ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ลิตเติลเกิร์ล]

นั่งประคองใจตนให้ทนไว้
อย่าหวามไหวในกลอนป้อนความหมาย
โน้มน้าวบทรสหวานจากมานชาย
เกรงกลับกลายเป็นขมระทม..ครวญ..

บรรจงพิศพินิจกานท์ที่หวานรื่น
ชวนจิตชื่นหมื่นวันเมื่อฝันหวน
มาหยอกเย้าเช้าค่ำวางสำนวน
เผยทั่วถ้วนล้วนนัยว่าใยดี

หวามฤทัยเหลือเกินกลัวเพลินหลง
ตกบ่วงลงปลงหลักภักดิ์เพียงพี่
เข้ามาอ่านกลอนพจน์บทวลี
ทุกครั้งมีใจคล้อยล่องลอยตาม

เป็นเพียงกลอนอ้อนเล่นก็เห็นอยู่
แต่มิรู้เหตุใดเกินใจห้าม
อารมณ์ร่วมสวมรอยทุกถ้อยความ
จิตล่วงลามตามชิด ติดเขาไป..

รินดาวดี
๒๐ มีนาคม ๒๕๕๖

<a href="http://www.youtube.com/v/51OxqhY-5H8&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/51OxqhY-5H8&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[ลิตเติลเกิร์ล]

เป็นแค่เพียงบทกลอนอักษรศิลป์
เป็นเพียงจินต์ รินหลั่งดั่งธารไหล
เป็นกลกานท์สานลักษณ์ถักวิไล
เชื่อมสายใยในกวี คงมีแวว   

ใจเบาบางนางครวญทบทวนถ้อย
หนึ่งบทร้อยเรียงกานท์มานผ่องแผ้ว
แสนนุ่มนวลชวนหลงคงไม่แคล้ว
เตลิดแล้วใจเรียมไร้เจียมตน

ก้าวเข้าทางกานท์กลอนขวัญอ่อนนัก
พึ่งประจักษ์รวยรินจินต์สับสน
ล่วงล้ำเลยเกยก่ายในกมล
แปลกพิกลหนอเราไม่เข้าใจ

เพียงอักษรอ้อนนิดก็คิดคล้อย
มานเลื่อนลอยพลอยเพ้อเผลอหลงใหล
ดุลพินิจเคยชิดข้างพลันห่างไป
มิเหลือใดรั้งจิตสะกิดเตือน   

รินดาวดี
๒๑ มีนาคม ๒๕๕๖

[รพีกาญจน์]

ทั้งทั้งที่พี่รู้อยู่กับจิต
ว่าจะคิดคบเธอเสมอเพื่อน
พอได้ยลสนทนามาแรมเดือน
แวะเยี่ยมเยือนคุยเล่นเป็นประจำ

จากสัมพันธ์ฉันเพื่อนเริ่มเลือนหาย
แปรกลับกลายรำพึงซึ้งดื่มด่ำ
เลยหลุดกรอบชอบพอทอทานคำ
ปากเผยพร่ำสมัครรักทวี

หลังสี่ทุ่มลุ่มหลงพะวงหา
ใช้เวลาต่อกลอนอ้อนโฉมศรี
ตื่นตีห้าหน้าคอมพ์จ่อมวจี
ทุกนาทีมีว่างมิห่างความ

ดิฐประดอยถ้อยกานท์หวานลุ่มลึก
ลงผนึกรูปใจให้หวาบหวาม
เส้นลายสวยด้วยสีมณีงาม
พ่วงนิยามคิดถึงรักซึ้งทรวง

เธอเงียบไปไม่ทักทายสักนิด
วิปริตกังวลระคนห่วง
ครั้นแย้มยิ้มพริ้มหน้าสุดาดวง
เหงาทั้งปวงหายลิบหมดพริบตา

ก็ใจพี่คลี่แบแค่กำปั้น
ภายในนั้นทุ่มเทเสน่หา
จะประโลมโน้มนอนอ่อนร้างลา
ยากนักหนากระทำรักล้ำเกิน

 

รพีกาญจน์

[D]

หลงกระหยิ่ม ยิ้มย่อง ต้องเราแน่
เพ่งพิศแล แดผ่าว สาวขวยเขิน
เข้ากระทู้ ดูย้อน อ้อนหยอกเอิน
ถึงกับเปิ่น เกริ่นสักบท พจน์มิมี

มิเคยหวาน กานท์รัก สลักซึ้ง
แล้วกล่าวถึง ผู้ใด ใครหนอนี่
นั่งสลด พจน์กร่อย หงอยฤดี
ต่อไปนี้ มิต่อกลอน งอนซะเลย

"ดิน"

[รการตติ]

[D]

ยังน้อยใจ พี่"รการ"ไยผ่านเฉย
มิตอบเลย เคยเคียง เรียงอักษร
สาวบ้านสวน หวนไห้ ใจอาวรณ์
จะอาทร สักนิด มิคิดมี

ไปอ้อนสาว ใดอยู่ กู่มิกลับ
นั่งเจ่าจับ นับวัน ต่อกานท์พี่
หรือกลอนน้อง พร่องหวาน ซ่านวจี
จึงหน่ายหนี ลี้ห่าง ราร้างไกล

หากพี่ยัง ใยเยื่อ พอเหลืออยู่
โปรดตรองดู รู้แท้ แดหม่นไหม้
น้องนั่งเหงา เปล่าเปลี่ยว แลเหลียวใคร
จะรู้ใจ เท่าพี่ มิมีเชียว

"ดิน"

[รการตติ]

[ลิตเติลเกิร์ล]

ลิขิตวางข้างเพื่อนที่เรือนใหญ่
เพื่อขานไข ใจเราดั่งเฝ้าหวัง
ดวงจิตลอยคล้อยเคลื่อนเหมือนภวังค์
อ่านทุกครั้ง ยั้งจิตลอยติดจินต์

เพียงอักษรอ้อนเล่น ก็เห็นชัด
วางเรียงจัดคัดสรรค์วรรณศิลป์
เพื่อบันเทิงเริงรำคำกวิน
รวยระรินจินต์แกว่ง แรงกว่าใจ


รินดาวดี