ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Prapacarn ❀]

เธอ..คงอับอายขายขี้หน้า
ที่จะให้คนรู้ว่า..เธอแคร์ฉัน
หรือคำหวานที่เธอพร่ำรำพัน
เป็นแค่คำลวงกัน..ตลอดมา

แม้ใจไม่รัก..อย่าทักถาม
ปล่อยไปตามครรลอง..ของคนแปลกหน้า
ลืมคืนวันเก่าเก่า..ที่ผ่านมา
ลืมที่เคยฝันว่า..พรุ่งนี้จะยังมีเธอ

ถ้าแม้ใจไม่รัก..จะหักห่าง
ไม่ขวางทางเธอกับใครให้ใจเผลอ
อยู่กับความอ้างว้าง..คงเป็นบ้าง ที่จะละเมอ
บอกลาเธอ..ตรงนี้ คนดีที่แสนไกล

แซม

[สมนึก นพ]

"บอกลาเธอตรงนี้คนดีที่แสนไกล"
.........................

นั่งอ่านทวนหลายครั้ง แต่ ก็ยังสับสน
กล่าวหาเราอับอายผู้คน...ยามใกล้หล่อน
กลายเป็นคน แปลกหน้าสำหรับเธอ ที่เว้าวอน
คืนวันหลังเก่าก่อน เธอและฉันสัญญามี
กล่าวคำว่า รัก เอียงอายในวันนั้น
ทำให้ฉันเริ่มหวั่นไหว...ใจเต้นถี่
เสมือนเรือหลงทางกลางมหาสมุทร สุดโชคดี
ได้มองเห็นไฟสี ประภาคาร ส่องผ่านมา
กำลังแล่นมุ่งหน้าเข้าหาชายฝั่ง
คลื่นลมปะทะไม่หยุดยั้งอย่างทะเลบ้า
ความหวังโชคชะตา ราศีปลอดรอดชีวา
อนิจจา....ไฟแกล้งดับ
ปล่อยให้เรือเคว้งคว้าง อับปางลง.

นพ
16พ.ค.56

[khuadkao]

ขวดเป็นแค่ขวดนั้นมันกระจอก
แจกันสมกันออกกับดอกไม้
ขวดไม่คู่ควรหรอกดอกไม้ใคร
ขอเก็บรักเอาไว้ข้างในขวด

ดอกไม้ในขวดนี้มีหนึ่งดอก
ดอกไม้ชอกช้ำใจให้ร้าวรวด
ปักแจกันงามใจไม่เจ็บปวด
ปักขวดอวดใครใครน่าอายนัก

[Shumbala]

เธอได้ยิน ส า ย ล ม กระซิบบอกหัวใจไหม??
ด้วยกลิ่นไอของ ด อ ก ไ ม้ แ ห่ ง วั น พ รุ่ ง ที่โชยผ่าน
ยัง แ ส ง ด า ว ที่พราวพร่าวกลางฟากฟ้ารัตติกาล
ทั้ง ส า ย ธ า ร ที่หลากไหลในท่วงทำนองความคำนึง

ด ว ง ต ะ วั น ยังคงเปล่งแสงแห่งความหวัง
เสมือนดั่ง รุ่ ง อ รุ ณ ของความคิดถึง
อีกแสง อั ส ด ง ก็ยังคงตราตรึง
จาก ใ จ หนึ่งถึงหนึ่ง ใ จ ..เสมอมา

 

[พ.พิมพา]

เธอ..คงอับอายขายขี้หน้า
ที่จะให้คนรู้ว่า..เธอแคร์ฉัน
หรือคำหวานที่เธอพร่ำรำพัน
เป็นแค่คำลวงกัน..ตลอดมา

แม้ใจไม่รัก..อย่าทักถาม
ปล่อยไปตามครรลอง..ของคนแปลกหน้า
ลืมคืนวันเก่าเก่า..ที่ผ่านมา
ลืมที่เคยฝันว่า..พรุ่งนี้จะยังมีเธอ

