| 24 ตุลาคม 2012, 11:22:AM |
|
♥หทัยกาญจน์♥
|
 |
« เมื่อ: 24 ตุลาคม 2012, 11:22:AM » |
 ชุมชน
|
<![CDATA[<a href="http://www.youtube.com/v/7i2ILcDlYU8&rel=0&fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/7i2ILcDlYU8&rel=0&fs=1</a>]]> อีกไกลแค่ไหนจนกว่าฉันจะใกล้...
ระยะทางแสนไกลเพียงใดนั้น
เพียงใจเราใกล้กันสำคัญกว่า
ไกลคือใกล้ใกล้คือไกลในบางครา
ตามแต่ห้วงช่วงเวลาพาผูกพัน
ด้วยดวงใจด้วยดวงจิตลิขิตเขียน
วกวน-วกเวียน แปลงเปลี่ยนฝัน
ห่างหาย-ห่างไกล ในบางวัน
บางเวลาใกล้กันสัมพันธ์ใจ
ระยะทางแสนไกลเพียงใดกั้น
ข้ามขอบฟ้าตะวันจันทร์ผ่องใส
ร่วมร้อยเรียงเคียงคำนำเรื่อยไป
ใกล้คือไกลไกลคือใกล้ด้วยใจเรา...
หทัยกาญจน์
๒๔ ตุลาคม พศ.๒๕๕๕ |
|
|
|
|
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : พิมพ์วาส, รพีกาญจน์, บ้านริมโขง, อริญชย์, รัตนาวดี, บัณฑิตเมืองสิงห์, D, สุนันยา, plang, ไพร พนาวัลย์, แป้งน้ำ, ชลนา ทิชากร, รการตติ, ลมหนาว, ดาว อาชาไนย, พี.พูนสุข, ๑๑ติดลม๑๑
ข้อความนี้ มี 17 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
อักษราจารึก รักผลึกตรึกตรองคำ
ร้อยเรียงเคียงคู่ธรรม ศาสตร์ศิลป์ร่ำลำ
|
|
|
| 24 ตุลาคม 2012, 02:44:PM |
รพีกาญจน์
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 3482
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 3,752
ทุกคนมีเครดิต แต่ทำลายได้ง่าย สร้างขึ้นใหม่ได้ยาก
|
 |
« ตอบ #1 เมื่อ: 24 ตุลาคม 2012, 02:44:PM » |
ชุมชน
|
นกน้อยเอย...
เมื่อก่อนเคยแต่งกลอนว่าวอนเจ้า
คอยปลอบปลุกผูกพัน..วันสองเรา
ตั้งแต่เสาร์อาทิตย์จิตเวียนวน
สู่นาครว่อนบินรินคำหวาน
ห่างกลอนกานท์จากไกลใช่แปรเปลี่ยน
เพื่อความรู้ชูงานการเล่าเรียน
คืนเยี่ยมเยียนทันทีมีเวลา
นกน้อยเอย...
ขอชมเชยบริหารกาลมีค่า
สวัสดีมีชัยใกล้เข้ามา
ในอุราข้าเกษมสุดเปรมปรีด์
รพีกาญจน์ 59
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รัตนาวดี, บัณฑิตเมืองสิงห์, D, บ้านริมโขง, ♥หทัยกาญจน์♥, สุนันยา, อริญชย์, yaguza, plang, ไพร พนาวัลย์, แป้งน้ำ, รการตติ, ลมหนาว, ดาว อาชาไนย, พี.พูนสุข
ข้อความนี้ มี 15 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 24 ตุลาคม 2012, 05:28:PM |
|
บ้านริมโขง
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 24 ตุลาคม 2012, 05:28:PM » |
ชุมชน
|
มองย้อนกลับคืนไป
เหมือนไกลในวิถี
ผ่านมาอีกหลายปี
ไกลนี้เหมือนใกล้กัน
นานปีที่คอยหมาย
วุ่นวายคลายสุขสันต์
งกเงิ่นเกินรำพัน
ในวันที่ร่ำเรียน
ไกลนั้นวันนี้ใกล้
ภูมิใจในขีดเขียน
เวลาพาหมุนเวียน
เปลี่ยนใกล้ได้เก็บผล
เหนื่อยหายได้ดั่งหวัง
พลังหลั่งเข้มข้น
เดินหน้าพาชีพตน
หลุดพ้นบนกลเกมส์
ใกล้แล้วแค่มือเอื้อม
กระเพื่อมเลื่อมหงส์เหม
ระยับรับอิ่มเอม
เกษมเปรมอุรา
อย่าปล่อยให้หลุดมือ
จงยื้อถือรักษา
จากไกลใกล้แล้วนา
ปริญญา..คว้ามาครอง..
