ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[...สียะตรา..]

……หาก..คืนนี้.........หนูต้องจาก..มี๊..ไปแสนไกล

...ก็จง..รู้......จักอยู่ใน..หัวใจ....สม่ำเสมอ

...แม้..มี๊....ก้มหน้าลงมอง.........แล้วจะไม่ได้พบเจอ

...หนูก็เลิศเลอ...เป็นเพื่อนชีวิต....นิจนิรันดร์



......ช่วยสวดมนต์..ภาวนา...ให้..วันเพ็น..ปลอดภัยด้วยค่ะ

[Music]

อย่าห่วงเลย.คนดี.สียะตรา
จงนิทรา...One Pen.มิเป็นฉะนั้น
เขาต้องอยู่.ใกล้หมอ.รออีกวัน
จำห่างกัน.ยามป่วย.หมอช่วยดู

เธอเสียอีก.กังวน.จนเป็นไข้
จะหาใคร.ส่งส่วย.ถ้าป่วยหนู
หลับเถิดนะ.ดวงชีวัน.ขวัญพธู
อย่าพรั่งพรู.คิดมากไป.เสียใจเกิน

(ขอโทษนะ...ถ้าพูดสิ่งใดไปแล้วทำให้เป็นห่วง One Pen มากยิ่งขึ้นกว่าเดิม)

[amika29]

วันเพ็น...เป็นไงมั่ง
ช่วยลุกขึ้นมาทำหน้าตาน่าชัง...จะได้ไหม
ดูแลตัวเองด้วยนะ...ทั้งน้องทั้งเจ้าของ...อีกฝั่งฟ้าไกล
หายป่วยไว ไว...รักและเป็นห่วง...รู้ใช่ใหม...คนดี

เอมิกา

ไม่เคยสะดุ้งตื่นแล้วเปิดคอมตอนตี 4 ของวันจันทร์แบบนี้
เปิดเข้าบ้านมาที่แรก....วันเพ็นน้องรักหายไวไวนะจ๊ะ
ยูจัง...เค้าคิดถึงนะ...ดูแลตัวเอง ดูแลน้องด้วย...
ทำใจให้สบาย...ขอให้ผ่านทุกสิ่งไปได้ด้วยดี
รักและเป็นห่วงเสมอนะ

[รพีกาญจน์]

น้องวันเพ็น มิสบาย ย่อมหายได้
คงเบาใจ หมอจัก เร่งรักษา
มันเป็นช่วง บ่วงกรรม ตัวนำพา
วอนเทวา โปรดอวย ช่วยคุ้มครอง

 

รพีกาญจน์ 59

[addy]

มายืนยันอีกช่วงว่าห่วงด้วย
คุณหมอช่วยหลุดพ้นอย่าหม่นหมอง
ผมก็เลี้ยงมากมายจนก่ายกอง
ต้องประคับประคองมองอาการ

สองเดือนก่อนขนไปอัมพวา
มีปัญญาจัดถือซื้ออาหาร
แต่ด้วยความอึดอัดเรื่องบริวาร
คือประมาณว่าต้องเคลียร์เพราะเมียดุ
 
addy

[พี.พูนสุข]

 
 

 

ดื่มส้มคั้น  ก่อนเป็นไร  ให้ใจนิ่ง
  ถ้าวุ่นวิ่ง  สับสน  ยิ่งหม่นหมอง
  โถ..วันเพ็น  น้องหมา  น้ำตานอง
  พี่ขอ..ร้อง  แทนวันเพ็น  น่าเห็นใจ

  เป็นอะไร เจ็บตรงไหน  ใครกลั่นแกล้ง
  ธาตุสำแดง  ด้วยแพ้กิน  สิ้นสงสัย
  ยอดคุณหมอ  ดูน้องหมา  รักษาไป
  นบพระไว้  หากร่วมบุญ  คงหนุนนำ.

         
             พี.พูนสุข

[เมฆา...]

               วันเพ็น..