ถ้าแม้ใจไม่รัก..จะหักห่าง
ไม่ขวางทางเธอกับใครให้ใจเผลอ
อยู่กับความอ้างว้าง..คงเป็นบ้าง ที่จะละเมอ
บอกลาเธอ..ตรงนี้ คนดีที่แสนไกล

แซม

                                                     .......วันนี้รู้ว่าทำไม.....ที่หัวใจนี้ยังไม่กล้าหาญ......
                                                               ...แม้ว่าจะผ่านวันเวลามาเนิ่นนาน......
                                                             ......และรู้อยู่ว่ามีเพียงเธอ.....
                         ....ชอบคิดถึงทุกครั้งทุกเวลาที่ใจดวงนี้เผลอ....ไม่อายเลยแม้หลายครั้งแอบมองเหม่อเพราะเธอเมิน....
                                          ...เพราะเธอมีคนดีมากเหลือเกินที่พร้อมจะเดินร่วมทาง....
                                          .... ทำให้คิดว่าฉันนั้นไม่ใช่....จึงขอใคร่ถามเธอเพื่อยืนยันวา....
                                            ...คนๆนั้นเป็นฉันใช่ไหม..หากวันนี้เธอมั่นใจ....จะพูดจากหัวใจ.....
                                                           ....ฉันรักเธอ......

 สำหรับแซมขอให้มีความสุขมากๆครับ

[Prapacarn ❀]

"บอกลาเธอตรงนี้คนดีที่แสนไกล"
.........................

นั่งอ่านทวนหลายครั้ง แต่ ก็ยังสับสน
กล่าวหาเราอับอายผู้คน...ยามใกล้หล่อน
กลายเป็นคน แปลกหน้าสำหรับเธอ ที่เว้าวอน
คืนวันหลังเก่าก่อน เธอและฉันสัญญามี
กล่าวคำว่า รัก เอียงอายในวันนั้น
ทำให้ฉันเริ่มหวั่นไหว...ใจเต้นถี่
เสมือนเรือหลงทางกลางมหาสมุทร สุดโชคดี
ได้มองเห็นไฟสี ประภาคาร ส่องผ่านมา
กำลังแล่นมุ่งหน้าเข้าหาชายฝั่ง
คลื่นลมปะทะไม่หยุดยั้งอย่างทะเลบ้า
ความหวังโชคชะตา ราศีปลอดรอดชีวา
อนิจจา....ไฟแกล้งดับ
ปล่อยให้เรือเคว้งคว้าง อับปางลง.

นพ
16พ.ค.56

เผลอเอ่ยคำทักถามความจึงเผย
แอบชื่นเชยฝันใฝ่ใจแอบหลง
เกรงว่าคุณเดียจฉันท์ฝันปลดปลง
ดั่งเรือล่มจมลงกลางทะเล

น้องเป็นสาวภูธรกลอนกานท์เปื่อย
เพ้อไปเรื่อย..พายงัด คลื่นซัดเห่
คือประทีปส่องไฟไม่รวนเร
เกรงเรือเร่ผ่านมาแล้วลาลับ

แค่อยากถามความนัยใจคุณนั้น
ถ้ารักฉันอายไหมใคร่สดับ
สาวบ้านกลอนอ้อนวาจาคณานับ
ประภาคารแพ้ยับ..ต้องอับอาย

แซม

[Prapacarn ❀]

ขวดเป็นแค่ขวดนั้นมันกระจอก
แจกันสมกันออกกับดอกไม้
ขวดไม่คู่ควรหรอกดอกไม้ใคร
ขอเก็บรักเอาไว้ข้างในขวด

ดอกไม้ในขวดนี้มีหนึ่งดอก
ดอกไม้ชอกช้ำใจให้ร้าวรวด
ปักแจกันงามใจไม่เจ็บปวด
ปักขวดอวดใครใครน่าอายนัก

ไม่อยากเป็นดอกไม้ให้ใครเด็ด
ดอกไม้เข็ดเหลือทนคนแกล้งหัก
แม้เป็นแจกันทองมาปองรัก
เขาฟูมฟักชั่วยามแล้วหยามกัน

จะเป็นไห, กะละมัง,ถังหรือขวด
ย่อมเจ็บปวดแม้นหลงปลงจิตมั่น
ถลำใจชอกช้ำเกินรำพัน
เปลี่ยนดอกไม้ทุกวัน..ฉันคงตรม

