ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[kradan]

                             ต้นแก้วแตกกิ่งไพศาล          สูงเทียมคคนานต์
                  ยื่นก้านเป็นรังปักษี

                             มาลาเกลื่อนปกธรณี            เฉกดวงฤดี
                  ตกหล่นสุดฝืนขื่นขม

                             กลิ่นแก้วกำจรตามลม           หอมหวนชวนดม
                  แต่เราเฝ้าตรมฤทัย

                             นึกถึงคนราร้างไกล             ทัดบุหงาให้
                  แต่วันนี้ใยห่างหาย

                             ทิ้งให้เราเฝ้าเมามาย            อ้างว้างเดียวดาย
                  ร้องไห้ใต้แก้วลำพัง..

[พิมพ์วาส]

     ละเมียดละไมภวังค์                  ว่าอนิจจัง
เกินรั้งเกินห้ามแก้วไว้

     กลีบร่วงกลีบโรยโชยไป             อาลงอาลัย
ระทมซานซมตรมคราง

หม่นไหม้หม่นหมองจำจาง                    ใจแรมใจร้าง
เคว้งคว้างคว้างเคว้งเขวทรวง

     ธรณินทร์แผ่นดินไม่ลวง              หลั่งน้ำตาร่วง
หยดปรอยหยดคคนางค์

[จารุทัส]

   เศร้าสร้อยดั่งหมดสตางค์      มิเคยละวาง
รอแก้วผลิดอกกลับคืน

   อาลัยอาวรณ์วานซืน         สะอึกสะอื้น
แก้วตาสัญญาหมายมั่น

   เราสองจะครองคู่กัน         ใยยามเหมันต์
หนาวสั่นสะท้านเดียวดาย

   ฤดูผันแปรกลับกลาย         กลีบเมฆหนีหาย
กลีบดอกชอกช้ำโรยรา

[kradan]

               แก้วร่วงดุจมรณา           ปกพสุธา
          ประหนึ่งชีวาดับสูญ

               เนิ่นนานยิ่งตรมเพิ่มพูน    น้องนี้อาดูร
          ฤาพี่ลืมแล้วหน่ายหนี

               ลุ่มหลงดอกไม้ราตรี        ลุ่มหลงวจี
          ปล่อยดวงฤทัยใฝ่หา

               จึงปล่อยน้องช้ำโรยรา      อ่อนเปลี้ยด้อยค่า
          จนถึงเหมันต์สิ้นใจ...

[เนิน จำราย]

ขอซับน้ำตาทรามวัย       ให้หายอาลัย
จากรักโรยร้างแรมลา

แว่วเสียงสำเนียงพรรณนา  ประดุจดั่งว่า
เอกาว้าเหว่เซซัง

โลกกว้างยังมีที่หวัง                โปรดสดับตรับฟัง
น้ำคำโอบเอื้ออาทร

กลิ่นใดใกล้โสตบังอร        อย่าสลัดตัดรอน
โปรดสูดดมเถิดโฉมยง

แหงนหน้าขึ้นซิอนงค์        แล้วสงบใจลง
“แก้ว”รอถนอมเนื้อนวล

                   เนิน จำราย