ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ลมหนาว]

ความรักเอยเคยชื่นวันคืนก่อน   
มีงามงอนเคียงใกล้สุขใจหนา     
เฝ้าอิงแอบแนบซบมองสบตา   
ทุกเวลาละมุนอบอุ่นทรวง 
     
เดินเกี่ยวก้อยร้อยเรียงยืนเคียงข้าง     
บนเส้นทางมีเจ้าคอยเฝ้าห่วง           
ทุกคืนวันนั้นอยู่เป็นคู่ควง             
ฝนหล่นร่วงหนาวร้อนมิคลอนคลาย
   
รักวันวานหวานซึ้งตราตรึงจิต
ชื่นเชยชิดไม่นานพานสลาย
ดวงชะตามาพรากจากกลับกลาย
ต้องแยกย้ายเหินห่างจำร้างลา

สุดปวดร้าวหนาวเหน็บแสนเจ็บนัก
โอ้ความรักจากไปใจโหยหา
ทุกวันคืนกลืนกล้ำช้ำวิญญาณ์
เฝ้าคิดถึงเรื่อยมาน้ำตาริน

ยังจดจำคำมั่นเมื่อวันก่อน
ภาพความหลังสะท้อนย้อนถวิล
ตาประสานหวานซึ้งตรึงดวงจินต์
ชั่วฟ้าดินรักมั่นมิผันแปร

ความรักเอยเคยชื่นกลายขื่นขม
 ความรักล่มจากไปใจเป็นแผล
เหลือเพียงภาพคราบหลังฝังดวงแด
 กลายเป็นแค่อดีตคอยกรีดใจ

[Music]

๐ ความรักเอย....
เหมือนร้างเลย.เงียบงัน.สิ้นหวั่นไหว
มิรู้สึก.รู้สา.มาแต่ไร
ยินแต่ไกล.ไร้ยล.ซึ่งมนตรา

๐ ความรักเอย....
ฉันอาจเชย.ที่มิอาจ.ปรารถนา
ไร้ซึ่งคน.ใจเดียว.จะเยียวยา
จึ่งชินชา.อาลัย.ในคืนวัน

๐ ความรักเอย....
ไม่คุ้นเคย.เอ่ยอื่น.ตื่นจากฝัน
เหมือนมีอยู่.แลดับ.สลับกัน
สุขนิรันดร์.ฤๅเศร้า.เท่าเมื่อวาน

๐ ความรักเอย....
เหมือนสายลม.รำเพย.ที่พัดผ่าน
มิเคยพบ.ยืนยง.ซื่อตรงญาณ
นิรันดร์กาล.คือสมมุติ.เช่นชุดเดียว

 

[รัตนาวดี]

ความรักเอยเคยชื่นวันคืนก่อน   

ภาพความหลังสะท้อนย้อนถวิล
ตาประสานหวานซึ้งตรึงดวงจินต์
ชั่วฟ้าดินรักมั่นมิผันแปร

ความรักเอยเคยชื่นกลายขื่นขม
 ความรักล่มจากไปใจเป็นแผล
เหลือเพียงภาพคราบหลังฝังดวงแด
 กลายเป็นแค่อดีตคอยกรีดใจ

...รักมิน่า จะหาย กรายขมขื่น
ความรักเอย มิคืน ชวนชื่นใหม่
เหลือภาพพจน์ สลดซ้ำ ช้ำฤทัย
เคยสุขรัก กันใจ ไยร้างรา...

...มิอยากทำ จำใฝ่ ให้ลืมรัก
ภาพความหลัง ร้ายนัก ชอบทักหา
มิเคยฝัน วันใด ไม่รักพา
แต่วันนี้ ซิหนา น้ำตานอง...

รัตนาวดี
 

<a href="http://www.youtube.com/v/W33604UUnlU&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/W33604UUnlU&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[saknun]

ความรักเอยความรัก
อยากรู้จักรักแท้เเพ้เงินทอง
เมื่อมีรักแต่ขาดเงินเรียงกอง
จึงต้องดองความช้ำอยู่ร่ำไป
รักเอยเป็นเช่นไหนใคร่อยากรู้
ต้องมีครูเรียนรู้ด้วยหรืิอไม่
หรือจะรักก็รักประสาใจ
หามีใครช่วยแนะแค่คารมณ์

[panthong.kh]

ความรักเอยเคยชื่นวันคืนก่อน   
มีงามงอนเคียงใกล้สุขใจหนา     
เฝ้าอิงแอบแนบซบมองสบตา   
ทุกเวลาละมุนอบอุ่นทรวง 
     
