ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เอกชัย ดำรงสกุลชัย]

วันเวลา ได้ล่วง เลยผ่านพ้น
แต่มีคน อีกคน เฝ้าห่วงหา
ตั้งตารอ ในใจหวัง การกลับมา
แต่มิกล้า เปิดเผย เฉลยใจ

อาจห่วงหา ตัวเราอยู่ มิได้ห่าง
เป็นห่วงเรา แม้กระทั่ง ยามหลับใหล
ความอาทร ที่อาจเห็น อยู่ไกลๆ
คือดวงใจ ของแม่นี้ ที่ยั่งยืน

[อัศจรรย์จิต]

เสียงคลอขับนับครั้งที่ดังทั่ว
อยู่ในหัวขั้วอกปกทั้งผืน
เสียงเพลงกล่อมห้อมใจจึงได้ฟื้น
เหมือนนอนตื่นชื่นชุ่มนุ่มน้ำคำ

โลกหลากคนค้นไปถึงในจิต
ล้วนมากพิษคิดหมายมุ่งร้ายร่ำ
มีหนึ่งเสียงเคียงเราสู้เงากรรม
เสียงสูงต่ำพร่ำสอนโปรดย้อนดู

[ดอกกระเจียว]

กว้างไม่ไกลใหญ่ไม่เกินพอเดินหลง
ในแวดวงเหมือนแห่งแหล่งความรู้
คนข้างหน้าเป็นใครไม่นึกดู
คนข้างหลังใฝ่รู้ค้นคว้าไป

มีโอกาสวาดหวังความตั้งมั่น
ในวงวรรณศิลป์อันยิ่งใหญ่
มีวันหนึ่งแจ่มกระจ่างทุกอย่างไป
คือวันที่สดใสให้ก้าวเดิน

[ทอฝัน]

...วจีแฝง...แรงใจ...จากใครหนึ่ง
ฝากไปถึง...คนข้าง...อย่าห่างเหิน
บนเส้นทาง...ร้างหม่น...สู้ด้นเดิน
ผ่านเผชิญ...ปัญหา...ต้องฝ่าฟัน

...ชนทุกผู้...รู้ดี...มีคุณค่า
ต่างลีลา...ความคิด...ลิขิตฝัน
อยู่ข้างหลัง...หวังเกื้อ...เอื้ออนันต์
ตราบชีวัน...มอดม้วย...ด้วยรอยยิ้ม
......................//ทอฝัน
 

[เอกชัย ดำรงสกุลชัย]

นานเท่าใด ที่ในใจ ยังเฝ้าคอย
เมื่อหนุ่มน้อย จากบ้านมา ลับลาห่าง
ผ่านป่าเขา ลำเนาไพร ในเส้นทาง
ความอ้างว้าง ยิ่งสร้างขึ้น สุดฝืนทน

ภาพรอยยิ้ม ที่แต่งแต้ม แก้มของท่าน
ทำให้ฝัน ที่ไร้แรง มิแล้งหม่น
แต่กลับหาก เป็นแรงใจ กับทุกคน
ความอดทน ทวีคูณ เพิ่มพูนใจ

[สุดสาย]

ฝากวจี..คืนกลับ..กับคนห่าง
ยังอยู่ข้าง..แนบใน..ด้วยใจอิ่ม
ยังมีเธอ..แนบปัก..สลักพิมพ์
ถ้อยคำนิ่ม..ยังหวาน..ไม่ผ่านใจ

เพียงวันนี้..ล้มลง..ตรงที่เก่า
เกิดความเหงา..รายรอบ..ขอบฟ้าใส
มีน้ำตา..ร่วงหล่น..ให้คนไกล
ยืนไม่ไหว..อกร้าว..มันเศร้าตรม

อยากกลับมา..ร่วมทาง..สร้างรอยรัก
อยากฟูมฟัก..ใจคืน..ฝืนความข่ม
แต่อกเอ๋ย..รู้ไหม..ใจระทม
มันขื่นขม..เหลือดี..” ร้ายที่ใจ ”

..nara..

[ทอฝัน]

...คนข้างหลัง...นั่งนาน...มักพาลท้อ
หากยังรอ...คนเคียง...มิเลี่ยงไหล
แต่วันนี้...เธอตรม...ขมขื่นใจ
เป็นเพราะใคร...เขาทำ...จึ่งพร่ำมา

...ล้มเพราะรัก...พักลง...ที่ตรงนี้
มีวจี...คำเคย...ยังเอ่ยหา
ปลอบประโลม...โหมแรง...แห่งวาจา
คงมีค่า...แค่นั้น...วันเหงาครอง
..................//ดรีม

[สุดสาย]

มีสายฝน..หลั่งลงมา..ใต้ฟ้าหนาว
คงถึงคราว..ที่ต้องลา..คราหม่นหมอง
ขอบคุณเธอ..ที่ห่วงใย..และใฝ่ปอง
ขอแค่ลอง..นั่งทบทวน..ใคร่ครวญใจ

วันนี้ล้ม..เพราะรักแย่..เกินแก้ต่าง
โดนปล่อยวาง..ทางเดินต่อ..ท้อและไหว
อย่าเพิ่งทิ้ง..นะคนดี..ต่อนี้ไป
ขอห่วงใย..ฉันอีกครา..ล้าเหลือเกิน

..nara..