วันเพ็น วรรณเด่นด้วย            ไมตรี
งามสง่าน่ารักดี                       ขี้เล่น
ขนปุยปกพี่สีฯ                         ที่รัก
มาป่วยจึงช่วยเน้น                  แนบเนื้อภาวนา

ขอว่าคราป่วยนี้                       บรรเทา
ฟื้นร่างอย่างเคยเนา                 ก่อนนั้น
เป็นเพ็นเช่นเพ็ญเสลา             สลวยเอี่ยม  นาแม่
ด้วยอุ่นอกปกปั้น                    ปัดป้องผองภัย

โรคใดไหนคั่งค้าง                   ควรคืน
วันพรุ่งรุ่งมะรืน                     นิราศร้าง
จงจัดแลหยัดยืน                     ยิ้มร่า เริงเทอญ
ด้วยรักจักชะล้าง                    สร่างนั้นวันเพ็น ฯ...

                         
หายป่วยมาม่า เอ้ย! ไวไว..น่ะครับ..

ปล.จำได้ว่าพี่สีฯ เคยลงรูปเจ้าวันเพ็น..แต่ไฉนหาไม่เจอ..อิอิ..

[Music]

.......แด่เพื่อน.ผู้ที่เกิดมาเพื่อผูกพัน.นะ One Pen........

"ความผูกพัน"มีค่าเมื่อมาพบ
การประคบประหยม..ก็สมค่า
เป็นที่รักที่ชัง..บางเวลา
เสียน้ำตาเพราะอาลัยยามไกลกัน

ผ่านข้ามคืนทุกข์เข็ญรอเห็นหน้า
ภาวนาฟ้าสางมิห่างขวัญ
หวังได้เยี่ยมถามไถ่ใจผูกพัน
จบกับวันกังวล..ทุกข์ทนรอ

สิ่งที่กลัวที่สุด..หยุดสดับ
เจ้าแกล้งหลับช่วงเช้าหรือเปล่าหมอ?
เป็นนิรันดร์การพักเมื่ออยากพอ
น้ำตาคลอล้นรั่วเนื้อตัวเย็น

ความเป็นห่วง One Pen เป็นโมฆะ
เจ้าชำระกรรมเก่าเท่าที่เห็น
สิ้นสุดแล้วปางบรรพ์ของ One Pen
สียะตรา..จะเป็นผู้ต่อบุญ

  ขอแสดงความเสียใจกับคุณสียะตราอย่างยิ่ง...ที่สูญเสียน้อง"วันเพ็น"..ขอส่งกำลังใจให้เข็มแข็งโดยเร็ววันนะคะ...

มอบไม้ดอกใกล้หลุม..สีนุ่มหวาน
พร้อมสื่อสารว่าเชื่อ..การเกื้อหนุน
ทุกเรื่องราวโอบเอื้อ..ที่เจือจุน
ต้องขอบคุณ"วันเพ็น"ที่เป็นใจ

 

[panthong.kh]

คิดเสียว่า ทำบุญ มาแค่นี้
หากชาติหน้า ถ้ามี ที่สดใส
จงเกิดมา ร่วมวาส(วาสนา) ทุกชาติไป
ขอแสดงความ เสียใจ อย่างสุดซึ้ง

ขอแสดงความเสียใจ สงสารมันจัง
พันทอง

[พิมพ์วาส]

รักนะ
ด้วยหัวใจ
ฉันขอมอบไปให้เธอนะวันเพ็น
เธอเป็นไรหรือเปล่า
สบายดีไหม
ฉันคิดถึงเธอด้วยใจ
หายไวๆนะคนดี
วันเพ็น
อีกสักหน่อย
เราคงได้เล่นกันอีกนะ
ฉันจะคอยหยอกกับเธอแบบเดิม
ไม่ต้องกลัว
ว่าฉันจะเปลี่ยนไป
ฉันยังเป็นคนเดิม
คนที่รักเธอ...
คนที่เคยหยอกเธอ
คนที่คอยเล่นกับเธอ
คนที่คอยห่วงใยเธอ
คนที่อยู่ข้างๆเธอ
และ
คนๆนี้จะอยู่กับเธอ
เหมือนที่เธออยู่กับเรา
ขอบใจนะ หายไวๆนะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆที่เธอเล่าให้ฟัง
ฉันยังคงตามอ่านนะ หายไวๆเราคงได้เล่นด้วยกันอีก

