" ดอกเลือด "

'ดอกเลือด'

โปรยดอกเลือดเชือดเฉือนหลังเอื้อนบอก คำกลับกลอกชอกอกสุดฟกแสน
เสียงใครสองร้องกรี้ดดังหวีดแทน กระจายแป้น, แลนด์หลุดสุดห้ามยั้ง

คำเคียดขึ้งบึ่งโหนตะโกนแซ่ เปิดบาดแผล, แน่นิ่งกายดิ่งฝัง
จมเลือดสดหยดรินจิตภินท์พัง กระทบดังหลังหัก!ยากพักคืน

ครั้นน้ำตาลาหยดลงรดแก้ม หัวใจแย้มยากเดินปวนเกินฝืน
ระดะหลั่งถั่งรินคำยินยืน ว่าเจ็บดื่นหมื่นจะอภัยกัน

ดอกเลือดหยาดสาดแป้น, สายแลนด์หลุด ร่างหนึ่งฉุดรุดลงหน้าปลงผัน
เมาส์กระจายสายฉีกโต๊ะปลีกดัน ทุบจอตันครั้นแตกรานแหลกลง

ตะโกยนองกองเลือดเริ่มเหือดแห้ง เศษแก้วแย้งแทงทิ่มเท้านิ่มหลง-
เหยียบพื้นเหยียดเดียดฉันท์คำหวั่นปลง ประดุจพงกรงเหล็กเล็กขังไว้

จะดิ้นกายหมายคิดอิสระ ปลดพันธะกรงทิ้งหลายสิ่งไข
โลกปลอมปลอมยอมเสพสุขสมใจ โดยมิได้ไตร่สนคนรอบตัว

ลงดอกคำร่ำลึกเจ็บสึกหรอ คำด่าทอก่อรวดทั้งปวดหัว
นึกรู้ค่าน่าร้องคำหมองมัว สิ่งพันพัวชั่วช้ำเกินย่ำเดิน

หลังรู้ค่าตราต้องคำร้องก่น ทุกสิ่งหม่นปนทั่วสุดมัวเผิน
ดิ่งลงหลุบหุบเขายากเฝ้าเพลิน หลายสิ่งเกิน, เมินมองทุกข์ต้องรอย

ครั้นดอกเลือดเหือดแห้งคำแย้งฝาก เกินถางถากยากเผยคำเอ่ยถอย
ยิ้มเปิดรับกับ...ชีวิตที่น้อย แผ่วลมอ่อยผล็อยฤทธิ์ชีวิตเร้น

	ผู้เขียน	หัวข้อ: " ดอกเลือด " (อ่าน 2332 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้