ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดาว อาชาไนย]

เธอเหมือนหนามสะกิดความคิดถึง
ทุกครั้งจึงปวดปร่าพาอดสู
ยื่นรักให้แล้วลาเจ็บน่าดู
ยามรับรู้ช้ำชอกทุกซอกใจ

เราเคยก่อกำแพงแกร่งรายล้อม
โอบรักอ้อมอบฝันอันยิ่งใหญ่
สัญญามิแยกวิ่งทิ้งกันไป
ต่างอ้างในความรักเป็นหลักยืน

เธอทำลายกำแพงแห่งความรัก
ไหนว่าจักร่วมฝันพลันกลับฝืน
หน่ายหนีสุดชีวิตมิคิดคืน
มือนางยื่นยาพิษให้มิตรรัก

เต็มใจดื่มยินดีที่จัดให้
แม้มิได้มาตายตรงหน้าตัก
ทั้งเลือดและน้ำตาค่าอนรรฆ
จึงประจักษ์ใจชื่นทุกคืนวัน

มือนางเคยผ่อนคลายหายว้าเหว่
หลงเสน่ห์มือนางที่สร้างสรรค์
เมื่อมือนางห่างเหินเมินไปพลัน
ความสุขนั้นแหลกรื้อเพราะมือนาง

ดาว อาชาไนย

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 






เพียงเล็บน้อยรอยรับประทับทิ้ง
ยังเตือนติงใจเกินแม้เมินหมาง
รอยเล็บย้ำซ้ำเตือนไม่เลือนราง
ไม่มีจางร้างราทุกคราครัน

เจ้าของเล็บเหน็บรอยแล้วคล้อยหาย
แม้นกลิ่นอายสายสวาทพิลาสฝัน
เคยดมดอมหอมเนื้อดั่งเจือจันทน์
กลิ่นกรุ่นกลั่นพลันพรากสิ้นจากไป

ถึงแผลเล็บเจ็บหายสิ้นวายขาด
ใช่สวาทนาฏอนงค์หมดหลงใหล
อนิจจาราตรีฤดีไกล
ทิ้งอาลัยให้เสมือนเป็นเพื่อนกาย

โอ้เขนยเคยหนุนยังอุ่นอ่อน
แต่น้องน้อยลอยร่อนฉะอ้อนหาย
บรรจถรณ์หมอนแพรก็แลกลาย
มากขื่นคายหน่ายเนื้อเมื่อนวลจร

โอ้รินรินกลิ่นนวลยังหวนหอม
เคยถนอมแนบทรวงดวงสมร
กลิ่นสุดาพาให้อาลัยวรณ์
อยากแนบนอนอ้อนน้องประคองนวล...



 
"  บูรพ์ "

[panthong.kh]

ขืนหยิกเล็บ เจ็บเนื้อ เถือใจยิ่ง
อันที่จริง หญิงร้าว หนาวปั่นป่วน
ฤทัยหม่น หมองไหม้ ยามใคร่ครวญ
ให้รัญจวน ในจิต ผิดหรือไร

เจ้าของเล็บ เจ็บหนัก ยามรักจาก
ความลำบาก ยากเข็ญ ลำเค็ญใหญ่
นอนตรอมตรม ถมทับ จับทรวงใน
น้ำตาไหล เปียกปอน อ่อนกมล

แม้แผลเล็บ เจ็บลึก ไม่นึกหวั่น
ยังรอวัน หวนกลับ ไม่สับสน
คอยเก็บเกี่ยว เหนี่ยวไว้ ใจยินยล
ด้วยเหตุผล รักมาก ไม่อยากจร

[ดาว อาชาไนย]

เมื่อไม่อยากจากไกลไปหาอื่น
ของามชื่นอย่าช้ามาร่วมหมอน
จะรับขวัญพันทองร้องกล่อมนอน
ด้วยเพลงกลอนกว่าสนิทในนืทรา

ดาว อาชาไนย

[panthong.kh]

