ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เพรางาย]

เดือนหนาวบ้านนา

ลมลูบจูบดินถิ่นพำนัก
ถนนสายหลักยุติตัด
หญ้าเรื้อเหลืองโรยทุกพงชัฏ
ข่าวคราวสงัดกี่เดือนปี

เพลงเคียวกล่อมข้าวร้าวแรงล้า
รถเกี่ยวเก่งกล้าแล่นถึงที่
ฟุ้งฟางนวดฟู่พรูผงคลี
เมล็ดข้าวกระซิกกระซี้ทอดระทวย

ดอกร่มหุบดอกเดือนฝนหาย
หญิงชายอวดเสื้อกันหนาวสวย
ข้างทางว่าวว่อนฟ้อนลมอวย
คนป่วยหนาวลึกใจสึกทรุด

มะลิขาวหอมค้อมดอกช้ำ
หวานชื่นเชิงคำชูใจผุด
วงกตลิ้นวาดพิฆาตมนุษย์
รักมุดกลีบเมฆมิเหลือรอย...

[ดาว อาชาไนย]

เมฆช่างเป็นใจให้รักซ่อน
ลอยร่อนข้ามฟ้าจะเอื้อมสอย
ความรักปักกมลของคนคอย
เมฆน้อยขอวอนอย่าซ่อนรัก

ดาว อาชาไนย

[ไพร พนาวัลย์]

           

สิ้นฝนต้นหนาวดั่งสาวย่าง
เคียงข้างคนคอยสำออยหนัก
สองเราร่วมเรียงเผดียงภักดิ์
เทียวทักต่อกันอย่างมั่นใจ

ลมหนาวโชยมายิ่งพาฝัน
คืนวันเฝ้ารอเสียงกอไผ่
เสียดสีรุนแรงเกิดแสงไฟ
ลุกไหม้ในจินต์ถวิลคอย

ใจเอยเยือกเย็นดั่งเพ็ญแข
เฝ้าแลดวงดาวอยากน้าวสอย
เสียบผมโฉมงามท่ามลมลอย
เนื้อกลอยกลมเกลียวคอยเกี่ยวทรวง

ลมหนาวมาแล้วดั่งแว่วเสียง
สำเนียงกังหันวันห่วงหวง
กระโชกกระชั้นสบั้นดวง
ทักท้วงกล้ำกลืนในคืนคอย

“ไพร พนาวัลย์”

[ปาระ]

หน้าหนาวสาวครวญเนื้อนวลสั่น
ใจหวั่นหวาบหวิวลิ่วระห้อย
ลมล่องต้องเนื้อระเรื่อลอย
ใจพลอยหนาวสั่นหวั่นอุรา

ดั่งดอกแก้วโกสุมพุ่มพฤกษ์
ในยามดึกดื่มด่ำน้ำฟ้า
ดูเย็นรื่นชื่นฉ่ำชีวา
พายุมาพาพัดวิบัติไป

ให้หนาวในหนาวลึกดึกดื่น
สะอึกสะอื้นฝืนไฉน
หนาวเนื้อลำเค็ญเข็ญใจ
หนาวในใครจะช่วยดูแล

[เนิน จำราย]

เดือนหนาวบ้านนา /ฝนหน้าแต่งแน่


ปลายฝนต้นหนาวอีกคราวแล้ว
ดอกแก้วดกพวงเริ่มร่วงผล็อย
มะลิหลงกอเหลือช่อน้อย   
ร่องรอยดังกล่าวคงหนาวนาน

นึกวันสรรหามาลาร้อย    
เกี่ยวก้อยร่วมเก็บกับตาหวาน
ไม้หอมพร้อมพรั่งข้างหลังบ้าน
บุญงานพระนอนปีก่อนนั้น

น้องใส่เสื้อหนาวสีขาวหม่น   
พี่ค้นกำมะหยี่มีแขนสั้น
ไก่ย่างอย่างเดียวข้าวเหนียวปั้น
กินกันชื่นมื่นสะอื้นสะออน

ปีนี้เหมันต์ฝันถึงเจ้า 
หัวใจเร่งเร้าไม่ถ่ายถอน
ผูกสมัครรักมั่นนิรันดร   
งามงอนจงรอขอสัญญา

เงินทองเก็บออมไว้พร้อมพรั่ง   
ราวหลังปีใหม่จะไปหา
สู่ขอเสร็จแล้วนะแก้วตา   
ฝนหน้าจัดแจงเรื่องแต่งงาน

แนวเนิน เพลินกลอน

[พรายม่าน]

บ้านนาเดือนหนาว

เสียงลมล้อทุ่งแต่รุ่งสาง
ไหวฟางฝุ่นแผ่วบนทางผ่าน
ดินร่วนล้อลบกลบรอยลาน
หลาวคานลืมฟ่อนไปก่อนแล้ว

ครกมองกลิ้งหงายอยู่ชายทับ
ย้ำดับใจดินระรินแผ่ว
ปีบทิ้งดอกทบกลบเนินแนว
เริ่มแล้วหรือร้าวหน้าหนาวลวง

สิ้นสารทส่งเคลื่อนปลายเดือนสิบ
จวบทิพย์ปฏิทินกฐินหลวง
ข้าวบายข้าวเบือไม่เหลือตวง
รวบล้วงหมดไร่แต่ไถวี

เหลือลมห่มไหวให้สะท้าน
กับใจอธิษฐานอันเต้นถี่
แค่แล้งล่วงนัดส่งบัดพลี
เจ็บหนักอีกสักปี จะเป็นไร ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๕ พฤศจิก ๕๕

[บ้านริมโขง]

กำเคียวเกี่ยวข้าวพราวเม็ดเหงื่อ
ร้อนแดดแผดเหลือเจือลมไหว
พัดผ่านต้นข้าวร้าวดวงใจ
ล้มพาดพื้นไปไล่เลียบลาน

ก้มเกี่ยวแทบคลานมันสานขัด
ต้นปัดซัดสนอลหม่าน
น้ำแล้งข้าวล้มปมอาการ
ทรมานลำเค็ญเป็นชาวนา

กว่าข้าวหนึ่งเมล็ดสำเร็จผล
ทุกข์ทนข้นแค้นแสนหนักหนา
อาบเหงื่อต่างน้ำกล้ำน้ำตา
ยามขายส่ายหน้าค่าไม่มี

จำนำถูกด่าพากันโวย
โอดโอยพ่อค้าด่าตาสี
กำไรตรูหายอ้าย—ปรี
เหลือที่กลืนกล้ำกับคำคน

ม่านหมอกดั่งควันสีมันหมอง
เรียงรายคล้ายฟองมองฉงน
ปิดบังอาภัพด้วยอับจน
ให้พ้นสายตาบรรดามาร

เหลือเพียงเสียงลมระงมทุ่ง
ฝุ่นฟุ้งคุ้งฟ้ามาประสาน
ออกหาเงินเสริมเติมอาการ
เมื่อข้าวจากลาน..จากบ้านตาม.

"บ้านริมโขง"

๕ พฤศจิกายน ๒๕๕๕