ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Prapacarn ❀]

อิฉันนั่งเขียนกลอน..ตอนปวดหัว
ท้องฟ้ามัวหรือหม่นหมองจึงร้องไห้
ริมหน้าต่างม่านสะบัดปลิวกวัดไกว
หรือว่าใจ..แกว่งกวัด สะบัดวน

เห็นกอไผ่ไหวหวั่นสั่นสะท้าน
ลมบนต้านพัดเจ้า..ให้เหงาหม่น
หรือครุ่นคิดถึงใครใฝ่กังวล
ต้องสับสนเคว้งคว้าง..อยู่อย่างนี้

ลำแสงแอบแนบกอพ้อลำไผ่
เหตุไฉนแดหม่นจนริบหรี่
อุ่นแสนอุ่น แสงทองของสุรีย์
โปรดทาบลง ตรงที่..ใ จ สี เ ท า

~ the Horizon ~

[กังวาน]

เหมือนคนบ้าว่ากลอนตอนสับสน
มันปะปนคนนั้นนี้มีแต่เหงา
อันไหนหรือคือรักหนักจริงเรา
ของของเขายังอยากห่วงหวงดูแล

ลมก็พัดซัดตัวมิกลัวหนาว
ความปวดร้าวเข้าทำย้ำบาดแผล
ชังหัวใจไยต้องตอบมอบดวงแด
เพื่อเผื่อแผ่คนไกลที่ใจดำ

   ---กังวาน---

[Shumbala]

นั่งเขียนกลอนตอนซึมเซาเมาชีวิต
ฟ้ามืดมิดดินหมองหม่นจนน่าขำ
กลอนที่เขียนเวียนวนจนซ้ำๆ
แต่ละคำแต่ละวรรคชักยากเย็น

ฟังเสียงครวญหวนไห้ใจขมขื่น
พลอยสะอื้นอมทุกข์จนขุกเข็ญ
อยากเขียนกลอนวอนปลอบมอบเนื้อเย็น
เกรงเธอเห็นเป็นเพียงเสียงนกกา

 

[ไผ่เดียวดาย]

เพราะฉันเกิด มาไม่เป็น ดังเช่นเขา
ใจสีเทา อยากจะหา คนทาสี
เป็นสีแดง ให้เหงายุบ ชุบชีวี
เพราะหลายปี ไม่มีใคร ให้ชื่นชม

รักไม่เป็น ไม่ได้ใช้ จนใจเก่า
คำว่าเรา ไม่รู้จัก ปักใจขม
ความว่างเปล่า ที่มาชอบ ปลอบประโลม
จึงต้องจม อยู่ในห้วง บ่วงคนรอ

[panthong.kh]

นั่งเขียนกลอน ตอนเที่ยง ต้องเลี่ยงหลบ
มุมสงบ ส่วนตัว มัวมองหา
ลาบส้มตำ รถเข็น เน้นปลาร้า
พริกชี้ฟ้า ยี่สิบเม็ด เผ็ดถึงใจ

ทั้งข้าวเหนียว ไก่ย่าง วางตรงหน้า
รสโอชา ชวนชิม ลิ้มแสบไส้
เสียงกระดิ่ง กริ๊งกร๊าง ดังแต่ไกล
น้ำแข็งไส แก้เผ็ด เด็ดจริงจริง
พันทอง
 

[Prapacarn ❀]

นั่งเขียนกลอนตอนซึมเซาเมาชีวิต
ฟ้ามืดมิดดินหมองหม่นจนน่าขำ
กลอนที่เขียนเวียนวนจนซ้ำๆ
แต่ละคำแต่ละวรรคชักยากเย็น

ฟังเสียงครวญหวนไห้ใจขมขื่น
พลอยสะอื้นอมทุกข์จนขุกเข็ญ
อยากเขียนกลอนวอนปลอบมอบเนื้อเย็น
เกรงเธอเห็นเป็นเพียงเสียงนกกา

 

