ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อริญชย์]

       หมีกินต่อ

หมีตัวหนึ่งถวิลหากินผึ้ง
จึงเดินบึ่งเข้าหาตามป่าใหญ่
ยินอื้ออึงหึ่งร้องดังก้องไกล
คิดว่าใช่ผึ้งดีหวังตีตรา

เห็นบินวนบนดินไม่สิ้นสุด
หมีรีบรุดเข้าไปหวังไขว่คว้า
พบรังใหญ่ในหลุมขยุ้มมา
เข้าปากอ้าทันทีไม่รีรอ

พลันเจ็บแปลบมากมายที่ปลายลิ้น
ผึ้งเคยกินก่อนนี้หวานดีหนอ
แล้วไฉนวันนี้ไม่ดีพอ
หมีกินต่อเข้าให้ยังไม่รู้

โดนต่อหลุมต่อยกระจายบินรายล้อม
จนหมีงอมเสียท่าคล้ายหน้าหมู
เพื่อนหัวเราะเยาะมาทั่วป่าภู
หมีอดสูทุกข์ท้อเพราะต่อรุม!ฯ

                         อริญชย์
                    ๑๕/๖/๒๕๕๕


 

[--ณัชชา--]

ต่อนักมวยหรือไรต่อยไม่นับ
หมีถึงกับจับไข้เหมือนไฟสุม
พิษต่อร้ายเหลือทนหมีจนมุม
ต้องวิ่งกุมหูหัวกลัวลนลาน

อยากจะกินน้ำผึ้งหวานตรึงจิต
กลับเจอพิษต่อร้ายหมายสังหาร
ใครเห็นหมีผ่านมาอย่าประจาน
โปรดสงสารน้องหมีอย่าหนีไกล

ณัชชา

 

[yaguza]

วิ่งปิดป้อง ร้องคราง หางจุกก้น
เจ้าหน้ามน คนดี เห็นหมีไหม
ช่างเป็นกรรม เป็นเวร หรือเช่นไร
หนามเกี่ยวไหล่ ให้เห็น จนเป็นรอย

คงระกำ ช้ำฟก โอ้อกเอ๋ย
แต่ก่อนเคย ได้ยิน หมีกินหอย
ถิ่นอาศัย ไกล้น้ำ ตามเชิงดอย
หากเจ้ากลอย เห็นหมี หนีให้ไว


 
......ยากูซ่า.......

[D]

เชื่อท่านพี่ "ยากูซ่า" คงบ้าแน่
หมีบ้านแก กินหอย หนอยพูดได้
อ่านแล้วพาล เวียนหัว มั่วบรรลัย
หนีห่างไกล ไม่กลั้ว กลัวเห็นหมี

คิดจะไป เที่ยวดอย ต้องคอยสุ้ม
ให้พวกหนุ่ม เดินหน้า อย่าล้าหนี
คอยระวัง อันตราย ให้สตรี
เห็นหมีนี้ รีบจ้ำ ลงน้ำไป

"ดิน"

[panthong.kh]

เป็นคำบ่น ก่นมา ว่าหน้าขึง
หมีกินผึ้ง หรือนั้น สุดหวั่นไหว
ช่างเปรียบเปรย เหมาะสม กลมกลึงไป
อาจเป็นจริง ก็ได้ ในผ่านมา

อีกไม่เคย เห็นหมี ดังที่คิด
ยากูซ่า ซาดิส คิดบ้าบ้า
หมีสะอาด สะอ้าน ที่ผ่านตา
ไม่เคยนา เห็นหมี อยู่ที่ใด

จะได้ช่วย กันจับ มาอาบน้ำ
ให้ชุ่มฉ่ำ หมดจด ดูสดใส
พรมน้ำหอม ซักหน่อย แล้วปล่อยไป
นับแต่นี้ ต่อไป คงไม่เจอ

[อริญชย์]

    เพราะไม่ใช่หมีป่า

เพราะเป็นหมีพลัดหลงจากกรงเหล็ก
ตอนยังเล็กไม่ต้องหาเรื่องอาหาร
คนหาให้ดาษดื่นสุดชื่นบาน
น้ำผึ้งหวานปานใดมีให้กิน

ออกจากกรงเหล็กมาเข้าป่าใหญ่
ยังติดใจน้ำผึ้งอยู่ไม่รู้สิ้น
เสียงร้องหึ่งผึ้งไพรเคยได้ยิน
หมีจึงจินต์ตรึกเข้านึกเอาเอง

เพียงเห็นต่อบินวนอลหม่าน
หมีก็พานคิดว่า "ผึ้ง" ตะบึงเฉ่ง
ไม่นานก็เสียหลักหมีนักเลง
หน้าบวมเป่ง เพราะต่อ ต่อยคอคาง

เหตุเพราะหมีมิได้เกิดในป่า
แต่เกิดมายืนยงในกรงกว้าง
กินแต่อาหารสัตว์ที่จัดวาง
เคยเดินทางท่องไพรที่ไหนกัน

พอเป็นหมีพลัดหลงจากกรงเหล็ก
จึงคล้ายเด็กหลงป่าผวาหวั่น
เห็นรังต่อจึงคว้าเอามาพลัน
ด้วยเหตุนั้นหมีเลยอ่วมหน้าบวมเอย!ฯ

                             อริญชย์
                         ๑๙/๖/๒๕๕๕