ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พยัญเสมอ]

อยากมีตาวิเศษ



สมัยเด็กเราเอ๋ยเคยวาดฝัน
ถ้าตาฉันมันวิเศษเด็ดหนักหนา
มองทุกสิ่งเห็นได้แม้ไกลตา
มองทะลุเสื้อผ้า อ้า..สุขใจ

ฉันจะเดินตามจ้องมองสาวสาว
ดูส่วนโค้งส่วนขาววาววามใส
ดูอกเอวกลมกลึงถึงฤทัย
ดูซ้ายไป..สลับมา...ดูขวาที

จะดูหลังดูหน้าตรงขานั้น
จะดูจนตาเป็นมันไม่ผันหนี
เพราะอยากรู้ว่าข้างใน..อะไรมี
จะดูที่ดูทางอย่างเพลิดเพลิน

จะก้มหน้าเพ่งเล็งเขม็งนิ่ง
จนกว่าหญิงโยกย้ายยิ้มอายเขิน
เธอจะลุกหรือกระทั่งนั่งหรือเดิน
ถึงไม่เชิญแต่จะขอรอคอยมอง

หรือจะดูไฮโลโอ้...หลายเม็ด
เขย่าเสร็จจะแทงตามแต้มงามจ้อง
หรือจะดูบ้านข้างอย่างใจปอง
ทะลุห้องเห็นผัวเมียเขาเคลียคลอ

เล่นจ้ำจี้มะเขือเปาะเลาะหน้าแว่น
อย่างสุขแสนเรานึกอยาก...อ้าปากหวอ
มองเห็นสาวอาบน้ำงามละออ
นึกแล้วท้อ...โธ่..แค่ฝัน..เท่านั้นเอง..

Orion264(มือขวา)
๑  พฤศจิกายน ๒๕๕๕

นี่คือบทกลอนที่ชื่อว่า"อยากมีตาวิเศษ"  ผมแต่งและโพสต์ไว้ที่รักกลอนดอทคอม เมื่อวันที่ ๑ พฤศจิกายน ๒๕๕๕
และอาจจะมีลงที่เว็บอื่นๆอีกประมาณ ๒-๓แห่ง   http://www.rukklon.com/index.php?topic=4718.0
           อันที่จริงกลอนนี้ก็เคยโดนก๊อบไปลงเฟสบุ๊คทีหนึ่งแล้วครับ คือแต่งแล้ว โพสต์ลงเว็บ พอวันรุ่งขึ้นก็โดนก๊อบไปเลย
ตอนแรกผมก็ยังไม่ทราบ จนกระทั่งวันที่ ๘ พย.๒๕๕๕  ผมต้องการหาเว็บกลอนใหม่ๆเพื่อลงกลอน(เป็นการประกาศให้ทราบกันทั่วๆ
ว่านี่กลอนเราแต่ง คนอื่นจะได้ไม่กล้าลอก) แล้วก็ไปเห็นลงในเฟสบุ๊คโดยบังเอิน  อ่านไปอ่านมา เอ๊มันกลอนเรานี่หว่า
แล้วเราไปโพสต์ลงเฟสบุ๊คตั้งแต่เมื่อไหร่ ในเมื่อเราไม่เคยเล่นเฟสบุ๊ค ?????  สรูปแล้วก็คือโดนลอกไป
กลอนเรา  แต่นามผู้แต่งไม่ใช่เราแล้ว  กลายเป็นใครก็ไม่ทราบ
           ตอนนั้นด้วยความฉุนกึ่งโมโห ผมก็เลยต้องสมัครเฟสบุ๊คพร้อมกับไปโวยว่า เฮ้  คุณ  นี่มันกลอนผมแต่งลงไว้ที่...
(แล้วลงลิงก์ของเว็บ) ทำไมคุณก๊อบมาโดยไม่ได้อนุญาต"  ผลตอบรับที่ได้คือข้อความผมโดนลบ
เจ้าของเพจใช้อำนาจความเป็นแอดมินลบข้อความ   แล้วก็มีคุณภ.ภาพวาดช่วยโวย ด้วย  ต่อมาก็ถูกลบทั้งคู่
แต่ต่อมาอีกสามสี่วัน กลอนดังกล่าวก็ถูกลบไป  เรื่องก็เลยจบ
          ความจริงเรื่องนี้มันผ่านมาเกือบๆสามเดือนแล้วครับ  ทีแรกผมว่าจะเขียนมาเล่าสู่กันฟัง
แต่เห็นว่า ทางเจ้าของเพจเขาลบกลอนไปแล้วก็เลยคิดว่าไหนๆเรื่องมันจบไปแล้วก็ไม่อยากจะไปพูดถึงมันอีก
(แต่ยอมรับว่าหงุดหงิดอารมณ์เสีย  และรู้สึกว่าอยากจะเลิกแต่งกลอนไปเลย)
            จนเมื่อช่วงเช้านี้เอง  ผมก็ได้พบกับกลอนของตัวเองในคูเกิ้ลกูรูอีกครั้ง  แต่ไม่ได้ถูกโพสต์โดยผู้แต่งหรอกนะครับ
ด้วยความที่ไม่ค่อยอยากจะมีเรื่องมีราว  ผมก็เลยแค่เข้าไปทักและบอกว่า ใครคือผู้แต่งเท่านั้น

