ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

*******”””ฝัน”””*******

ได้แต่เฝ้า ฝากกลอน ฉะอ้อนหา
อนิจา ดวงฤดี มีเพียงฝัน
จินตนา เรียงร้อย ถ้อยรำพัน
ยากพบวัน เป็นจริง....ไว้อิงใจ
*************
สัมผัสคำ พร่ำพลอด เพียรออดอ้อน
หนุนตักนอน อ่อนละมุน อุ่นหวามไหว
จุมพิตพราง ปรางสอง ปองแนบใน
สุขฤทัย ใจสอง ครองคู่เรียง

ดังอยู่สรวง ห้วงจินต์ ถวิลรัก
เมื่อศรปัก ชีวิน แว่วยินเสียง
สำเนียงขาน หวานชื่น มาคืนเคียง
ไม่ต้องเลี่ยง รอหลบ พบนิทรา

ขอใจรัก ภักดิ์มั่น อย่าผันเปลี่ยน
ให้รักเวียน บรรจบ อยู่คบหา
ชื่นในรัก ถักร้อย เป็นสร้อยพา
คล้องด้วยใย เสน่หา มิลาเลือน….

“สุนันยา”

[panthong.kh]

หวังสักวัน คงพบ ประสบพักตร์
หวังในรัก จักสม อารมณ์เขื่อน
หวังในจิต คิดไป ไยแชเชือน
โลกจะเคลื่อน หรือไม่ ฤทัยปอง

พรมลิขิต ขีดมา พาได้เห็น
คล้ายเดือนเด่น แจ่มฟ้า ไม่น่าหมอง
ร่ายกานท์กลอน อ่อนช้อย ชะม้อยมอง
งามดั่งทอง นพคุณ อบอุ่นทรวง

ถ้าชายใด ได้เจอ ละเมอหา
ต้องอุรา หวามไหว ในทุกช่วง
ขอจงพบ รักเถิด เกิดแดดวง
ขอให้ควง เสี่ยใหญ่ ไว้เกี่ยวดอง
พันทอง

[กังวาน]

พี่ก็ฝันตลอดแม่ยอดรัก
วันหนึ่งจักเคียงคู่อยู่เพียงสอง
นิ้วก้อยเกี่ยวเหนี่ยวรับประคับประคอง
มีเพียงน้องกับพี่เท่านี้พอ

นั่งชมจันทร์แจ่มจ้าฟ้าแจ่มใส
เราชิดใกล้พร่ำพลอดออดอ้อนขอ
ว่าจันทร์จ๋าข้ามีเจ้าเคียงเคล้าคลอ
มิอยากรอทรัพย์สินใดไม่ต้องการ

จะหยอกเย้าเซ้าซี้ชี้ชวนฝัน
ดูโน่นจันทร์ลับหายกายประสาน
ความมืดมิดชิดกันนั้นแสนนาน
ทรมานแต่ก็สุขในทุกตอน

ก็แค่ฝันวันก่อนตอนฉันเหงา
คิดถึงเขานั้นหนักยิ่งดังสิงขร
อยากจะเผยเอ่ยความนัยให้สังวรณ์
แต่งเป็นกลอนส่งความรักมาทักทาย

[สุนันยา]

หวังสักวัน คงพบ ประสบพักตร์
หวังในรัก จักสม อารมณ์เขื่อน
หวังในจิต คิดไป ไยแชเชือน
โลกจะเคลื่อน หรือไม่ ฤทัยปอง

พรมลิขิต ขีดมา พาได้เห็น
คล้ายเดือนเด่น แจ่มฟ้า ไม่น่าหมอง
ร่ายกานท์กลอน อ่อนช้อย ชะม้อยมอง
งามดั่งทอง นพคุณ อบอุ่นทรวง

ถ้าชายใด ได้เจอ ละเมอหา
ต้องอุรา หวามไหว ในทุกช่วง
ขอจงพบ รักเถิด เกิดแดดวง
ขอให้ควง เสี่ยใหญ่ ไว้เกี่ยวดอง
พันทอง

หวังเอยหวัง พรางไว้ ในความฝัน
ความจริงนั้น นอนเหงา เฝ้าหม่นหมอง
อยากให้ฝันเป็นจริง ทุกสิ่งปอง
ได้แต่มอง คนอื่น เขาชื่นทรวง

พรหมลิขิต ขีดไว้ ดังไม่เห็น
หรือให้เป็น คนเหงา ไร้เงาหวง
ร่ายอักษร อ้อนพรหม ตรมแดดวง
อยากประท้วง ทวงถาม หาความจริง

ท่านคงลืม หนึ่งคน บนโลกนี้
ให้ไร้สิทธ์ เสรี ที่สุขยิ่ง
ต้องอยู่เดียวเปลี่วใจ ขาดชายอิง
หรือพรหมทิ้ง ให้ตรม ระทมจินต์....

“สุนันยา”

[สุนันยา]

พี่ก็ฝันตลอดแม่ยอดรัก
วันหนึ่งจักเคียงคู่อยู่เพียงสอง
นิ้วก้อยเกี่ยวเหนี่ยวรับประคับประคอง
มีเพียงน้องกับพี่เท่านี้พอ

นั่งชมจันทร์แจ่มจ้าฟ้าแจ่มใส
เราชิดใกล้พร่ำพลอดออดอ้อนขอ
ว่าจันทร์จ๋าข้ามีเจ้าเคียงเคล้าคลอ
มิอยากรอทรัพย์สินใดไม่ต้องการ

จะหยอกเย้าเซ้าซี้ชี้ชวนฝัน
ดูโน่นจันทร์ลับหายกายประสาน
ความมืดมิดชิดกันนั้นแสนนาน
ทรมานแต่ก็สุขในทุกตอน

ก็แค่ฝันวันก่อนตอนฉันเหงา
คิดถึงเขานั้นหนักยิ่งดังสิงขร
อยากจะเผยเอ่ยความนัยให้สังวรณ์
แต่งเป็นกลอนส่งความรักมาทักทาย

ฝันเรียง เคียงใครที่ไหนหนอ
ฟังเสียพ้อ ต่อคำ ดุจย้ำหมาย
โอ้ฤดี มือื่น ชื่นเคียงกาย
รินอักษร ร่ำร่าย ระบายมา

คงมิใช่ น้องสุ ระบุบอก
จึงต้องออกเพลงกลอน ฉะอ้อนหา
รอเพียงฝัน เหมือกัน สุนันยา
ขาดรักพา ภิรมย์ ชื่นสมปอง

ถ้อยตอกย้ำทำได้ เพียงใจฝัน
มิมีวันได้เห็น เป็นเจ้าของ
สุขอุรา ฝันคู่ อยู่ประคอง
ความจริงต้อง ห่างหาย ไกลสัมพันธ์

พี่ก็ฝัน ฉันก็ฝัน มันแสนเศร้า
ไม่มีเราเป็นคู่ ดูโศกศัลย์
ต่างคนต่าง ไร้ใจ มอบให้กัน
สุดปลายทาง ไม่มีวัน พบฝันจริง

“สุนันยา”