"บ้านริมโขง" ๒๔ ตุลาคม ๒๕๕๕ |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ♥หทัยกาญจน์♥, สุนันยา, อริญชย์, รพีกาญจน์, yaguza, plang, ไพร พนาวัลย์, แป้งน้ำ, รการตติ, ลมหนาว, ดาว อาชาไนย, พี.พูนสุข
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
|
| 24 ตุลาคม 2012, 07:59:PM |
|
♥หทัยกาญจน์♥
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 24 ตุลาคม 2012, 07:59:PM » |
ชุมชน
|
มองย้อนกลับคืนไป
เหมือนไกลในวิถี
ผ่านมาอีกหลายปี
ไกลนี้เหมือนใกล้กัน
นานปีที่คอยหมาย
วุ่นวายคลายสุขสันต์
งกเงิ่นเกินรำพัน
ในวันที่ร่ำเรียน
ไกลนั้นวันนี้ใกล้
ภูมิใจในขีดเขียน
เวลาพาหมุนเวียน
เปลี่ยนใกล้ได้เก็บผล
เหนื่อยหายได้ดั่งหวัง
พลังหลั่งเข้มข้น
เดินหน้าพาชีพตน
หลุดพ้นบนกลเกมส์
ใกล้แล้วแค่มือเอื้อม
กระเพื่อมเลื่อมหงส์เหม
ระยับรับอิ่มเอม
เกษมเปรมอุรา
อย่าปล่อยให้หลุดมือ
จงยื้อถือรักษา
จากไกลใกล้แล้วนา
ปริญญา..คว้ามาครอง..
"บ้านริมโขง" ๒๔ ตุลาคม ๒๕๕๕ ไกลกันวันนี้ใกล้
สิ่งฝันใฝ่ได้สนอง
แนวทางสร้างครรลอง
วิถีทองของตัวตน
ไกลกันวันนี้ใกล้
สิ่งฝันใฝ่ใกล้เห็นผล
พ่อแม่แลทุกคน
ความหวังล้นบนมือเรา
ไกลกันวันนี้ใกล้
สิ่งฝันใฝ่ในใจเขา
ใจฉันนั้นบางเบา
เพียงเพราะเฝ้าฝันตอบแทน
ไกลกันวันนี้ใกล้
สิ่งฝันใฝ่ไกลหมื่นแสน
ถิ่นใดในทั่วแดน
ก็ใกล้แก่นก็ใกล้กัน...
หทัยกาญจน์
๒๔ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๕๕ |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รพีกาญจน์, plang, yaguza, ไพร พนาวัลย์, แป้งน้ำ, รการตติ, อริญชย์, บ้านริมโขง, ลมหนาว, ดาว อาชาไนย, พี.พูนสุข
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
อักษราจารึก รักผลึกตรึกตรองคำ
ร้อยเรียงเคียงคู่ธรรม ศาสตร์ศิลป์ร่ำลำ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 25 ตุลาคม 2012, 02:44:PM |
ดาว อาชาไนย
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 394
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1,472
|
|
« ตอบ #8 เมื่อ: 25 ตุลาคม 2012, 02:44:PM » |
ชุมชน
|
รับจองห้องใจไว้ ถึงวันไหนอย่าลืมกัน
เปิดห้องรอน้องพัน ผู้เลอโฉมโลมหทัย
รู้ดีว่าพี่เหงา คนเคยเย้าห่างเหินไป
มีคำจำขึ้นใจ ว่ารักแรกแปลกสิ้นดี
จะจำรักครั้งแรก มันซึมแทรกในชีวี
ณ บ้านเคยคลุกคลี ดุจรักแรกแทรกซึมทรวง
เหมือนหนามตามสะกิด แผลน้อยนิดแต่หนักหน่วง
เริงรักแกล้งตักตวง แต่ภายในใครจะรู้
|
เสี้ยวอารมณ์จากใจใครคนหนึ่ง
คงไม่ซึ้งจับใจใครทั้งหลาย
แค่มีใครคนหนึ่งซึ้งไม่คลาย
ก็สมหมายใครคนหนึ่งซึ่งรักกลอน
|
|
|
|