พิม...เขียนถึงเธอตอนตี ๑ เราทำรายงานเกษตรอยู่นะ

- - - - - - - - ขออณุญาตเอาเรื่องตอนตี๑ มาลงค่ะ- - - - - - - - - - - - - -

ตอนนี้
เธอจากเราไปแล้ว
วันเพ็น
เราคิดถึงเธอนะ
คิดถึงมาก
รู้ไหม...
จากวันที่เราคอยทะเลาะกัน หยอกกัน
มันเป็นความผูกพันที่เชื่อมไว้
วันเพ็น
คิดถึงเธอจังจากหัวใจ
ขออาลัย
ด้วยหัวใจ

วันเพ็นคิดถึงนะ
เราจะไม่ไดฟังเรื่องเล่าสนุกๆของเธออีก
วันเพ็น
เราคงยังคิดถึงเธออยู่ดี
คิดถึงนะ คิดถึงทุกวัน....
วันเพ็นฉันจะไม่ลืมเธอ
วันเพ็นเธอจะเป็นเพื่อนที่ดีเสมอ
วันเพ็นฉันจะเก็บความทรงจำดีๆที่ได้จากเธอ
วันเพ็นเราจะไม่ลิมเธอเลย เราสัญญา

เราขอเก็บความทรงจำดีๆที่เธอเล่าให้เราฟังไว้นะขอบคุณนะวันเพ็นของคุณ ขอบคุณ

พิมคนที่คอยตามอ่านบันทึกของแก แม้ไม่เคยบอกว่าอ่านแต่แอบอ่านอยู่นะ ขอบใจเสมอนะวันเพ็น

บทปรารมภ์
วันเพ็น
เธอ
เป็นผู้ที่ให้แรงบันดาลใจ
ในการแต่งเรื่องสั้นของเรานะ รู้ไหม
ขอบคุณจริงๆ บันทึกของเธอจากหัวใจ
ขอบคุณที่ให้แรงบันดาลใจดีกับเรา
ขอบคุณจากใจจริงๆนะ วันเพ็น

พิม...เพื่อนที่รักเธอไปแล้วโดยที่เราไม่เคยพบกันเลย
ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ

[เนิน จำราย]

……หาก..คืนนี้.........หนูต้องจาก..มี๊..ไปแสนไกล

...ก็จง..รู้......จักอยู่ใน..หัวใจ....สม่ำเสมอ

...แม้..มี๊....ก้มหน้าลงมอง.........แล้วจะไม่ได้พบเจอ

...หนูก็เลิศเลอ...เป็นเพื่อนชีวิต....นิจนิรันดร์



......ช่วยสวดมนต์..ภาวนา...ให้..วันเพ็น..ปลอดภัยด้วยค่ะ





   วิญญาณจงผ่องแผ้ว   เพิ่มพูน

ลอยล่องเจิดจำรูญ        แจ่มฟ้า

ชาตินี้ก่อเกื้อกูล           กันอยู่

ภพใหม่ได้พบหน้า        พี่น้องคล้องกัน

                  เนิน จำราย

[สมนึก นพ]

กลับจากงานถึงบ้านมันต้อนรับ ใช้ปากงับทักทายสายตาส่ง
ดึงกางเกงรั้งไว้ให้นั่งลง แล้วหมอบลงตรงหน้าจะเลียมือ

ช่างออเซาะเหลือล้นทนไม่ไหว เหมือนถามไถ่ของฝากนี้มิมีหรือ
ขนมชอบของมันต้องหมั่นซื้อ นั่นก็คือทองหยอดรสโอชา

ใช้มือหยิบชูไว้ให้สูงนั้น จะหลอกมันให้ฝืนยืนสองขา
กระโดดตามเหมือนเดินเพลินอุรา ยามนิทรานอนใกล้คล้ายเป็นยาม

หลายปีผ่านเห็นบ้างผิดสังเกต ด้วยมีเหตุชนของไม่ย่องข้าม
แกล้งเก้าอี้ดักไว้ได้รู้ความ ใจวาบหวามตาบอดชนตลอดทาง

อุ้มมันไปบ้านหมอขอรักษา หมอบอกตาเป็นต้อหินกินสองข้าง
น้ำตาเราร่วงหยดรดเป็นทาง สะอื้นพลางฟังหมออธิบาย

