มองท้องฟ้า แจ่มใส ไร้เมฆา
มองธารา กระทงน้อย ลอยเป็นสาย
มองตัวเรา ขาดคู่เคล้า เนาแนบกาย
นั่งเดียวดาย ปล่อยกระทง ลงธารา
แล้วตั้งจิต อธิษฐาน ผ่านกระทง
อานิสงส์ กระทงน้อย ลอยไปหา
กระทงหนึ่ง กระทงใด ลอยไหลมา
ให้พบพา นวลน้อง เจ้าของกระทง
เฝ้ารอลุ้น อุ่นใน ฤทัยหวัง
แล้วลงนั่ง เหมอลอย ปล่อยใจหลง
จนดาวเดือน เคลื่อนคล้อย ลอยต่ำลง
นวลอนงค์ คนไหน ไม่พบพา
หรือกระทง บรรจงปล่อย ลอยไหลหลง
เธอจมลง เสียแล้ว แก้วใจจ๋า
เมื่อไม่รัก ไม่ชอบใจ ไม่เวทนา
ไยต้องมา ทำร้าย ทำลายใจ
จันทร์จ๋าจันทร์ วันเพ็ญ ลอยเด่นฟ้า
เวทนา ใจดวงนี้ มีบางไหม
ช่วยหาคน ควรคู่ อยู่แห่งใด
เขาเป็นใคร ให้ฉันเห็น เป็นขวัญตา
มองจันทร์เพ็ญ เด่นฟ้า ธาราเศร้า
ปล่อยใจเหงา เลื่อนลอย หลงคอยหา
กระทงน้อย ลอยคว้าง กลางธารา
ไม่พบพา นวลน้อง เจ้าของกระทง
ชลนา ทิชากร
ลอยกระทงลงคงคาน้ำตาหลั่ง
ด้วยความหวังอันน้อยนิดผิดประสงค์
พี่นัดน้องนวลเนื้อนุ่มสองทุ่มตรง
ชักงวยงงยอดดวงใจยังไม่มา
ถือกระทงหลงเพ้อเธออยู่ไหน
อยู่กับใคร? หรือน่ามลพี่บ่นหา
คอย คอย คอย ทรามวัยไกลลับตา
ปล่อยให้พี่ต้องเหว่ว้ามารอคอย
เห็นคนอื่นเขารื่นเริงบันเทิงรัก
พี่เสียหลักขาดคู่เคล้าเริ่มเหงาหงอย
ตัดสินใจหยิบกระทงบรรจงลอย
กระทงน้อยล่มจมลงในวารี
ชะตาตกอกสั่นพี่ขวัญหาย
ดั่งหมอดูเคยเสี่ยงทายรักหน่ายหนี
ข้อเท็จจริงเป็นเช่นนั้นในวันนี้
น้องของพี่หนีจากไป...ในวันเพ็ญ..
ริน ดอนบูรพา
๒๘ พ.ย. ๕๕
