ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[น้อยใจยา]

แปลกจริงหนอ เรื่องกลอน ตอนอกหัก
ยามมีรัก ยากยิ่งนัก แต่งไม่ได้
พออกหัก รักขื่น มาคราใด
หัวมันไว ช่างพรั่งพรู รู้คำกลอน

หรือความเจ็บ นั้นคือ เหล่าอาจารย์
ช่วยกันขาน ส่งให้ ราวกับสอน
ความเจ็บช้ำ นั้นเล่า ไม่บั่นทอน
ไม่รานรอน แต่ส่งเสริม ดุจมิตรเทียว

ความผิดหวัง เฉกเช่น ดั่งห้องเรียน
ความระทม ช่วยขีดเขียน ความซ่านเสียว
ความโศกเศร้า เฝ้าตีโบย ดุจไม้เรียว
คอยขับเคี่ยว กลอนเจ็บ เหน็บอารมณ์

น้อยใจยา

[ไร้นวล^^]

 

๐อกหักหาญผลาญเผาทั้งเช้าค่ำ
จะอาบน้ำนั่งยืนก็ขื่นขม
จะนั่งรถลงเรือเจือระทม
ทรวงซบซมซึมเศร้าเหงาทั้งวัน

๐หลับตาลงคงเห็นแต่เพ็ญแข
เหมือนมาแหย่เยาะเย้ยเอ่ยคร่าขวัญ
ร้ายใดใดไหนเท่ารักร้าวนั้น
สงสารกันก็อย่าหวนมารัก