ใจจะขาด แตกสลาย หายแล้วหนอ
น้ำตาคลอ รินหลั่งมา ทั้งตาสอง
รักมากเหลือ ไม่รู้จบ ทบสำรอง
ใยนวลน้อง มาทำร้าย ชายรักจริง
พี่เจ็บมาก ใช้น้ำตา รักษาจิต
มิอาจคิด จะรักใคร ไปสุงสิง
เพราะลืมเธอ คงไม่ได้ มิวายติง
ว่าเธอทิ้ง แล้วหัวใจ ใยไม่ลืม
จากคนเคย เป็นทุกอย่าง ข้างกายเจ้า
บัดนี้เหงา กลายเป็นเศร้า เขาไม่ปลื้ม
ไปมีใหม่ รักของเรา ถูกเจ้าลืม
ต้องนั่งซึม ไร้คนข้าง อย่างนิรันดร์
อยากให้ฝัน ตืนขึ้นมา แก้วตาอยู่
แต่ก็รู้ เลียงความจริง ยากยิ่งหวั่น
เสียงหายใจ เคยฟังอยู่ คู่ชีวัน
วันนี้มัน เงียบสนิท คิดแล้วตรม
ลมหายใจ ที่เคยอยู่ ดูไม่เห็น
เงาซ่อนเร้น แทนตัวเจ้า เหงาขื่นขม
ไร้ความหมาย รักกลับกลาย เป็นสายลม
ที่ถาโถม พัดตอกย้ำ ความช้ำใจ