จนปัญญาจะรับไว้รักษา ต้องลอกตาฟักฟื้นจะคืนหาย
ไม่มีหมอถิ่นนี้นี่กลับกลาย และอาจตายด้วยนั้นมันชรา

ภายในบ้านเว้นทางห่างไว้นิด จะไม่ผิดทิศทางย่างเข้าหา
เฝ้าหยอกเล่นกับมันทุกวันมา ถึงเวลาวันพรากต้องจากกัน

นั่งเล่นคอมพ์อยู่นามันมาชิด เหมือนสะกิดรู้ว่าตรงขานั่น
มาคลอเคลียให้เราช่วยเกามัน แถมครางลั่นถูกใจหาใดปาน

เกากันไปหยอกกันไปให้เหลืออด น้ำตาหยดใจสั่นหวั่นสะท้าน
ยังคงดิ้นช้าลงคงไม่นาน แล้ววิญญาณออกจากร่างกลางมือเรา

อุ้มมันขึ้นแนบอกตกใจยิ่ง แล้วทุกสิ่งเลือนหายกลายเป็นเศร้า
ร้องไห้โฮออกไปเสียงไม่เบา จึงนำเอากระพรวนเก่ามาผูกคอ

นำไปฝังหลังบ้านเผื่อผ่านเห็น เจ้ายังเป็นเพื่อนเก่าของเราหนอ
ความผูกพันต่อกันนั้นมากพอ จึงใคร่ขอประสบภพที่ดี

เจ้าวันเพ็นเช่นกันถึงวันจาก ต้องมาพรากก่อนวัยใจหายนี่
ความสัมพันธ์ต่อกันนั้นมากมี สุดแสนที่บรรยายหลายแยบยล

จงหักจิตหักใจให้ปล่อยวาง เพื่อให้ร่างวิญญาณได้ไม่สับสน
ภพที่ดีมีอยู่รู้เบื้องบน ไปซุกซนกับของเราให้เฝ้าดู.

นพ
9ก.ค.55 

[รพีกาญจน์]

เจ้าคือเพื่อน แสนดี ที่ฟูมฟัก
อยู่.เล่น.รัก พูดจา วานวาก่อน
กรรมเอ๋ยกรรม จำพราก เจ้าจากจร
อกสะท้อน อ่อนล้า อาลัยครัน

บุญปางใด ให้สอง พานพ้องพบ
แต่ต้องจบ ไกลตา เวลาสั้น
วอนเทวา อ่าองค์ ผู้ทรงธรรม์
ช่วยนำขวัญ พธู สู่พิมาน

อานิสงส์ ตามพระ บิณฑบาตร
เดินพิลาส ทั่วไป ในหมู่บ้าน
ขออธิษฐ์ บุญญัง เช้าอังคาร
กรวดลงดาน ผ่านพึง ถึง"วันเพ็น"

ทุกเช้าวันอังคารร่วมบิณฑบาตรตามหลวงพ่อ
บุญกุศลครั้งนี้ขอแ่ผ่ให้กับน้องวันเพ็นที่ล่วงลับ

 

รพีกาญจน์ 59

[...สียะตรา..]

......สองแขนโอบร่างเจ้า................ฝากดิน

...ครวญคร่ำน้ำตาริน.....................ร่ำไห้

...เผลอเหลียวแว่วเหมือนยิน............เสียงส่ง

...ตายจากเหลือพิมพ์ไว้.................สนิทแท้ยากถอน




“เรื่องเล่าจากเจ้าวันเพ็น”(ตอนที่๘)

......ยายศรียังพยายามสอนหนูให้สวัสดี..หนูเลยลุกขึ้นยืนสองขาแป๊บนึงค่ะตอนน้าต่ายให้หมูกรอบๆหนูกิน...ยืนนานมากหนูเมื่อยค่ะพุงหนูมันกลม...มี๊กับหนูมีภาษาและการละเล่นที่เรารู้