http://guru.google.co.th/guru/thread?tid=7fa3c673627916c6&fid=7fa3c673627916c60004d478dfb48648&table=%2Fguru%2Fuser%3Fclk%3Dlftpn%26userid%3D01033899566234334942%26tab%3Dwtmtor

แต่เจ้าตัวคนโพสต์บอกว่า คนแต่งคือรุ่นพี่เขา  ผมก็งง  ว่าผมไปเป็นรุ่นพี่เขาตั้งแต่เมื่อไหร่  ในเมื่อในจริงๆแล้วผมไม่เคยรู้จักใคร
เป็นการส่วนตัว  ผมก็เลยสงสัยว่า ถ้าเป็นจริงมันน่าจะมีคนไปแอบอ้างเป็นผมหรือเปล่า(นี่เราดังขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ยะ....5555)
          ความจริงเรื่องกลอนถูกก๊อบไปนี้ จะว่ายินดีมันก็ยินดีอยู่หรอกนะ เพราะมันแสดงว่ากลอนเราคงจะแต่งดี  ไม่งั้นเขาก็คงไม่ก๊อบไปหรอก
แต่ว่าอีกใจหนึ่งมันก็รู้สึกไม่ค่อยยินดีนัก  เพราะมันจะก๊อบกันจนสับสนไปหมด จนไม่รู้ว่าใครคือผู้แต่งที่แท้จริง.....
เขียนมาเล่า เพื่อเป็นประเด็นในการแสดงความคิดเห็น  และใครเคยโดนบ้าง และมีความรู้สึกอย่างไร ก็แลกเปลี่ยนประสบการณ์กันได้ครับ

[พยัญเสมอ]

โชคดีที่ตอนนั้นคุณ ภ.ภาพวดจับภาพหน้าจอเอาไว้ก่อน ไม่งั้นก็คงไม่เหลือหลักฐานอะไรเลย



ส่วนอีกบทหนึ่งที่เคยโดนก๊อบไป  ก็คือกลอนบทนี้  โดบทนี้ผมเคยเขียนลงบที่บ้านกลอนไทยด้วย
http://www.klonthaiclub.com/index.php?topic=22152.0
โดยส่วนที่ถูกก๊อบไปก็คือสามบทสุดท้ายที่เน้นสีแดง

คติเตือนใจ
(กลอนบังคับสระ)