รีบมารับ เร็วไว ใจจะขาด
พิศสวาท วาดฝัน วันข้างหน้า
หวานละมุน อุ่นแอบ แนบกานดา
ยามนิทรา อุราสุข ลืมทุกข์ตรม

จะรับขวัญ วันนี้ ต้องดีแน่
ไม่ผันแปร เป็นอื่น ชื่นสุขสม
รักเพียงเดียว เกี่ยวติด มิผิดปม
รักลอยลม พัดหวน ชวนชื่นจินต์
พันทอง

[รัตนาวดี]

เต็มใจดื่มยินดีที่จัดให้
แม้มิได้มาตายตรงหน้าตัก
ทั้งเลือดและน้ำตาค่าอนรรฆ
จึงประจักษ์ใจชื่นทุกคืนวัน

มือนางเคยผ่อนคลายหายว้าเหว่
หลงเสน่ห์มือนางที่สร้างสรรค์
เมื่อมือนางห่างเหินเมินไปพลัน
ความสุขนั้นแหลกรื้อเพราะมือนาง

ดาว อาชาไนย

...รอยรักรอยเล็บ...

...แม้มิได้ มาเจอ ยังเพ้อหา
ความหลังฉุด อุรา บางคราสร้าง
ภาพชุ่มฉ่ำ ย้ำเตือน มิเลือนลาง
คอยอำพราง พร่างจินต์ ถวิลครวญ...

...นึกคราที่ เราสอง ครองเสน่หา
น้องมิอาจ ยั้งว่า พี่พาป่วน
ทิ้งรอยเล็บ เหน็บไว้ ให้รัญจวน
นึกภาพแล้ว อยากข่วน ยั่วยวนจัง...(ภาพ..เอ๊ย! กลอนพารัตน์นะคะ )

...รักรอยเล็บ เหน็บเนื้อ จุนเจือฝาก
เป็นหลักฐาน การจาก รักฝากฝัง
อีกคราอยาก พบประ จะระวัง
หากว่ายัง รั้งป่วน จะข่วนเบา...

รัตนาวดี

<a href="http://www.youtube.com/v/-sFUgYGK8tU&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/-sFUgYGK8tU&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[yaguza]

กระซิบดัง ฟังซิ มิไปไหน
เหตุไฉน เนื้อนวล มาข่วนเขา
เห็นเป็นแนว แล้วไย ไม่บรรเทา
โอ้นงเยาว์ เย้าแรง เหมือนแกล้งทำ

หากว่าห้าม ไม่ฟัง ยังหยิกข่วน
ต้องเจอสวน แน่แน่ แม่งามขำ
จะฝากรอย จุมพิต สนิทนำ
เธอต้องช้ำ  ชอกเนื้อ ไม่เชื่อลอง



 
.....ยากูซ่า.....

[รัตนาวดี]

กระซิบดัง ฟังซิ มิไปไหน
เหตุไฉน เนื้อนวล มาข่วนเขา
เห็นเป็นแนว แล้วไย ไม่บรรเทา
โอ้นงเยาว์ เย้าแรง เหมือนแกล้งทำ

หากว่าห้าม ไม่ฟัง ยังหยิกข่วน
ต้องเจอสวน แน่แน่ แม่งามขำ
จะฝากรอย จุมพิต สนิทนำ
เธอต้องช้ำ  ชอกเนื้อ ไม่เชื่อลอง

 
.....ยากูซ่า.....

...คนอะไร ใจกล้า แสร้งมายั่ว
แล้วก็ยัง ทำตัว คล้ายมัวจ้อง
ใคร่จุมพิต น้องกลอย ทิ้งรอยครอง
เดี๋ยวจะข่วน พร้อมร้อง ดังก้องพา...

...จนผู้คน หลงคิด พี่ผิดซ้ำ
รอยโดนหยิก ข่วนย้ำ สมน้ำหน้า
ให้จุมพิต จนเพลิน เกินอัตรา
ขอเพียงอย่า จูบฟ้อง ทิ้งร่องรอย...

รัตนาวดี