ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Music]

-- ช่วงเวลาอาการประมาณเย็น
-- ฟ้าเปลี่ยนเป็นแสดส้มผสมสี
-- ถามตัวเองก่อนพลบจบเสียที
-- กลับมากมีตกค้าง..เมื่อร้างรา

-- จวบคืนค่ำร่ำไห้ใจจะขาด
-- หัวใจปราชญ์แปรผันกระสันหา
-- ไม่งดงามชดช้อยด้อยราคา
-- จนปัญญาอ่าอำไพ..ให้ใครมอง

-- ปล่อยชีวิต"คิดถึงกึ่งโหยหา"
-- ปรารถนาโดยดีเป็นที่สอง
-- นี่คือรักหรือหลงไม่ตรงตรอง
-- หมายละอองวลีทีละคำ

-- ขณะเขียนฟ้าเปลี่ยนสีทีละน้อย
-- ตะวันคล้อยยามเย็นไปเป็นค่ำ
-- น้ำนัยน์ตาปิ่มตก..อกระกำ
-- การกระทำว่างเปล่า..ข่าวคนไกล

-- ช่วงเวลาอาการประมาณเย็น
-- น้ำกระเซ็นเปียกอกอันหมกไหม้
-- ต่อแต่นี้..เยี่ยงเย็นจะเป็นไง?
-- สงสารใจฉันหรือเปล่า?ที่กล่าวลา
.........๑๐๙๑๓........

[panthong.kh]

ช่วงเวลา เย็นย่ำ ระกำหนัก
คนอกหัก นั่งคอย ระห้อยหา
ตะวันรอน อ่อนแรง แสงโรยรา
คิดถึงหน้า คนรัก ที่จากไกล

ป่านฉะนี้ อยู่ดี หรือเปล่าหนอ
เฝ้าคอยรอ ห่วงหา อุราไหว
ฝากคำหวาน ผ่านฟ้า นภาไป
ถึงคนซึ่ง ตรึงฤทัย ไหวหวั่นทรวง

นอนระทม ตรมหม่น สุดทนฝืน
ยามค่ำคืน โหยหา น้ำตาร่วง
กอดหมอนข้าง แนบชิด จิตใจกลวง
กลัวคนลวง หลอกเร้น ไม่เว้นวาย

ช่วงเวลา เย็นย่ำ ซ้ำรอยแผล
ใจปรวนแปร แลมอง เศร้าหมองหมาย
ห้วงเวลา ตะวันลับ กลับวุ่นวาย
เหมือนหนึ่งว่า ใครบางราย ทำร้ายใจ

[ปู่ริน]

ย่ำสายัณห์ตะวันแดงสิ้นแสงเศร้า
แสนปวดร้าวทุกวันให้หวั่นไหว
เมื่อนางจรพี่นอนเดี่ยวเปลี่ยวฤทัย
เหมือนนกไร้รังเร่อยู่เอกา

เมื่อเย็นย่ำค่ำลงตะวันลับ
ใจย่อยยับดับดิ้นสิ้นโหยหา
นั่งเหม่อมองท้องน้ำไม่งามตา
ด้วยอุราคับแค้นแน่นอกตรม

ช่างเวิ้งว้างว่างเปล่าไร้จุดหมาย
ทั้งร่างกายหาไม่มีที่เหมาะสม
เกิดเป็นคนดูไร้ค่าความนิยม
ความรักล่มครอบครัวละลายไร้คู่นอน

                             ริน ดอนบูรพา
                                 ๒๑ มิ.ย. ๕๕