จงมุ่งมั่น   หมั่นทำดี      ให้ชีวิต
จงหมั่นคิด   แต่สิ่งดี       อันมีค่า
จงมองโลก  ในแง่ดี        ทุกลีลา
กล่าววาจา  ไพเราะดี     พจีงาม

สิ่งใดดี      มีตัวอย่าง    เลือกทางนั้น
ข้อสำคัญ  เว้นตัวอย่าง  ทางที่ห้าม
ถือคติ       ดำริอย่าง      พ้นทางทราม
อย่าวู่วาม   ให้เป็นอย่าง  แนวทางใคร

คบคนพาล   พาลจะพา   ไปหาผิด
คบบัณฑิต    บัณฑิตพา   หาผ่องใส
คบคนชั่ว     ชั่วจะพา      หาแต่ภัย
รู้ชั่งใจ         จึงจะพา      หาสิ่งดี

แม้รู้หน้า   แต่ว่าใจ    ใช่จะรู้
แม้เห็นอยู่  จะรู้ใจ      ก็ใช่ที่
แม้คบหา  ว่าวางใจ    ต่อไมตรี
ก็อาจมี    บ้างที่ใจ       ไม่ซื่อตรง

ว่าอย่าไว้   ใจต่อทาง   วางใจทิศ
ว่าอย่าคิด   ผิดหนทาง   อย่างคนหลง
ว่าอย่าได้   ไว้ใจวาง   อย่างโง่ งง
ว่าอย่างปลง  ใจคิดอย่าง  เข้าข้างตน

อันสิ่งใด   จะคงหนึ่ง   อย่าพึงหมาย
ย่อมจักกลาย   ไปจากหนึ่ง  พึงหวังผล
ความไม่แน่   นั้นเป็นหนึ่ง   ใจพึงยล
จะหาหน     ทางเดียวหนึ่ง  อย่าพึงปอง

มิตรภาพ      ที่อาบทา   ด้วยยาพิษ
ล่อลวงมิตร  เข้าเข่นฆ่า   น่าสยอง
มิตรที่แท้    นั้นเปรียบว่า   ค่าดั่งทอง
มิกลับพร่อง  ตามเวลา  ค่าคงเดิม

มองสิ่งใด  มองให้เห็น   ที่เป็นแท้
อย่าหลงแต่  สิ่งที่เห็น   เป็นจุดเริ่ม
อย่าปัดป่าย  สิ่งที่เห็น  เล่นต่อเติม
หมายส่งเสริม   สิ่งที่เห็น  เป็นดั่งใจ

Orion264(มือขวา)
๑  ตค  ๒๕๕๕  ๒๑.๕๕



กลอนบทนี้ ต้องบอกว่าหินมากๆ  เพราะว่าเป็นการเขียนแบบบังคับ
ต้องส่งสัมผัสจากคำที่ ๖ ไปยังคำที่ ๗-๘ โดยใช้สระเดียวกันทั้งสี่วรรค
ถ้ามือไม่แข็งจริงมีหวังเป๋แน่  

 :p7:

ส่วนนี่ก็เป็นภาพหลักฐาน(เพราะปัจจุบันนี้กลอนนั้นถูกลบไปแล้ว)





แต่ว่า กรณีกลอนที่ถูกก๊อบไปลงเฟสบุ๊คนั้น ผมก็ถือว่ามันจบไปแล้วครับ  ส่วนภาพแคปเจอร์หน้าจอนี่
ก็นำมาลงเล่าสู่กันฟังในฐานะที่เคยโดนเท่านั้น
 

[รัตนาวดี]

 


...หวงแหนกลอน ตอนนี้ พี่รีบด่วน
แจ้งสงวน ลิขสิทธิ์ คิดแก้ไข
แล้วตามดู รู้เห็น เป็นกลอนใคร
กำกับใหม่ ว่าแพง ลองแกล้งทำ...

