ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อริญชย์]

   คืนนี้ไร้ข่าวดาวหนึ่ง

(กลอน ๖)

มืดมน หนทาง ข้างหน้า
ดั่งมา เดินเดี่ยว เปลี่ยวจิต
เป็นห่วง อย่างยิ่ง มิ่งมิตร
อยู่ทิศ ทางใด ไร้เงา

เงียบงัน วันคืน ขื่นขม
ตรอมตรม สิ้นหวัง นั่งเศร้า
จันทร์ใส คล้ายครึ้ม ทึมเทา
หรือเขา ลืมเลือน เพื่อนกัน

เห็นดาว ร่วงฟ้า คราดึก
วาบลึก ทรวงใน ไหวหวั่น
เคยเขียน ถ้อยคำ รำพัน
แบ่งปัน น้ำใจ ไมตรี
 
คืนนี้ ไร้ข่าว ดาวหนึ่ง
ผู้ซึ่ง เคยส่อง ผ่องศรี
แต่งคำ โบยบิน ยินดี
เป็นที่ สรวลเส เฮฮา

หรือต้อง สิ้นแล้ว แววฝัน
ปล่อยฉัน เฝ้าตาม ถามหา
คอยหวัง กลืนกล้ำ น้ำตา
มองฟ้า ไร้ข่าว เปล่าดาย

เพียงนิด ส่งข่าว คราวบ้าง
อย่าร้าง เลือนให้ ใจหาย
โปรดเปล่ง แสงดาว พราวพราย
ทักทาย ฉันเถิด เปิดทาง!ฯ

                    อริญชย์
                ๑๖/๗/๒๕๕๕




*บันทึกข้อผิดพลาด เคาะผิดผสมคำ ตรงคำว่า  "แบ่งปัน น้ำใจ ไ  มตรี"  แก้แล้ว


ปล. ขอมอบเป็นกำลังใจให้ทุกท่านฮะ



 

[panthong.kh]

มืดมน สับสน ชีวิต
หวั่นจิต คิดมาก จากห่าง
ซึมเซา เหงาหงอย ปล่อยวาง
หนทาง ข้างหน้า ท้าทาย

แต่หวั่น วิตก อกเอ๋ย
ทรามเชย เสียหลัก หักหาย
คอยเขา เปล่าเปลี่ยว เดียวดาย
เบื่อหน่าย เหมือนตาย ทั้งเป็น

เคยตาม ต่อกลอน เช้าค่ำ
เฮฮา น้ำคำ จำเด่น
บัดนี้ หนีหน้า ซ่อนเร้น
ลำเค็ญ เฉกเช่น ตัวเรา

คอยหา มาหลาย วันแล้ว
ใจแป้ว แววว่า จะเศร้า
ทนทุกข์ ซุกซ่อน ซึมเซา
นอนหนาว ร้าวรวด ปวดทรวง

[--ณัชชา--]

แหงนมองท้องฟ้าครานี้
ไม่มีใครแทนแดนสรวง
เฝ้าคิดถึงดาวหนึ่งดวง   
ยังห่วงเมื่อหายไกลตา

เคยงามวาววับจับจิต
โสภิตงดงามล้ำค่า
ไฉนไกลห่างร้างลา
ปล่อยฟ้าให้เศร้าเหงาใจ

ดาวนั้นแสนงอนสุนทรวิทย์
คือมิตรแท้จริงยิ่งใหญ่
หายหน้าจากบ้านนานไป
รู้ไว้พวกเราเฝ้ารอ

--natcha--

 

[ไพร พนาวัลย์]

      

ผู้ชายกล้าทำกล้ารับ
นะครับคุณวิทย์มิตรขอ
บทเรียนชีวิตผิดพอ
เราก่อเรารับกลับไป

กวีศรีศักดิ์พักตร์ผ่อง
ยิ้มย่องน้องพี่ที่ให้
คุณค่ามากล้ำน้ำใจ
อารมณ์อ่อนไหวในตน

สุข,ทุกข์,เส้นกั้นนั้นบาง
เลือกข้างสุขเถิดเกิดผล
ทิฏฐิ,มานะ,กังวล
ข้ามพ้นนิวรณ์ผ่อนคลาย

เพชรแท้แน่นักจักเห็น
พราวเด่นกลางทรวงห้วงฉาย
ไปแล้วอย่าลับกลับกราย
ยิ้มพรายเต็มหน้าสง่างาม

“ไพร พนาวัลย์”