ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ธันวาคม]

                                      ม้านั่งเก่าเปล่าร้างริมทางเท้า
                                      ในคราบเหงาเศร้าโรยดูโหยหา
                                      ถึงใครหนึ่งพึงนั่งทุกครั้งครา
                                      แล้วเวลาพาร้างเหินห่างไป

                                      แสงจากโคมโลมเลียเคลียคลอข้าง
                                      ส่องเห็นความอ้างว้างสว่างไสว
                                      ซากความเหงาเปล่าว่างข้างโคมไฟ
                                      ไร้ซึ่งใครในราตรีที่กล้ำกราย

                                      ใบไม้โรยโปรยปรายคล้ายเกลื่อนกลบ
                                      ไม่อาจลบคราบเหงาให้เพลาหาย
                                      ภาพคงมองหมองเศร้าเหงามิคลาย
                                      สิ่งที่เลือนขาดหายหมายเพียงเธอ

                                      เปรียบตัวเองคล้ายเป็นเช่นม้านั่ง
                                      ที่ครวญคร่ำลำพังหวังเสมอ
                                      ว่าสักวันฝันไว้ได้พบเจอ
                                      เห็นภาพเธอนั่งลงตรงที่เดิม

                                                  

                                                 

                                                 
                                               

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


ช่างเหงาเงียบเชียบเสียงสำเนียงถ้อย
ม้านั่งน้อยคอยวันขวัญเฉลิม
รักหวานชื่นคืนพะนอสานต่อเติม   
ทวีคูณพูนเพิ่มเริ่มสานใย

คืนความสุขทุกอย่างที่ร้างหาย
หมดมลายกลายเห็นเป็นสดใส
นภาแจ้งแสงกระจ่างพร่างอำไพ
พฤกษาไกวไหวโบกสิ้นโศกตรม

สิ้นอ้างว้างกลางโคมประโลมส่อง
น้ำตานองหมองไหม้หทัยขม
กลับคืนเคียงเรียงคู่เหมือนชู้ชม
ไร้ระทมซมเศร้าแนบเนากาย

ม้านั่งน้อยคอยใครพร้อมใจหนึ่ง
ร่วมรำพึงถึงอยู่ไม่รู้หาย
อธิษฐานผ่านถึงซึ่งพระพาย
แจ้งถึงชายหมายรู้ผู้สาวรอ...



--บูรพาฯ--



 

[khuadkao]

นานแล้วที่จากกัน
คิดถึงฉันบ้างไหมหนอ
หรือมีใครเคลียคลอ
เธอหลงปลื้มลืมฉันไป

เงียบเหงาเหลือแล้ว
โอ้ดวงแก้วเธออยู่ไหน
ยอดหญิงอย่าทิ้งใจ
อันเปี่ยมรักและภักดี

รอคอยละห้อยหา
เธอไม่มาฉันอยู่นี่
ใจเอ๋ยใจนารี
แท้สตรีลืมง่ายดาย

ยังรักเธอเสมอ
ใจไม่เผลอรักใครง่าย
คืนวันผันเพียงกาย
เปลี่ยนใจชายไม่ได้เลย

[ไม่รู้ใจ]

โคมซีดซีดจางจางข้างม้านั่ง
รอความหวังบางแสงมาแต่งเสริม
ขับมืดมัวให้ห่างหนทางเดิม
เพื่อส่องเติมกระจ่างแด่บางใคร

เพียงหิ่งห้อยน้อยน้อยที่ลอยล่อง
ก็เติมพร่องวันวานซึ้งซ่านใส
คืนชีวิตชีวาคืนค่าใจ
จะรอไร้รอเปล่าหรือเปล่า...รอ

ไม่รู้ใจ

[เนิน จำราย]

        ม้านั่งตัวนั้นช่วยกันวาง       
นีออนหลอดบางช่วยกันต่อ
       ผ้ารักแบ่งปันกันถักทอ           
เพียงรอสมปองกันสองคน

   ตอนนี้ต้องห่างจำร้าง “วิ”   
ดำริกองทัพยังสับสน
   ข่าวว่ายับยั้งกำลังพล      
คอยนิดหน้ามนคนรู้ใจ

   เสร็จการสะสางศึกทางนี้    
กระบี่รอห้อยนายร้อยใหม่
      จะแบกบั้ง โบยบิน จากถิ่นไกล     
มอบแด่ทรามวัยคนรอคอย

“จ่าเนิน”