[เอกชัย ดำรงสกุลชัย]

มีสายฝน..หลั่งลงมา..ใต้ฟ้าหนาว
คงถึงคราว..ที่ต้องลา..คราหม่นหมอง
ขอบคุณเธอ..ที่ห่วงใย..และใฝ่ปอง
ขอแค่ลอง..นั่งทบทวน..ใคร่ครวญใจ

วันนี้ล้ม..เพราะรักแย่..เกินแก้ต่าง
โดนปล่อยวาง..ทางเดินต่อ..ท้อและไหว
อย่าเพิ่งทิ้ง..นะคนดี..ต่อนี้ไป
ขอห่วงใย..ฉันอีกครา..ล้าเหลือเกิน

..nara..

อาจจากมา คำพูดจา มิได้เอ่ย
ถ้อยคำเคย พูดลำนำ พร่ำขวยเขิน
ก็จากมา ด้วยเหตุผล ที่ขาดเกิน
จากที่เดิน มีประสงค์ คงเข้าใจ

ถ้อยคำเอ่ย เผยได้ยิน ระรินแล้ว
คนปลายแถว นั้นสับสน มิทนไหว
จากมานั้น ด้วยเหตุผล ของดวงใจ
จำจากไป ไกลห่างทั้ง ยังคนึง







....เอกชัย ดำรงสกุลชัย....

[/size][/color]

ขอบคุณพี่ระนาดเอก..มา ... ณ... โอกาสนี้ด้วย

[เอกชัย ดำรงสกุลชัย]

นานเท่าใด ที่ในใจ ยังเฝ้าคอย
เมื่อหนุ่มน้อย จากบ้านมา ลับลาห่าง
ผ่านป่าเขา ลำเนาไพร ในเส้นทาง
ความอ้างว้าง ยิ่งสร้างขึ้น สุดฝืนทน

ภาพรอยยิ้ม ที่แต่งแต้ม แก้มของท่าน
ทำให้ฝัน ที่ไร้แรง มิแล้งหม่น
แต่กลับหาก เป็นแรงใจ กับทุกคน
ความอดทน ทวีคูณ เพิ่มพูนใจ

๐ จากบ้านนา..มานี่..สามปีกว่า
มุ่งหน้ามา..หางาน..เลิกหว่านไถ
ผืนนาล่ม..จมน้ำ..จึงจำไกล
หันหน้ามุ่ง..กรุงไกร..วิไลงาม

๐ ลูกหัวปี..มีน้อง..จะต้องเลี้ยง
ไม่หลีกเลี่ยง..เกี่ยงงอน..หรือย้อนถาม
พ่อก็แก่..แม่ทุกข์..โรคคุกคาม
ไม่ครั่นคร้าม..หามแบก..แรงแลกเงิน

๐ จะสู้ทน..จนกว่า..ชีพหาไม่
ทุ่มพลัง..ทั้งใจ..ไม่ขัดเขิน
น้อง,แม่,พ่อ..รอท่า..หากช้าเกิน
อาจยับเยิน..เกินแย่..จะแก้ทัน

๐ จากบ้านนา..มานี่..สามปีกว่า
พอลืมตา..อ้าปาก..หลังบากบั่น
หลงพลัดพราก..จากบ้าน..มานานวัน
จะได้พบ..หน้ากัน..วันนี้แล้ว...

รอยลักยิ้ม ที่มุมแก้ม เมื่อแง้มใจ
รอยของไฟ อาจมองไกล แค่ปลายแถว
รอยของมือ ที่ลำเค็ญ เห็นเป็นแนว
มองขวดแก้ว น้ำตาไหล เมื่อไกลกัน

เดินหน้ามา เพราะเวลา อนาคต
ถ้อยคำจด คือสัญญา ว่าเคยฝัน
มองกลับไป คือแรงใจ ในทุกวัน
อาจไกลกัน แต่เรานั้น มิหวั่นเลย

...ขอบคุณพี่..ระนาดเอก...ครับ...

[คนเผาถ่าน]

ลูกจากมาน้ำตาแม่ใหลตก
เหมือนลูกนกจากรังยังคอยหา
ลูกเอ๋ยลูกเมื่อใรจะกลับมา
รู้ใหมว่าคนข้างหลังยังเฝ้ารอ
คำคำนี้ได้ยินมาจากแม่
ดูว่าแย่แม่อยู่อย่างใดหนอ
ลูกฟังแล้วนั่งไห้น้ำตาคลอ
อยากจะขอกลับบ้านงานไม่ทำ
จำต้องจำใจอยู่ดูอีกนิด
ทั้งชีวิตพลาดไปไม่ถลำ
รอเงินออกดอกแม่ที่อดอำ
ลูกจะนำให้แม่ที่แท้เอย