กัน...เวลาหนูปวดหลังเพราะนอนมากหนูจะทำก้นโด่งๆแล้วมี๊จะสับหลังให้หนูเบาๆซาบ๊ายยยซาบาย...มี๊บอกว่าเป็นสปาค่ะ..การละเล่นที่ตื่นเต้นของหนูคือเวลามี๊ปล่อยผมยาว..ยาว

ววววววแล้วกางเล็บแหลมๆของมี๊...ร้องเสียงเย็นๆว่า...ฉานเป็นผีปอบฉานนนจะกินสะดืออออ...แล้วมี๊จะตะครุบตรงสะดือจุ่นๆของหนู.....แหมม..อายจัง..สะดือจุ่น...มี๊บอกว่าหนูไม่ได้

คลอดที่โรงพยาบาลเด็กเหมือนน้องถุงเงินแต่คลอดที่บ้านแถวซอยปรีดี พนมยงค์...ตามมีตามเกิด...หนูเลยสะดือจุ่นค่ะ...

น้องถุงเงิน..มี๊บังคับบบหนูให้เรียกนัง..เอ๊ยยน้องถุงเงินแบบนี้...แอ่ะ....มี๊มักจะโดนให้รับอุปถัมภ์พวกหนูเสมอๆเวลาเพื่อนคนไหนไม่ต้องการพวกหนู...น้องถุงเงินเป็น๑ในนั้นค่ะ......น้อง

ถุงเงินเค้าเป็นไฮโชค่ะคุณน๊ายยคุณนายต้องนอนบนผ้าผมแกะหนูไม่ค่อยชอบเท่าไหร่คือหนูอิจฉาน่ะค่ะ..แต่ตอนที่น้องถุงเค้าอ่อนแอมากๆแบบว่าเค้าแก่..หนูเลยสงสารแต่งผมให้เค้ามี๊ก็

ยังไม่ไว้ใจหนูเท่าไหร่กลัวหนูงับหัวน้องถุง..แต่หนูไม่ได้ทำนะคะเพราะตอนนี้หนูรักเค้าเหมือนที่มี๊รัก...คืนที่น้องถุงเงินจากไปอยู่บนสวรรค์  เราอยู่ด้วยกัน...มี๊บอกรักน้องถุงเงิน...สวดมนต์

บทที่ดีๆให้เค้าฟังแล้วจนถึงเวลาน้องถุงเงินก็จากไป......จนเช้า...มี๊ฝากน้องถุงเงินไว้ใต้ดินใกล้ๆต้นพี่ชบาสามัคคีด้วยมือของมี๊เองค่ะ...หนูคิดถึงบ้าน….


...





…ปีกว่าที่ผ่านมากับชีวิตที่เปลี่ยนไป..มีวันเพ็นอยู่ข้างๆตลอดมา...เป็นหนึ่งเดียวจากหลายชีวิตที่เหลือและผูกพันแล้วจากไปตามเวลา...วันเพ็นเป็นแรงบันดาลใจให้กลับมาสู่โลกของตัว

หนังสืออีกครั้ง....จากความรู้สึกเศร้าหมองที่ต้องพลัดพรากมาจากบ้านเดิม...กลายเป็นความสุขเล็กๆที่ได้ระลึกถึงเรื่องราวต่างๆอันเป็นพฤติกรรมที่ผ่านของเค้าที่เล่าโดยวันเพ็น......เค้า

ซึมซับความเป็นตัวเราได้มากที่สุดจากหลายชีวิตที่มีบุคลิคเฉพาะตัว..."ถุงเงิน"ที่ท่าทีเหมือนคุณนาย.."โรส"ที่อ่อนน้อมให้ทุกอย่างเพื่อจะได้เป็นที่รัก....วันเพ็นจากนิสัยห้าวเกเรเค้า

ค่อยๆนิ่ง

รู้จักเข้าหาผู้คน....จากที่เคยมีที่วิ่งเร็วเป็นจรวดที่บ้านเสนาเมื่อต้องมาอยู่ในที่ที่ต่างไปเค้าก็ปรับตัวได้....รู้สึกได้ค่ะว่า..ตัวเรา...เป็นความสุขที่สุดสำหรับเค้า...นั่งมองเราได้ตลอดเวลา

