เหม่อมองไป คืนที่ดาว พราวเต็มฟ้า
สะท้อนค่า ความรักจริง สิ่งที่หวัง
ยังจำได้ เคยนั่งมอง จ้องประทัง
เสียงเคยฟัง เธอที่จาก พรากกันไกล
ภาพสองเรา เคยประคอง สองแขนกอด
นั่งพร่ำพรอด รักนิรันดร์ ฝันสดใส
มันผุดขึ้น มาตรงกลาง ระหว่างใจ
ยังหวั่นไหว อยู่ตรงนี้ ที่จ้องมอง
คืนเดือนเต็ม ดาวถูกทับ ดับสิ้นแสง
ด้วยแพ้แรง เดือนปิดไว้ ไม่ให้ส่อง
สะท้อนรัก ที่อับปาง ทางสำรอง
คนใหม่ครอง ใจของเจ้า เข้ามาแทน
เราแค่ดาว ที่น้อยแสง แข่งไม่ได้
ต่อให้ตาย ซักสิบชาติ บาดใจแสน
แสงจันทร์นวล ส่องทั่วจุด สุดพรหมแดน
คล้ายดูแคลน ดาวดวงน้อย คอยเดือนจาง
ยอมเจียมตัว เมื่อใจรู้ สู้ไม่ไหว
ดื้อดึงไป มีแต่เจ็บ เก็บให้ห่าง
บอกตัวเอง รักชำรุด สุดหนทาง
จงอยู่อย่าง คนที่แพ้ แคร์ตัวเอง
