ก้อนหินริมสระ:กลอนปรัชญาที่ลึกซึ้งที่สุดในโลก
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
25 พฤศจิกายน 2024, 03:11:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: ก้อนหินริมสระ:กลอนปรัชญาที่ลึกซึ้งที่สุดในโลก  (อ่าน 3128 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
14 พฤษภาคม 2012, 11:01:AM
อริญชย์
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 1154
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 1,568


ให้สุขแก่ท่าน สุขนั้นถึงตัว


« เมื่อ: 14 พฤษภาคม 2012, 11:01:AM »
ชุมชนชุมชน

           ก้อนหินริมสระ
      
หนึ่งหญิงสาวหม่นเศร้านั่งเหงาหงอย
เหมือนรอคอยบางใครมาไขขาน
หรืออกหักรักขมใจซมซาน
เห็นเนิ่นนานอาวรณ์ในตอนเย็น

น้ำเต็มสระมองใกล้งามใสแป๋ว
แสงวาวแววฟ้าไกลทำให้เด่น
เธอเหม่อลอยคล้ายย้ำความลำเค็ญ
หรือเธอเป็นภูตพรายแปลงกายมา
                   
ฉันได้ยินหลายครั้งเสียงดังจ๋อม
ปลาคงพร้อมใจกันหวั่นผวา
หลีกก้อนหินเบ้อเร่อที่เธอปา
โอ้กานดาทำได้อย่างไรกัน

สระเขาขุดเอาไว้เพื่อให้ลึก
เธอกลับนึกแค้นด่าแฟนบ้านั่น
พลางหยิบก้อนหินมาแล้วปาพลัน
สามสี่วันเธอเป็นอยู่เช่นนี้

วันนี้ไม่เห็นเธอเสนอหน้า
ฉันอุตส่าห์ค้นคิดหินติดขี้
เธอมาหยิบปาลงก็คงดี
เผื่อจะมีกลิ่นแต้มติดแซมมือ!ฯ

                   อริญชย์
                 ๑๔/๕/๒๕๕๕




 อายจัง สาวน้อยเซย์ ฮาโหล อายจัง



<a href="http://www.youtube.com/v/liOs1vS74wM&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/liOs1vS74wM&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : panthong.kh, D, yaguza, Prapacarn ❀, sunthornvit, แป้งน้ำ, บัณฑิตเมืองสิงห์, ไพร พนาวัลย์, รการตติ, รพีกาญจน์, sucklife, เฮยอิง, บูรพาท่าพระจันทร์, ดอกกระเจียว, ดุลย์ ละมุน, Thammada

ข้อความนี้ มี 16 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

เกื้อกูลต่อมวลมิตร ลิขิตเพื่อสังคม
เพาะบ่มเพื่อพงไพร ก้าวไปเคียงผองชน
14 พฤษภาคม 2012, 11:30:AM
panthong.kh
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 2989
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 8,676



« ตอบ #1 เมื่อ: 14 พฤษภาคม 2012, 11:30:AM »
ชุมชนชุมชน

ฉันไม่เหงา แล้วล่ะ นะวันนี้
ด้วยว่ามี เรื่องอื่น ให้ขื่นถือ
ถูกคนรัก หักอก ตกใจฮือ
จึงดึงดื้อ นั้นหรือ คือเหตุการณ์

เมื่อมีเธอ อยู่ใกล้ ใจหายร้าว
ที่เคยหนาว กลับร้อน วอนประสาน
ไออุ่นเธอ มอบให้ ได้พบพาน
ประสบการณ์ ครั้งต่อ ขอกลับมา

ด้วยใจลอย เกินไป ไม่ทันคิด
เธอสะกิด ตัวฉัน พลันเบือนหน้า
หินจมลง ก้นสระ มากมายนา
เหตุแค่ว่า อกตรม ขมขื่นทรวง
พันทอง
]

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : อริญชย์, Prapacarn ❀, sunthornvit, แป้งน้ำ, บัณฑิตเมืองสิงห์, ไพร พนาวัลย์, yaguza, รการตติ, รพีกาญจน์, sucklife, เฮยอิง, บูรพาท่าพระจันทร์, ดุลย์ ละมุน, Thammada

ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
14 พฤษภาคม 2012, 11:54:AM
Prapacarn ❀
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 1148
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 2,439


♥ แกร่งกล้า..ประภาคาร.. ตระหง่านตั้ง.. ณ ฝั่งคอย ♥


« ตอบ #2 เมื่อ: 14 พฤษภาคม 2012, 11:54:AM »
ชุมชนชุมชน


........................
วันนี้ไม่เห็นเธอเสนอหน้า
ฉันอุตส่าห์ค้นคิดหินติดขี้
เธอมาหยิบปาลงก็คงดี
เผื่อจะมีกลิ่นแต้มติดแซมมือ!ฯ
             อริญชย์
         ๑๔/๕/๒๕๕๕

ปรัชญา "ริมลำประโดง"

ติดแซมมือไม่ว่า..อย่ามือแซม
คนอะไรหน้าแอร่มมาแซมถือ
หินติดคูถ..มูตรเปรอะเลอะอื้อฮือ
ขนลุกบรื๋อ..สาวงามท่ามกองมูล

เธอมานั่งขับเพลงบรรเลงถ้อย
อาจจะน้อยใจน่ะ..เพราะว่าสูญ-
เสียคนรักคู่ใจใต้ต้นคูน
เทวษพูน..อกหัก..หัวปักหัวปำ

ว่าใจชายโหวงเหวงต้องเร่งถม
ดั่งคำคมลิ้นชายหมายเหยียบย่ำ
ทักแล้วทิ้ง..หญิงหม่น...ทนระกำ
นั่งครวญคร่ำ..ข้างกอสวะ..ที่ริมประโดง

วันนี้ไม่ชื่อ"แซม" หละ...

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : แป้งน้ำ, panthong.kh, อริญชย์, บัณฑิตเมืองสิงห์, ไพร พนาวัลย์, yaguza, sunthornvit, รการตติ, รพีกาญจน์, sucklife, เฮยอิง, บูรพาท่าพระจันทร์, ดุลย์ ละมุน, Thammada

ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

Take my love, take my land
Take me where I cannot stand
I don't care, I'm still free
You can't take the sky from me..
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s