ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[~ขลุ่ยกันแสง~]

พระพายหวิว พลิ้วผ่าน ม่านเวหา
ตโมทร ดารา พาไสว
กรรณิกา โชยกลิ่น จากถิ่นไกล
หอมหวนให้ ทั้งพิภพ นภยลยิน
ห้วงห้องใจ ให้หวน รัญจวนถึง
ให้ซึ้งซึ่ง กามินี ที่ถวิล
ส่งบ่วงใจ ให้ซึ้ง ซึ่งยุพิน
เพื่อให้กลิ่น ยินยล..ถึงมนนาง
 

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


ทุกคืนค่ำจำถวิลถึงกลิ่นกรุ่น
ชื่นละมุนคุ้นนาสาจวบฟ้าสาง
ช่างดูดดื่มปลื้มหนักหนาทั่วสารพางค์
ไม่จืดจางร้างราแม้นาที

โอ้อกเอยเคยชินพลันสิ้นหาย
พร้อมนวลกายหน่ายจิตของอิตถี
เจ้าของกลิ่นสิ้นขาดสวาทพลี
พาทรวงพี่นี้พลาดสวาทพลัน...


 

-บูรพาฯ-

[รัตนาวดี]

 


...ส่งกลิ่นกรุ่น อุ่นไอ รักให้แล้ว
เห็นพี่แก้ว ทำเฉย เลยเป็นหมัน
ใจถวิล จินตนา หาทุกวัน
น้อยใจยัน ยามเห็น ความเป็นไป...

...โอ้ใจเอ๋ย เคยชื่น ยามตื่นเช้า
ยามได้เห็น พี่เฝ้า เอาใจใส่
แต่เช้านี้ ที่กลิ่น ถวิลไกล
ห่างหายไป มิหวน คร่ำครวญตาม...

รัตนาวดี
 

[~ขลุ่ยกันแสง~]

โอ้..นวลน้อง ไยเจ้า รบเร้าพี่
บอกกี่ที ไม่ชอบ ให้สอบถาม
เฝ้าตามติด ชิดกาย นี่..หมายความ
ว่านงราม มิเหลือ ความเชื่อใจ
พี่เหน็ดเหนื่อย หนักเหลือ เชื่อกันบ้าง
ทำทุกอย่าง เพื่อเรา เข้าใจไหม
แม้ดึกดื่น คืนค่ำ ทนทำไป
เหนื่อยเพียงใด ยอมทน เพื่อคนดี
แต่น้องเจ้า เฝ้าดุด่า ว่าพี่หลอก
ให้ช้ำชอก ดวงใจ กระไรนี่
พี่กลับช้า นิดหน่อย คอยราวี
โดยมิมี เหตุผล ให้ยลยิน
พี่นี้เริ่ม โมโห โกรธาแล้ว
น้องดวงแก้ว จงหยุด ให้สุดสิ้น
หากยังขืน โวยวาย ให้ได้ยิน
น้องยุพิน ที่รัก..สะบักสะบอม