ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไผ่เดียวดาย]

ไม่เคยยอม สะกดคำ ทำไม่เป็น
ด้วยใจเร้น ทิฐิแรง แข็งกระด้าง
ด้วยความเป็น คนไม่ชอบ กรอบตีทาง
ใครมาขวาง ความรู้สึก นึกหวั่นใจ

เธอยอมรับ ในทุกอย่าง วางใจไว้
ฉันเป็นไง ไม่เคยท้อ รอกันไหว
อารมณ์ร้อน เธอเป็นน้ำ ตามดับไฟ
ยิ่งได้ใจ ไม่เคยเลือน เหมือนเช่นเคย

เจ้าอารมณ์ เธอร้องไห้ หลายคราครั้ง
แต่เธอยัง อดทนซ้ำ ทำนิ่งเฉย
ใจของฉัน ไม่พะวง คงเหมือนเคย
เธอไม่เอ่ย จึงลืมถาม ความในใจ

เพราะใจมิ ใช่กระดาษ ขาดแล้วทิ้ง
บนความจริง ของความรัก หนักแค่ไหน
เมื่อจำแบก หมดความเชื่อ เพื่ออะไร
สุดท้ายไป คือทางออก บอกคำลา

ฉันนิ่งอึ้ง ใจแทบหยุด จุดสิ้นสุด
ยากจะฉุด ด้วยเหตุผล คนผิดหนา
ได้แต่มอง เธอเดินไป ไกลลับตา
ไร้วาจา พูดให้ซึ้ง ดึงเธอคืน

ทำปากแข็ง ตีสีหน้า ว่าหนักแน่น
ก็แค่แฟน หนึ่งคนไซร้ ใจเป็นอื่น
หลอกตัวเอง ใช่ผู้แพ้ แต่กล้ำกลืน
ทำเป็นฝืน ทั้งที่รู้ อยู่ไม่จริง

กว่าจะรู้ ความสำคัญ วันพ้นผ่าน
จากวันวาน ที่ผ่านไป ไร้ทุกสิ่ง
เพิ่งเห็นค่า ที่ท้วมท้น คนรักจริง
มีค่ายิ่ง เมื่อรักหาย สายเกินไป

[รัตนาวดี]

...รักล่มพลัน สะกิด จิตใจหาย
เกรงเพราะอาย มิกล้า ผวาใส่
มิกล้าแม้  เอ่ยช้ำ ระกำใน
เธอจึงห่าง ฉันไป จนไกลเกิน...

...กว่าจะรู้ ว่าควร ชวนหยุดยั้ง
แต่เผลอพลั้ง ทำไม ใจมันเขิน
ปากพลันแข็ง ไร้คำ ช่วยพร่ำเชิญ
ความรักจึง ยับเยิน เกินกว่าใคร...

อยากจะหยุด หวนพา เวลากลับ
อยากจะพับ ท้องฟ้า มาอยู่ใกล้
อยากจะเอ่ย สลัก รักปักใจ
อยากบอกเธอ ว่าใคร ยังใฝ่รอ...

รัตนาวดี

[บ้านริมโขง]

ฯ ล ฯ

กว่าจะรู้ ความสำคัญ วันพ้นผ่าน
จากวันวาน ที่ผ่านไป ไร้ทุกสิ่ง
เพิ่งเห็นค่า ที่ท้วมท้น คนรักจริง
มีค่ายิ่ง เมื่อรักหาย สายเกินไป

ดีที่รู้ ตัวตนเป็นคนผิด
รู้ว่าปลิดจากต้นทนขานไข
รู้ต้องปล่อยหลุดผ่านจากม่านใจ
รู้เยื่อใยให้หวนก่อนป่วนปม

ปลาหลุดถือ มือใครว่าใหญ่แท้
คือกระแส แห่งห้วงดวงใจขม
ไฟไหม้มือ คือรู้อยู่ระทม
ร้อนตรอมตรม ล้วนเคยได้เชยพิษ

"บ้านริมโขง"

ขออภัยที่ได้ต่อเป็นกลอนแปด 

[panthong.kh]

ตอนรักเขา เล่าเอย ไม่เคยสน
ตอนรักเขา ตั้งต้น หม่นในจิต
ติตรงโน้น ตรงนั้น ไม่ทันคิด
โดนสกิด บิดเบือน เจื่อนทำงอน

โน่นไม่ดี นี่ไม่ชอบ ตอบมั่วมั่ว
ตามืดมัว หัวอก จึงตกกร่อน
สมน้ำหน้า ซ่าส์นัก รักคลายคลอน
จะนั่งนอน จึงกลุ้ม ไฟสุมทรวง

ถ้ามีรัก อีกครั้ง จงนั่งเฝ้า
อย่าให้เขา หลีกลี้ หนีติดบ่วง
ตกเหวรัก ภักดี อย่ามีลวง
ปากเหวกลวง ปีนป่าย เดี๋ยวตายฟรี
พันทอง