...แต่จริงจริง คงปลื้ม แม้ลืมคิด
ถึงผู้ผิด ชอบอ่าน ก็อปกานท์ร่ำ
ลองแกะรอย ตามดู อยู่แนะนำ
บอกขำขำ ก็อปแจก แลกเช็คบิล...

...จะแอบเล่า ในเรื่อง อย่าเคืองหมอง
รัตน์จับจอง สงวน ตีตรวนสิ้น
สิขสิทธิ์ แจ้งฝาก แล้วจากจินต์
แม้ไกลถิ่น หลักฐาน คืองานกลอน...

รัตนาวดี
 

  ของรัตนาฯ สงวนลิขสิทธิ์ โทษลงทัณฑ์    จับตายสถานเดียว บิลค่อยเช็คทีหลังค่ะ...

[ดาว อาชาไนย]

ผมเคยโดนเหมือนกันครับ  นักกลอนคนนี้เพิ่งรู้จักกัน  เขาชอบเขียนแต่กลบท
มาเห็นกลบทกบเต้นต่อยหอยของผม  ซึ่งผมพิถีพิถันมาก
เช่น คำ ๓ คำที่เขาบังคับ ผมจะไม่ให้มีซ้ำกัน ตัวอย่าง ก ข ข ผมจะไม่ใช้ ข ซ้ำกัน
หรือที่เขาบังคับให้ซ้ำกัน  ข กับ ค  ซ้ำเสียง แต่ไม่ซ้ำรูป ผมก็ไม่ใช้
คำควบกล้ำก็ต้องควบกล้ำเหมือนกัน
เขามาเห็นก็ขอเอาไปลง ผมก็อนุญาต  เขาพิมพ์ชื่อผมไว้ก่อนที่จะพิมพ์กลอน
แต่เขาลงชื่อท้ายบทกลอนเป็นชื่อเขา ก็แสดงว่าเขาเป็นคนแต่งน่ะซี
กลอนบทนี้ชื่อ สาวคำดวงครวญ เป็นกลบทกบเต้นต่อยหอย ดังนี้ครับ

ก็เพื่อนยุกุพยานหลักฐานชัด
คิดอีกหนคนอ่อนหัดไม่จัดจ้าน
ถูกลายเสือเถือแล้วสิงอิงอยู่นาน
จนไม่คิดจิตมิค้านต้านสำออย

ต้นรักซ้อนตอนแรกซึ้งจึงหวั่นไหว
วันอำลาว่าอาลัยใจเศร้าสร้อย
ตะวันเคลื่อนเตือนว่าคล้ายเขาหน่ายคล้อย
ครวญแลหาคราละห้อยคอยจนเย็น

สร้างวิมานสานไว้มั่นวันสมหวัง
สิกลับทุกข์สุขกลายทั้งยังเกิดเข็ญ
เพื่อนน้ำมิตรพิษนั้นมากฝากลำเค็ญ
ตนจะปองต้องจำเป็นเค้นสัมพันธ์

จิตที่หึงจึงทำให้ทุกข์ใจนัก
อย่างวันรู้อยู่ว่ารักจักแปรผัน
ไม่ทันคิดมิตรที่เคยเปิดเผยกัน
จะยังปองจ้องแย่งปันบั่นไปครอง

วันสังหรณ์วอนเสียงเห๋เสน่หา
เน้นถึงวันนั้นเถิดว่าอย่าสร้างหมอง
ช่วยนึกคืนชื่นน้ำคำฉ่ำทำนอง
หวานเริ่มพังหวังเราพ้องต้องระทม

สังคมดาวสาวคำดวงถูกลวงล่อ
ใจเมียเก็บเจ็บมันก็พอขื่นขม
กลับยิ่งร้ายกลายยามร้างเขาห่างชม
หากเอารักหักอารมณ์ข่มทนเอา

[--ณัชชา--]

เขียนกลอนมามากมายไร้คนลอก
อุตสาห์บอกแทบตายแนะให้เขา
ลงทุนจ้างให้ลอกบอกไม่เอา
โอ้กลอนเราบอกได้ไร้ฝีมือ

