ็บแค่นี้ นิดหน่อย อย่าพลอยเบลอ
โลกสวยสด เสมอ เธออย่ากลัว
พันทอง
๒๑/๐๖/๕๖

[ไร้นวล^^]

๐เปรียบรักดั่งดอกไม้ในไพรสณฑ์
อันแย้มยลยิ้มเย้ากระเซ้ายั่ว
กลิ่นอบอวลยวนเกล้าให้เมามัว
หลงลืมตัวเด็ดดมเป็นลมพลัน

๐คือดอกพิษประดิษฐ์รักไว้ดักเผา
มืดมัวเมาไม่มีสุขีขวัญ
หนามก็แหลมแฉล้มหยอกให้ยอกพรรณ
เกิดซมสั่นโศกโทรมชโลมทรวง

๐จะเปรียบรักกับลมผสมสินธุ์
คงพัดดินดอนใดได้หนักหน่วง
เป็นพายุยื้อยุดฉุดทะลวง
กระโจนจ้วงกระหน่ำซัดกระวัดชนม์

๐ถ้าเปรียบคลื่นคือระลอกกระฉอกรัก
คงโถมหนักริมฝั่งพังหลายหน
อัดพื้นหินดินทรายด้วยสายชล
แซะซึมซ้นแทรกเซาะเดาะทรายซวน

๐ฟังดนตรีที่ร้องทำนองรัก
กลับประจักษ์สำเนียงเสียงโหยหวน
กลองกีต้าร์คีย์ไหนคล้ายคร่ำครวญ
ช่างรันจวนเจ็บจุกทุกบทเพลงฯ

[สะเลเต]

เสียงคนตรีที่เคล้าคราวฝนพรำ
มิอาจซ่อนซุกช้ำทำไม่เก่ง
เพียงintroเท่านั้นที่บรรเลง
ใจคว้างเคว้งขึ้นมาคราได้ยิน

"หลงลืมตัวเด็ดดมเป็นลมพลัน"

เมื่อเธอเปรียบเทียบฉันเป็นพรรณไม้
ซ่อนพิษไว้ให้ดมชมชอบกลิ่น
เผลอลืมนิดชิดเชยเพราะเคยชิน
เพียงเธอดมแดดิ้น!!!เกือบสิ้นลม

---สะเลเต---