ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อริญชย์]

ขอขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต google.com

        แมลงปอล้อลม

ยังกางปีกปิ่นรุ้งผดุงถิ่น
เพื่อโบยบินเหนือน้ำไปตามฝัน
ในสนธยาอ่อนแสงแห่งตะวัน
ด้วยเชิงชั้นแมลงปอหยอกล้อลม

สูดไอดินกลิ่นหญ้าผกากรุ่น
ที่ละมุนพร่างพราวความหนาวห่ม
เกาะกิ่งก้านสดชื่นพอรื่นรมย์
เพื่อเชยชมธรรมชาติวิลาสงาม

จะมีใครเห็นค่ายามราปีก
เพียงหลบหลีกรู้สึกบาดลึกหวาม
เมื่อดวงสูรย์ลับลาขอบฟ้าคราม
ก็ถึงยามนิ่งรอวันต่อไป!ฯ

                    อริญชย์
                ๑๓/๑๐/๒๕๕๕





ปล.ได้เท่านี้แหละทุกท่าน แนวปรัชญา ไม่ค่อยเป็นเท่าไหร่ ยอมรับว่ายากจริง ๆ



 

[--ณัชชา--]

ขยับปีกบอบบางอย่างมุ่งมั่น
ล้อตะวันเจิดจ้าสู่ฟ้าใส
เติมสีสันป่าดงและพงไพร
แต่งแต้มให้โลกนี้มีชีวิต

ยามเจ้าบินเริงร่ากลางฟ้ากว้าง
มีบางอย่างมองเจ้าเฝ้าตามติด
เจ้านกป่าโฉบเจ้าเข้าประชิด
ร่างน้อยนิดต้องดับล่วงลับลา

ในเช้าที่สดใสไม่เห็นเจ้า
ท้องฟ้าเหงาจับใจไม่เห็นหน้า
เจ้าแมงปอไปลับไม่กลับมา
ทั้งแนวป่าเศร้าสร้อยคอยเจ้าคืน

--ณัช--

 

[เพรางาย]

ยามฝนต้องปีกใสหลบใต้หญ้า
สงบนิ่งรอท่ากว่าเช้าชื่น
ให้แดดฟ้อนปีกฟุบช่วยชุบฟื้น
ดอกหญ้ายืนภาวนาไล่ราตรี

ยอดนักล่านิ่งงันแปรผันแปลก
เหมือนโจรแทรกขาวปรกตกผิดที่
แม้ลมโยนเกาะไว้ไหวไม่มี
ยอมจำนนไพรีไร้วาจา

พริบตาที่ปีกแห้งกระพือขยับ
พร้อมโฉมฉับจับเหยื่อเพื่อกู้หน้า
รู้แพ้พร้อมยอมรับคำนับชะตา
และรู้คว้าชัยชมไม่จมทุกข์