--ณัชชา--

 

[พยัญเสมอ]

เขียนกลอนมามากมายไร้คนลอก
อุตสาห์บอกแทบตายแนะให้เขา
ลงทุนจ้างให้ลอกบอกไม่เอา
โอ้กลอนเราบอกได้ไร้ฝีมือ

--ณัชชา--

 

ผมเคยเตือนคุรแล้วว่าที่เว็บเก่าคุณน่ะ ถ้าเขาเปลี่ยนเว็บใหม่ กลอนดีๆมันจะหายไปหมดก็ไม่เชื่อ
แล้วเห็นมั้ยล่ะ  ตอนนี้เหลือแต่หัวข้อ  ที่แต่งมาสามปีกว่าหายเกลี้ยง.....

<a href="http://www.youtube.com/v/8ex9iFmiwh8&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/8ex9iFmiwh8&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

อีลุบตุบป่อง- ไวพจน์ เพชรสุพรรณ

[ดาว อาชาไนย]

เห็นมีอยู่คนหนึ่งเขาซึ้งค่า
ลอกเอามาแนบในหัวใจซื่อ
หลงหัวปักหัวปำคนร่ำลือ
เอ..เขาชื่ออะไรไม่รู้ซี

ดาว

[panthong.kh]

กลอนไม่เริด อย่าลอก บอกชัดแจ้ง
กลอนตะแบง ตะบัน ฉันก็ถือ
อยากจะได้ หนึ่งเมา เข้าหารือ
ไม่ต้องยื้อ ยุดเอา เราอยากแจก

ประกาศก้อง ร้องลั่น มิหวั่นหรอก
ใครขืนลอก จับได้ ยิงไส้แตก
เจอขาโหด อย่างพัน ฟันหน้าแหก
ศอกสับแหลก กระแทกหมัด อัดให้จม
พันทอง
 

[ไร้นวล^^]

กลอนกร่อยกร่อยข้าน้อยก็พลอยหวง
ใครมาล้วงลักไปร้องไห้ห่ม
ยิ่งเอาไปแอบอ้างทั้งบางชม
ทุกข์ระทมแทบสิ้นทั้งอินทรีย์

แต่อนาจวาทย์เราคงเขลาขาน
เป็นกลอนกานท์กิ่วกร่อยรอยฉวี
ยังบ่เห็นใครลักไปสักที
แค่จะมีคนอ่านก็วานมา

[พยัญเสมอ]

ผมเคยโดนเหมือนกันครับ  นักกลอนคนนี้เพิ่งรู้จักกัน  เขาชอบเขียนแต่กลบท
มาเห็นกลบทกบเต้นต่อยหอยของผม  ซึ่งผมพิถีพิถันมาก
เช่น คำ ๓ คำที่เขาบังคับ ผมจะไม่ให้มีซ้ำกัน ตัวอย่าง ก ข ข ผมจะไม่ใช้ ข ซ้ำกัน
หรือที่เขาบังคับให้ซ้ำกัน  ข กับ ค  ซ้ำเสียง แต่ไม่ซ้ำรูป ผมก็ไม่ใช้
คำควบกล้ำก็ต้องควบกล้ำเหมือนกัน
เขามาเห็นก็ขอเอาไปลง ผมก็อนุญาต  เขาพิมพ์ชื่อผมไว้ก่อนที่จะพิมพ์กลอน
แต่เขาลงชื่อท้ายบทกลอนเป็นชื่อเขา ก็แสดงว่าเขาเป็นคนแต่งน่ะซี
กลอนบทนี้ชื่อ สาวคำดวงครวญ เป็นกลบทกบเต้นต่อยหอย ดังนี้ครับ

ก็เพื่อนยุกุพยานหลักฐานชัด
คิดอีกหนคนอ่อนหัดไม่จัดจ้าน
ถูกลายเสือเถือแล้วสิงอิงอยู่นาน
จนไม่คิดจิตมิค้านต้านสำออย

