บทกลอนเพียรเขียนมาเธออย่าอ่าน
เพราะไม่หวานหวามให้ใจสุขสันต์
มีแต่เศร้าเหงาประจำบ่นรำพัน
เพราะความฝันหมดชื่นตื่นลืมตา
เธออยู่ห่างต่างรอพอมาใกล้
กลับห่างใจแรมร้างห่างนักหนา
คำเคยย้ำจำจดหมดสัญญา
เธอจะมาต่อหรือเปล่ายังเฝ้ารอ
อายุแห่งสัญญามาแค่นี้
เพียงหนึ่งปีคอยท่าเธอมาต่อ
คุ้มครองกันสั้นไปไม่เพียงพอ
ใจเริ่มท้อไร้รุ่งของพรุ่งนี้
ขอเป็นกลีบดอกไม้ใกล้ใกล้เท้า
เพื่อเธอเอาเป็นพรมถมวิถี
เดินสู่ความรุ่งโรจน์โชติทวี
ด้วยหวังดีจากกมลคนอาภัพ
คิดถึงเธอเหลือทนจนหมองหม่น
ใครจะสนใจคราวดาวเดือนดับ
ขอบคุณเพลงเหงาเหงาเข้าถมทับ
ไม่อาจหลับตานอนจนค่อนคืน
เมื่อเธอจากไปนั้นฉันเป็นทุกข์
อาจไปขลุกอยู่กับใครไม่อาจฝืน
อะไรจะเกิด..ความหลังยังยั่งยืน
ใจสะอื้นหนาวเหน็บ..เจ็บก็รัก
ดาว อาชาไนย