เดินเกี่ยวก้อยร้อยเรียงยืนเคียงข้าง     
บนเส้นทางมีเจ้าคอยเฝ้าห่วง           
ทุกคืนวันนั้นอยู่เป็นคู่ควง             
ฝนหล่นร่วงหนาวร้อนมิคลอนคลาย
   
รักวันวานหวานซึ้งตราตรึงจิต
ชื่นเชยชิดไม่นานพานสลาย
ดวงชะตามาพรากจากกลับกลาย
ต้องแยกย้ายเหินห่างจำร้างลา

สุดปวดร้าวหนาวเหน็บแสนเจ็บนัก
โอ้ความรักจากไปใจโหยหา
ทุกวันคืนกลืนกล้ำช้ำวิญญาณ์
เฝ้าคิดถึงเรื่อยมาน้ำตาริน

ยังจดจำคำมั่นเมื่อวันก่อน
ภาพความหลังสะท้อนย้อนถวิล
ตาประสานหวานซึ้งตรึงดวงจินต์
ชั่วฟ้าดินรักมั่นมิผันแปร

ความรักเอยเคยชื่นกลายขื่นขม
 ความรักล่มจากไปใจเป็นแผล
เหลือเพียงภาพคราบหลังฝังดวงแด
 กลายเป็นแค่อดีตคอยกรีดใจ

ความรักลา มาร้าง จางห่างหาย
เจ็บเจียนตาย วายวาง หมดทางไหม
เคยเคียงข้าง เคล้าคลอ หยอกล้อไป
บัดนี้หนี เร็วไว ไกลริบตา

เดินเกี่ยวก้อย ชะม้อยตาม วาบหวามนัก
แม้รสรัก ปักจิต ปิดปกหน้า
ยังอาวรณ์ ร้อนทรวง ห่วงเรื่อยมา
เฝ้าเพ้อหา อุราไหว ใจปรวนแปร

จากวันวาน ผ่านไป ใจเริ่มท้อ
รักเกิดก่อ ต่อเติม เพิ่มได้แน่
แต่ความหึง หวงห่วง ตามทวงแจ
กลับกลายแพ้ พังยับ เกินรับทัน

แม้เฝ้าตาม ถามถึง ดึงไม่ไหว
สงสารใจ เจ็บจน ทนหวาดหวั่น
เคยหวานชื่น กลืนกล้ำ ช้ำจาบัลย์
เดินมาถึง ทางดัน ไร้มั่นคง

ความรักเอย เคยหวาน ปานน้ำอ้อย
กลับกลายกร่อย ถอยลด หมดไหลหลง
เสียดายด้วย ช่วยไม่ได้ ใจปลดปลง
ชาตินี้คง ต้องจำจาก ซากรักลวง

[ดุลย์ ละมุน]

เพราะหัวใจ ไร้โล่ห์  มาโผป้อง
ยามช้ำนอง หมองไหม้ จึงใหญ่หลวง
ถึงมียา ทาแก้ แผลทั้งปวง
แต่พิษทรวง บ่วงใจ คงไร้ยา

แม้นหญิงใด ใจดี ปรานีช่วย
เชิญสำรวย อวยปัก มารักษา
เป่าซากแห้ง แล้งโหย อ่อนโรยรา
ฟื้นลืมตา อ้าใจ ได้อีกที
 

[ลมหนาว]

ความรักเอยเคยชื่นวันคืนก่อน   
มีงามงอนเคียงใกล้สุขใจหนา     
เฝ้าอิงแอบแนบซบมองสบตา   
ทุกเวลาละมุนอบอุ่นทรวง 
     
เดินเกี่ยวก้อยร้อยเรียงยืนเคียงข้าง     
บนเส้นทางมีเจ้าคอยเฝ้าห่วง           
ทุกคืนวันนั้นอยู่เป็นคู่ควง             
ฝนหล่นร่วงหนาวร้อนมิคลอนคลาย
   
รักวันวานหวานซึ้งตราตรึงจิต
ชื่นเชยชิดไม่นานพานสลาย
ดวงชะตามาพรากจากกลับกลาย
ต้องแยกย้ายเหินห่างจำร้างลา

สุดปวดร้าวหนาวเหน็บแสนเจ็บนัก
โอ้ความรักจากไปใจโหยหา
ทุกวันคืนกลืนกล้ำช้ำวิญญาณ์
เฝ้าคิดถึงเรื่อยมาน้ำตาริน

ยังจดจำคำมั่นเมื่อวันก่อน
ภาพความหลังสะท้อนย้อนถวิล
ตาประสานหวานซึ้งตรึงดวงจินต์
ชั่วฟ้าดินรักมั่นมิผันแปร

