หลังสิ้นฝน..ทนทุกข์ซ้ำเพราะน้ำท่วม
ร่างกายบวมเจ็บฟกช้ำทำปวดหัว
น้ำไหลหลากลากบ้านเรือนพัง..ยังน่ากลัว
เกือบเอาตัวไม่รอดให้ปลอดภัย
ข่าวลงหนังสือพิมพ์คนรับรู้
ประชาชนต่างทนอยู่แห่งหนไหน
น้องหายเงียบ...มิถามบ้างหรือไร
มิใส่ใจพี่ชายสักนิดเดียว
น้ำท่วมใต้.หลายครั้งยังเงียบกริบ
มิเห็นหยิบ..ยกปัญหามาแลเหลียว
มิเที่ยวไทย..ไปต่างแดนแค้นจริงเชียว
ปล่อยพี่ชายต้องโดดเดี่ยวเพียงลำพัง
ถึงหน้าหนาวข่าวว่าน้องต้องหมองหม่น
พี่จะทนดูอย่างไรแม้นผิดหวัง
บริจาคเครื่องนุ่งห่ม..จัดลงลัง
รวมพลังต้านภัยหนาวเพื่อนวลนาง
ต่างเพื่อนพ้องน้องพี่ อีสาน เหนือ
ร่วมช่วยเหลือคลายทุกข์ทนเรื่องหม่นหมาง
อย่าแตกแยกสามัคคีทั้ง ใต้ กลาง
ถึงแม้นต่าง...ความคิดบ้าง..เราคือไทย
ริน ดอนบูรพา
๒๐ ธ.ค.๕๖