หากเป็นนก ขอให้เป็น เช่นดุเหว่า
หวานแกมเศร้าเว้าวอนฉะอ้อนหา
ส่งสำเนียงเจรียงถ้อยร้อยวาจา
ยามอุษาสวาทปองเพลงก้องไพร

จะจับใส่กรงทอง..น้องถนอม
ฟังพี่กล่อมคีตกานท์พร่ำขานไข
คงมีสุขทุกทิวาเกินกว่าใคร
ขอบน้ำใจหนอเจ้า..ดุเหว่าดง

แซมค่ะ

[Prapacarn ❀]

เพราะฉันเกิด มาไม่เป็น ดังเช่นเขา
ใจสีเทา อยากจะหา คนทาสี
เป็นสีแดง ให้เหงายุบ ชุบชีวี
เพราะหลายปี ไม่มีใคร ให้ชื่นชม

รักไม่เป็น ไม่ได้ใช้ จนใจเก่า
คำว่าเรา ไม่รู้จัก ปักใจขม
ความว่างเปล่า ที่มาชอบ ปลอบประโลม
จึงต้องจม อยู่ในห้วง บ่วงคนรอ

~ forget me not ~

ใจสีเทาเหงาหงอย..คอยเจ้าของ
ไร้คนปองหดหู่..ดูเหี่ยวห่อ
ฝากดอกไม้สีครามงามละออ
เสียบแซมช่อสัญญา ” อย่าลืมกัน ”

แซมค่ะ

[Prapacarn ❀]

นั่งเขียนกลอน ตอนเที่ยง ต้องเลี่ยงหลบ
มุมสงบ ส่วนตัว มัวมองหา
ลาบส้มตำ รถเข็น เน้นปลาร้า
พริกชี้ฟ้า ยี่สิบเม็ด เผ็ดถึงใจ

ทั้งข้าวเหนียว ไก่ย่าง วางตรงหน้า
รสโอชา ชวนชิม ลิ้มแสบไส้
เสียงกระดิ่ง กริ๊งกร๊าง ดังแต่ไกล
น้ำแข็งไส แก้เผ็ด เด็ดจริงจริง
พันทอง
 

~ จ้ำบ๊ะ ~

อิฉันรอ ชายสี่บะหมีเกี๊ยว
แต่พอเหลียว แลไป..ใครสั่นกระดิ่ง
ทั้งน้ำแดง น้ำเขียวเปรี้ยวปากจริง
จ้ำบ๊ะยิ่ง ยั่วยวน..ชวนหม่ำจัง

เรื่องปวดหัว ปวดสะบัก..พักไว้ก่อน
อิ่มแล้วค่อย ไปนอน..ผ่อนเอ็นหลัง
หนังท้องตึง..ตาหย่อน อ่อนพลัง
แหม..ง่วงจัง คุณขา ลาไปนอน

แซมค่ะ   

"จ้ำบ๊ะ" เป็นขนม ที่เป็นน้ำแข็งไส ใส่นม..จริงๆ  แซมไม่ได้หลอก..บ่องตง 

[สมนึก นพ]

ทั้งบะหมี่เกี๊ยวชายสี่มีจ้ำบ๊ะ
ต้องรีบผละทิ้งงานนั้นไว้ก่อน
จ้ำบ๊ะปาท่องโก๋ขนมปังปอน
น้ำแข็งไสเกล็ดก้อนใส่ถ้วยมี

นมข้นและน้ำหวานราดด้านบน
แต่หลายคนมาแรงชอบแดงสี
อากาศร้อนอบอ้าวเข้าท่าดี
เจ้าของหนีไปนอนกินก่อนเลย

กินจ้ำบ๊ะหมดไปไม่นานช้า
รอเวลาบะหมี่เกี๊ยวเดี๋ยวเสวย
แต่ว่าผักไม่เอาเหมือนเก่าเคย
ชะชะเอิงเงิงเงย....ไม่มีตังค์

นพ
16พ.ค.56