"มวลมิตร"
ใครกันหนอ พอเรา นั้นเศร้าโศรก
วิปโยค โลกหม่น ต้องทนเหงา
เดินเคียงข้าง ทางฝัน คอยบรรเทา
ช่วยปรอบเรา เฝ้าข้าง ไม่ห่างกาย
มีพ่อแม่ แลเพื่อน ไม่เบือนหน้า
หรือภรรยา สามี ไม่หนีหาย
อีกทั้งลูก ผูกพัน นั้นมิคลาย
จวบวันตาย กายเน่า ถูกเผาไฟ
เหมือนเครือญาติ ชาติเชื้อ ดุจเครือเถา
ก็คือเหล่า เผ่ามิตร คอยชิดใกล้
ยามเมื่อจาก พรากลา ล้วนอาลัย
ความห่วงใย ให้กัน นิรันดร์กาล
ถนอมเถิด น้ำใจ ใคร่ควรคิด
รักษาสิทธิ์ มิตรแท้ แผ่ไพศาล
หยุดถ้อยคำ พร่ำบ่น ปนรำคาญ
อย่าระราน หว่านล้อม ให้ตรอมใจ
ร่วมกันสร้าง ทางฝัน คอยปั้นต่อ
ร่วมกันก่อ ทอฝัน สู่วันใหม่
สร้างความรัก ภักดี มีเรื่อยไป
สร้างอุ่นไอ ใยรัก ประจักษ์ตา
เป็นมนุษย์ สุดแท้ แต่ประเสริฐ
ล้วนกำเนิด เกิดตาม ความห่วงหา
อีกกรรมบุญ หนุนนำ ที่ทำมา
วาสนา หนุนสร้าง เส้นทางไป
โลกนั้นคือ ครอบครัว คนทั่วทิศ
เถิดมวลมิตร คิดตรอง ย้อนมองใหม่
เลิกโกรธ เดียดฉันท์ หมั่นอภัย
ปล่อยหัวใจ ให้สงบ พบสิ่งดี
ขอโทษกัน วันเก่า เราทำเจ็บ
อย่ากำเก็บ สาปส่ง ลงเมืองผี
ความเป็นมิตร สิทธิ์เพื่อน เหมือนยังมี
ยังยินดี ผูกพัน กันเหมือนเคย
เติมรอยยิ้ม อิ่มฝัน ต่อกันใหม่
เติมรักให้ ทุกสิ่ง อย่านิ่งเฉย
ลืมวันวาน กาลเก่า เราละเลย
แล้วแผ่เผย เอ่ยรัก ด้วยภักดี
มหาซัง