แซม

[Prapacarn ❀]

เธอได้ยิน ส า ย ล ม กระซิบบอกหัวใจไหม??
ด้วยกลิ่นไอของ ด อ ก ไ ม้ แ ห่ ง วั น พ รุ่ ง ที่โชยผ่าน
ยัง แ ส ง ด า ว ที่พราวพร่าวกลางฟากฟ้ารัตติกาล
ทั้ง ส า ย ธ า ร ที่หลากไหลในท่วงทำนองความคำนึง

ด ว ง ต ะ วั น ยังคงเปล่งแสงแห่งความหวัง
เสมือนดั่ง รุ่ ง อ รุ ณ ของความคิดถึง
อีกแสง อั ส ด ง ก็ยังคงตราตรึง
จาก ใ จ หนึ่งถึงหนึ่ง ใ จ ..เสมอมา

 

มองดูซิคะ..นั่น ต้นกล้า
มีเพียงน้ำ กับฟ้า เป็นเพื่อนคลายเหงา
ยามตะวันลับลา..เมฆหมอกทาบทาเป็นสีเทา
เพียงแค่สายลมเบา-เบา เป็นเพื่อนกล่อมใจ

ผลิกอ..ช่อบาน ตระการเป็นต้นรัก
กวัดไกวทายทักกับดาวดวงใหม่
เวลาเนิ่นนาน..แล้วผ่านเลยไป
เด็ดดอกรักให้..ฝากเก็บไว้ในใจคุณ

แซม

[Prapacarn ❀]

                                                     .......วันนี้รู้ว่าทำไม.....ที่หัวใจนี้ยังไม่กล้าหาญ......
                                                               ...แม้ว่าจะผ่านวันเวลามาเนิ่นนาน......
                                                             ......และรู้อยู่ว่ามีเพียงเธอ.....
                         ....ชอบคิดถึงทุกครั้งทุกเวลาที่ใจดวงนี้เผลอ....ไม่อายเลยแม้หลายครั้งแอบมองเหม่อเพราะเธอเมิน....
                                          ...เพราะเธอมีคนดีมากเหลือเกินที่พร้อมจะเดินร่วมทาง....
                                          .... ทำให้คิดว่าฉันนั้นไม่ใช่....จึงขอใคร่ถามเธอเพื่อยืนยันวา....
                                            ...คนๆนั้นเป็นฉันใช่ไหม..หากวันนี้เธอมั่นใจ....จะพูดจากหัวใจ.....
                                                           ....ฉันรักเธอ......

 สำหรับแซมขอให้มีความสุขมากๆครับ

ด้วยท่าทางห่างเหิน..เขาเดินจาก
มีคนมาก..ล้วนแต่ ไม่แลเหลียว
ดังลมเห่..คลื่นหวน ม้วนเป็นเกลียว
ฟ้าซีดเซียว..จันทร์แรม ไม่แจ่มดวง

ไยเก้อเขิน เมินหมางอย่างชาเฉย
ปล่อยฝันเลยลาไกลไร้ห่วงหวง
หรืออับอายจึงหายหักไม่ทักทวง
คืนผ่านล่วงวันผัน..ฉันรักเธอ

แซม

[ดาว อาชาไนย]

ก็เป็นบ้างเหมือนกันวันที่แพ้
รู้เพียงแต่รู้จักรักเสมอ
ต้องก้มหน้าครายืนฝืนละเมอ
รักต้องเก้อเพราะมาช้าเกินการ

วาเลนไทน์ได้รับกุหลาบขาว
ดอกงามพราวบริสุทธิ์ดุจรักหวาน
กุหลาบสดสวยได้เพียงไม่นาน
รักก็รานเหมือนกุหลาบอาบน้ำตา

อับอายที่รักเธอจนเพ้อคลั่ง
รักยังฝังรูปรอยเฝ้าคอยหา
จะเป็นอยู่อย่างนี้กี่เวลา
จึงรู้ว่าอายนักที่รักเธอ

ดาว อาชาไนย