ถ้าไม่หลับ...ในวินาทีสุดท้ายเค้าควรได้จากไปกับการรับรู้ถึงความรักกับสัมผัสของเรา...เสียใจที่ตัดสินใจผิดทิ้งเค้าไว้กับหมอ


...เหนือร่างของหนู

......โปรยเมล็ดดอกบัวดินมากมาย

...สักวันคงขจรขจายเป็นบุปผา

...กล่อมหนูด้วยกลีบเกสรอ่อนผกา

...แทนคำว่า.....คิดถึง...คิดถึงเหลือเกิน

......ขอบคุณทุกๆอักษรที่ร่วมความรู้สึกนี้...สักวันหนึ่งหาก..”เรื่องเล่าจากเจ้าวันเพ็น”ได้พิมพ์เป็นรูปเล่มเพื่อระลึกถึงเค้า..เรียนขออนุญาตทุกท่านนำความรู้สึกที่งดงามสำหรับสองชีวิตลง

ร่วมด้วยนะคะ....


...สียะตรา..

[...สียะตรา..]

...เรื่องเล่าจากเจ้าวันเพ็น...(ตอนที่๓๔)



……หนูตายไปแล้วค่ะ...แต่หนูยังอยู่ใกล้ๆมี๊..ส่งกำลังใจให้มี๊....ให้ผ่านช่วงเวลานี้ไปให้ได้......หนูว่ามี๊คงรู้ว่าหนูตามมี๊ไปทุกเวลาเย็นที่มี๊เดินมาเยี่ยมหนูที่เนินดินในสวน......หนูได้เห็น..

บ้านสีฟ้า...หลังเล็กที่มี๊อยากให้หนูได้มีที่วิ่งเล่นบ้าง...พี่บ้านสีฟ้าเค้าไม่เหมือนบ้านเสนา...แต่หนูก็จะได้วิ่งเป็นจรวด..ถ้า...หนูไม่ตาย.....ตอนนี้หนูได้ลองวิ่งแล้วค่ะหนูอยากให้มี๊รู้...พอ

ใช้ได้ค่ะมี๊ขา...หนูอยากให้มี๊มีความสุขในที่ที่มี๊เลือก...หนูรู้ดีความรัก..ความใส่ใจที่มี๊มีต่อหลายๆชีวิตจะนำพาสิ่งเหล่านั้นกลับมาหามี๊บ้างในวันหนึ่ง...หนูรักมี๊ค่ะ...

[...สียะตรา..]

......เหมือนฉัน..คิดเอง....แล้ว..ตอบเอง

...ดังเสียงเพลง..จากแผ่นที่..ตกร่อง

...ย้ำ..ย้ำ....ซ้ำ..ซ้ำ...ท่วงทำนอง

...แค่เพื่อลบความหม่นหมองของหัวใจ

[Chinra]

สิบห้าค่ำผ่านไปเดือนที่แล้ว
ก็ไม่แคล้วเดือนต่อไปได้พบเห็น
โอ้ดวงจันทร์ได้ชื่อว่าจันทร์เพ็ญ
จากไปแล้วได้พบเห็นกันอีกครา

น้องวันเพ็นก็เหมือนกันกับจันทร์เพ็ญ
อีกไม่นานคงได้เห็นได้พบหน้า
เมื่อหมดเรื่องในโลกนี้ถึงเวลา
ได้พบปะพูดจากับตัวเธอ

มนุษย์ตายใช่มนุษย์จะดับสูญ
สิ่งเกื้อกูลคือความรักจงอย่าเผลอ
อีกความหวังและความเชื่อจะได้เจอ
ครอบครัวเธอสามารถอยู่ชั่วนิรันดร์

****************************************************************************
ชีวิตมนุษย์เป็นเพียงหนอน การตายก็เหมือนดักแด้ เมื่อทุกคนเป็นผีเสื้อก็จะได้อยู่พร้อมหน้ากันอีกครั้ง เป็นกำลังใจให้นะครับ

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


ใจโอบใจใสพิสุทธิ์ประดุจแก้ว
ส่องวาวแววแพรวพร่างกระจ่างสรรพ์
ไม่แยกเพศเผ่าพงศ์แยกวงษ์วรรณ
จะดำรงคงมั่นมิผันกลาย...

"  บูรพ์ "