บรรจงจารสานกลอนที่อ่อนหวาน
ส่งบรรสารกานท์สร้อยชะรอยอ้อน
ดั่งทิพย์ธารซ่านฤดีที่อาวรณ์
ความบางตอนต่างวันวานมานพังภินท์
ยามพระพายรำเพยเผยแผ่วพลิ้ว
พัดผ่านผิวชื่นนวลชวนถวิล
ลบความร้อนผ่อนใจให้คลายจินต์
ชวนยลยินฉ่ำเย็นมิเว้นใด
คงหวานเพียงชั่วผ่านพานผิวเผิน
หากหลงเพลินวลีที่หลั่งไหล
จบบทกานท์รานสิ้นกวินใคร
จะมีไหมในหวานอยู่นานเนา
พี่ชายมอบพรมาอุราชื่น
ประดุจยื่นเกลียวฝันบรรณเสลา
สู่ห้วงใจน้องนางแสนบางเบา
ยังอ่อนเยาว์ด้อยพจน์รจนา
ปราบปลื้มมากยากสรรคำปั้นแต่ง
เจิดแจรงแจงกระจ่างพร่างพร้อยหนา
ใช่เย้าเล่นเห็นสนุกซุกซนมา
ขอพี่ยาอย่าเคืองข้องกับน้องนวล
ขอฝากเพลงลอยลมสมสนิท
ระรื่นจิตฤดีซึ้งคะนึงหวน
วิเวกแผ่วแว่วหวานสานสำรวล
ดั่งเชิญชวนครวญพะนอคลอลำนำ
๑๐ มีนาคม ๒๕๕๖
บทเพลงเศร้าเหงาจิต หวนคิดถึง
เคยซาบซี้งหนึ่งใคร ใจชื่นฉ่ำ
ลิขิตกานท์ขานส่ง ความทรงจำ
คลอลำนำร่ำวจี ฤดีรมย์...