สิ่งที่เจ้าอยากได้ทั้งหลายแหล่
คือเหงื่อแม่เหงื่อพ่อที่ท้อถอย
คือเวลาล่าสุดที่หลุดลอย
คือความน้อยต่ำใจในชีวิต
สิ่งที่เจ้าอยากได้ทั้งหลายแหล่
คือรังแกแลย่ำคำลิขิต
คือความช้ำจำใจในความคิด
คือมีดปลิดเวลาที่ช้านาน
สิ่งที่เจ้าอยากได้ทั้งหลายแหล่
คือสั่งแม่สั่งพอขอไขขาน
คือเสียงบาปหยาบชังที่กังวาล
คือคำพาลผลาญเผาเฒ่าชรา
สิ่งที่เจ้าอยากได้ทั้งหลายหลาก
คือรอยฝากตรากตรำที่ต่ำช้า
คือมรสุมรุมเร้าเผาวิญญา. . .
คือคำลาอาลัย. . .ในหนึ่งคำ
สิ่งที่เจ้าอยากได้ทั้งหลายหลาก
คือแผลฝากบากเอาทุกเช้าค่ำ
คือรอยต่อข้อก้านการกระทำ
คือการย้ำชีีวิตให้ปลิดลง