ต้นรักซ้อนตอนแรกซึ้งจึงหวั่นไหว
วันอำลาว่าอาลัยใจเศร้าสร้อย
ตะวันเคลื่อนเตือนว่าคล้ายเขาหน่ายคล้อย
ครวญแลหาคราละห้อยคอยจนเย็น

สร้างวิมานสานไว้มั่นวันสมหวัง
สิกลับทุกข์สุขกลายทั้งยังเกิดเข็ญ
เพื่อนน้ำมิตรพิษนั้นมากฝากลำเค็ญ
ตนจะปองต้องจำเป็นเค้นสัมพันธ์

จิตที่หึงจึงทำให้ทุกข์ใจนัก
อย่างวันรู้อยู่ว่ารักจักแปรผัน
ไม่ทันคิดมิตรที่เคยเปิดเผยกัน
จะยังปองจ้องแย่งปันบั่นไปครอง

วันสังหรณ์วอนเสียงเห๋เสน่หา
เน้นถึงวันนั้นเถิดว่าอย่าสร้างหมอง
ช่วยนึกคืนชื่นน้ำคำฉ่ำทำนอง
หวานเริ่มพังหวังเราพ้องต้องระทม

สังคมดาวสาวคำดวงถูกลวงล่อ
ใจเมียเก็บเจ็บมันก็พอขื่นขม
กลับยิ่งร้ายกลายยามร้างเขาห่างชม
หากเอารักหักอารมณ์ข่มทนเอา

         น่าเห็นใจครับ ผลงานที่เราพยายามบรรจงแต่ง  แต่กลับถูกเพื่อนที่คิดไม่ซื่อแอบฉ้อฉลไปเป็นของตัว
สำหรับคนบางคนที่มาลอกกลอนคนอื่นไปก็น่าเห็นใจตรงที่เขาแต่งไม่เป็น   แต่ที่น่าเจ็บใจที่สุดก็คือ
การที่คนเป็นนักกลอนด้วยกันแท้ๆ ความรู้ความสามารถตนเองก็มี แต่กลับมาเอากลอนคนอื่นไปตัดต่อ
แต่งเสริมเติมให้กลายเป็นของตัวเองนี่สิ  ช่างไม่มีความภูมิใจในฝีมือตนเองเอาเสียเลย  พอเห็นสำนวใคร
ถูกใจก็คิดจะฮุบไปเป็นของตนเอง
        ไอ้ที่ลอกไปแล้วไปโพสต์ลงอินเตอร์เน็ตนี่ยังพอทำเนา  เพราะถึงยังไงเราก็ยังพอตรวจสอบได้
แต่พวกที่แอบเอาไปเงียบๆ แล้วไปเผยแพร่ในนามของตัวเองโดยไม่ได้ลงในเน็ต จนคนรู้ทั่วบ้านทั่วเมืองนี่สิ
ไม่รู้ว่าจะไปตรวจสอบยังไง  มันเหมือนการสร้างพยานหลักฐานเท็จให้คนอื่นๆรับรู้ว่าเป็นของเขา วันดีคืนดี
คนที่ไปอ่านหลักฐานเท็จแล้วคิดว่าเขาเป็นแต่งเหล่านั้น มาเจอกับเจ้าของกลอนตัวจริงเข้า ก็อาจจะมาด่าเจ้า
ของกลอนว่าไปลอกเขามาอีก(ทั้งๆที่มันมันแหละที่เป็นฝ่ายขโมยของเราไป)  กรณีแบบนี้กว่าที่จะพิสูจน์ได้ว่า
ใครคือเจ้าของกลอนตัวจริง คนที่เป็นเจ้าของนั่นแหละที่เสียหาย เพราะอาจจะถูกด่าก่อนพิสูจน์
         นี่ยังไม่รวมถึงพวกที่ชอบเอาชื่อไปแอบอ้าง เช่นรู้จักกับนักกลอนคนนี้  หรือนำชื่อไปอ้างกับคนที่รู้จัก
ว่าตัวเองคือนักกลอนคนนี้  ทำเหมือนกับจะสวมรอยเป็นนักกลอนคนนั้นๆ   ถ้านักกลอนคนไหนมีคนรู้จักมาก
ลงชื่อ นามสกุล รูปถ่ายตัวจริงก็หมดปัญหาไป เพราะคงจะแอบอ้างไม่ได้  แต่สำหรับนักกลอนโนเนม
ไม่ยอมลงรูปตัวจริง  ทำตัวเป็นนักกลอนนิรนาม มีโอกาสที่จะถูกคนอื่นแอบอ้างสวมรอยได้มาก
แต่ว่าในกรณี แอบอ้างชื่อนี้ยังไม่เคยเจอนะครับ ที่เคยเจอเห็นมีแต่ก๊อบกลอนไปลงในชื่อของตัวเอง