ความรักเอยเคยชื่นกลายขื่นขม
 ความรักล่มจากไปใจเป็นแผล
เหลือเพียงภาพคราบหลังฝังดวงแด
 กลายเป็นแค่อดีตคอยกรีดใจ

ความรักลา มาร้าง จางห่างหาย
เจ็บเจียนตาย วายวาง หมดทางไหม
เคยเคียงข้าง เคล้าคลอ หยอกล้อไป
บัดนี้หนี เร็วไว ไกลริบตา

เดินเกี่ยวก้อย ชะม้อยตาม วาบหวามนัก
แม้รสรัก ปักจิต ปิดปกหน้า
ยังอาวรณ์ ร้อนทรวง ห่วงเรื่อยมา
เฝ้าเพ้อหา อุราไหว ใจปรวนแปร

จากวันวาน ผ่านไป ใจเริ่มท้อ
รักเกิดก่อ ต่อเติม เพิ่มได้แน่
แต่ความหึง หวงห่วง ตามทวงแจ
กลับกลายแพ้ พังยับ เกินรับทัน

แม้เฝ้าตาม ถามถึง ดึงไม่ไหว
สงสารใจ เจ็บจน ทนหวาดหวั่น
เคยหวานชื่น กลืนกล้ำ ช้ำจาบัลย์
เดินมาถึง ทางดัน ไร้มั่นคง

ความรักเอย เคยหวาน ปานน้ำอ้อย
กลับกลายกร่อย ถอยลด หมดไหลหลง
เสียดายด้วย ช่วยไม่ได้ ใจปลดปลง
ชาตินี้คง ต้องจำจาก ซากรักลวง

ความรักเอยเคยชื่นวันคืนก่อน     
ฝนหนาวร้อนมีเจ้าคอยเฝ้าห่วง   
ชิดอิงแอบแนบอยู่เป็นคู่ควง       
อบอุ่นทรวงยิ่งนักรักเบ่งบาน
     
เหมือนสวรรค์นั้นแกล้งมาแบ่งขวาง 
ต้องเหินห่างจากกันหลายวันผ่าน 
สุดปวดร้าวหนาวเหน็บเจ็บดวงมาน
ใจแหลกลาญสลายรักคลายคลอน
 
ทุกวันคืนกลืนกล้ำแสนช้ำหนัก
ด้วยพิษรักเย้าหยอกตามหลอกหลอน
ภาพวันวานผ่านมาเฝ้าอาวรณ์
รักครั้งก่อนติดตรึงซาบซึ้งใจ

 ดวงชะตาฟ้าสร้างเส้นทางหรือ 
สุดท้ายคือต้องจากพรากไฉน
 พรหมลิขิตผิดเพี้ยนมาเปลี่ยนไป
 จากกันไกลเหินห่างร้างแรมลา

 ความรักเอยเคยชื่นวันคืนก่อน
ยังสะท้อนฤทัยให้โหยหา
 แม้นเนิ่นนานผ่านผันกี่วันมา
ซึ้งวิญญาณ์ยากนักหักใจลืม

[ลมหนาว]

ความรักเอยเคยชื่นวันคืนก่อน   

ภาพความหลังสะท้อนย้อนถวิล
ตาประสานหวานซึ้งตรึงดวงจินต์
ชั่วฟ้าดินรักมั่นมิผันแปร

ความรักเอยเคยชื่นกลายขื่นขม
 ความรักล่มจากไปใจเป็นแผล
เหลือเพียงภาพคราบหลังฝังดวงแด
 กลายเป็นแค่อดีตคอยกรีดใจ

...รักมิน่า จะหาย กรายขมขื่น
ความรักเอย มิคืน ชวนชื่นใหม่
เหลือภาพพจน์ สลดซ้ำ ช้ำฤทัย
เคยสุขรัก กันใจ ไยร้างรา...

...มิอยากทำ จำใฝ่ ให้ลืมรัก
ภาพความหลัง ร้ายนัก ชอบทักหา
มิเคยฝัน วันใด ไม่รักพา
แต่วันนี้ ซิหนา น้ำตานอง...

รัตนาวดี
 

http://www.youtube.com/watch?v=W33604UUnlU

พบแล้วพรากจากกันเหมือนฝันร้าย
แทบวางวายกมลแสนหม่นหมอง
สุดปวดร้าวหนาวเหน็บเจ็บกระดอง
รักลอยล่องเหือดหายกับสายลม

เหลือเพียงภาพความหลังครั้งเก่าก่อน
ให้อาวรณ์สะอื้นแสนขื่นขม
ความรักเอยเคยเกี่ยวก้อยเกลียวกลม
บัดนี้ตรมใจนักรักแรมลา