[ดุลย์ ละมุน]

กลอนไม่เริด อย่าลอก บอกชัดแจ้ง
กลอนตะแบง ตะบัน ฉันก็ถือ
อยากจะได้ หนึ่งเมา เข้าหารือ
ไม่ต้องยื้อ ยุดเอา เราอยากแจก

ประกาศก้อง ร้องลั่น มิหวั่นหรอก
ใครขืนลอก จับได้ ยิงไส้แตก
เจอขาโหด อย่างพัน ฟันหน้าแหก
ศอกสับแหลก กระแทกหมัด อัดให้จม
พันทอง
 

ลักกลอนเขา เอามา ทำบ้าเหรอ
แต่รักเธอ นั้นไซร้ หมดใจผม
อยากลักทรวง ดวงแด แม่เอวกลม
มาแนบห่ม กล่อมชาย ให้คลายครวญ

ได้หยอกล้อ ต่อถ้อย พี่พลอยชื่น
เพียงขวัญยืน เย้าคำ ใจฉ่ำสรวล
เจ้าเคยร่ำ คำรัก มาปักตรวน
จนใจฝัน รัญจวน หลงนวลนาง

กลอนคนดี พี่จัก เพียงลักอ่าน
ก็นอนหวาน ซ่านอุรา จนฟ้าสาง
ไม่ได้ชม คืนใด ให้ครวญคราง
มิแรมร้าง รอคอย เจ้าร้อยคำ
 

[panthong.kh]

เพียงแอบอ่าน กานท์กลอน นอนครวญหา
เสียงหวานแผ่ว แว่วมา พาถลำ
ออกจากจิต ฤทธิ์รัก ปักใจจำ
หว่านน้ำคำ ตลอด พรอดจริงเออ

ไม่ต้องลัก หรอกทรวง ทุกห้วงให้
อีกทั้งใจ ไปครอง อย่าหมองเอ่อ
จงถนอม ฤทัย ใฝ่บำเรอ
นอกจากเธอ ไม่เชื่อใจ ใครอีกแล้ว

ความจริงใจ ทั้งยวง พุ่มพวงมอบ
เอียงแก้มรอบ ยิ้มยวน ชวนหวานแหวว
คิดเห็นหน้า คราใด ไร้สิ้นแวว
คงไม่แคล้ว จางจาก พรากกันไกล

กลอนรสกร่อย ด้อยด้วย พี่ช่วยเสริม
หากแม้เติม ส่วนเหมาะ เสนาะได้
เหยาะน้ำผึ้ง คลึงเคล้า สุดเร้าใจ
เหยาะฤทัย เธอฉัน ทุกวันปอง
พันทอง

[khuadkao]

สำหรับผมใครเอากลอนผมไปผมเฉยๆ ดีใจด้วยซ้ำที่มีคนชอบกลอนผม
เมื่อก่อนมีคนเคยก็อปปี้กลอนผมไปประกวดแล้วได้รางวัลด้วย
ผมก็ภูมิใจกลอนผม แต่กลอนก็แค่บทเดียวเท่านั้น...

ข่างล่างนี้ขอตีตนก่อนไข้ไว้ก่อนครับ

อยู่ที่นี่บางทีผมคิดกลอนไม่ออก
ผมก็ไปก็อปปี้กลอนเก่าๆ ที่ผมเคยโพสต์ไว้ที่เว็บอื่นเอามาลง
อย่างกลอนเศรษฐีรำพันคือกลอนเก่าที่ผมเอามาแก้
แล้วเขียนแทรกเข้าไปใหม่หนึ่งบท

ผมขอออกตัวไว้ก่อน เดี๋ยวจะหาว่าผมเป็นโจรไปขโมยกลอนคนอื่น
เพราะผมคิดว่ากลอนเก่าของผมบางกลอนน่าจะเข้ากับบางเหตุการณ์ที่นี่ได้
และผมอยากเก็บบางกลอนเหล่านั้นมาไว้ที่นี่
แต่ส่วนมากผมจะแต่งใหม่ ผมยังไม่อับจนปัญญาง่ายๆ หรอก

ผมเคยเอากลอนคนอื่นมาโพสต์ที่นี่ 2 กลอน เพราะชอบกลอนของเขา
กลอนหนึ่งผมก็เขียนบอกของ "เฉินซัน"
กับอีกกลอนหนึ่งผมบอกใครไม่รู้แต่ง เพราะจำไม่ได้
ผมจำเนื้อกลอนได้จากนิตยสารนานมากแล้ว

กลอนสุดท้ายที่ผมจะเอาของคนอื่นมาโพสต์ ผมตั้งใจไว้แล้วว่าต้องโพสต์
พราะเป็นกลอนหนึ่งที่ผมชอบมากๆ
และผมได้แรงบันดาลใจจากเขาในการแต่งกลอนๆ หนึ่งในกระทู้ "คุณละอองดิน"
ซึ่งผมลอกเลียนคำของเขามา "อดีตขมอดีตหวานที่ผ่านมา..." ว่าเลยแล้วกัน

"อดีตหวานอดีตขม
อดีตเป็นลมที่พัดหาย
มิอาจครอบครองเคียงกาย
แต่เปลี่ยนได้เปลี่ยนวันนี้ที่เปลี่ยนเรา"

ใครแต่งไม่รู้ ผมจำได้จากนิตยสารสมัยก่อนเหมือนเดิม
ผมรู้แต่ว่าผมแต่งสู้เขาไม่ได้เลย แม้กลอนผมจะแก้แล้วแก้อีก

ผมใช้ชื่อ ขวดเก่า ,Khuad Kao ,khuadkao เท่านั้น

ขวดเก่าชื่อขวดเก่าเพียงเท่านั้น
ไม่คิดผันเปลี่ยนอวดเป็นขวดใหม่
แม้นอยากรู้นิยามความเป็นไป
ต้องถามใจขวดเก่าเท่านั้นเอง

[ดาว อาชาไนย]

นึกได้ถึงตอนที่ผมเข้าวงการกลอนใหม่ ๆ
เขียนกลอนรักส่งไปออกอากาศทางรายการกลอนทางวิทยุ
ผมไม่ชอบเท่าไร เพราะรู้สึกว่ามันเชย ๆ
แต่ท่านมหาที่ผมรู้จักเคยไปหาที่กุฎิกลับชอบ
ลอกเอาไปตีพิมพ์ในหนังสือรวมกลอนของท่านในชื่อของท่าน
ผมรู้สึกภูมิใจว่ากลอนที่ผมไม่ชอบกลับมีคนอื่นชอบ
เดี๋ยวนี้ท่านเป็นท่านเจ้าคุณเป็นพระที่มีชื่อเสียง