ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

ตรงไหนเหี่ยว บอกด่วน จวนโมโห
เดี๋ยวเตะโชว์ เสียนี่ มีที่ไหน
ของเขาดี ทั้งนอก แลข้างใน
พูดมาได้ ตบคว่ำ จำจนตาย

เป็นผู้ชาย เช่นนี้ ต้องตีเข่า
มาว่าเรา เฉาเหี่ยว เสี้ยวเหลือหลาย
กระทืบซ้ำ เลือดสาด ชีวาดวาย
หนุมาน ถวายแหวนต่อ รอเข้าเมรุ
พันทอง

จำผิดคน  เท่านั้น  พี่มันหลง
ร้อนจนงง  จับไข้  ใช่ลูกเล่น
ผิดพลาดไป  ขอน้อง  อย่าจองเวร
เลิกตื่นเต้น  เข่นเขี้ยว  หมายเคี้ยวกลืน

น้องยังตึง  ยังเต่ง  เช้งกระเด๊ะ
มิบานเบะ  ทุกส่วน  ล้วนชุ่มชื่น
สัมผัสแล้ว  กับตา  มาวานซืน
จึงขอยืน-ยันด้วย  ช่วยประกัน

 

สุนทรวิทย์  

[/quote]

พอจับได้ ไล่ทัน ดันตลอด
ไหลไม่จอด ไม่แจว แววก๋ากั่น
ที่เหี่ยวย่น สาวไหน มิใช่พัน
จำผิดพลาด ทุกวัน ฉันหวั่นใจ

ฉันยังเต่ง ยังตึง ยังไม่เละ
ทุกส่วนสัด ตึงเปะ เชื่อถือได้
อย่ามามั่ว วานซืน ลองกับใคร
มาเผยไต๋ ให้รู้ เดี๋ยวหูยาน
พันทอง

[sunthornvit]

เป็นแบบนี้ ประจำ ชอบทำเรื่อง
คนทั้งเมือง เห็นพ้อง จ้องจะอัด
ครั้งที่แล้ว โทรผิด ไปติดวัด
เกือบจะนัด หลวงพ่อ ไปล่อเบียร์


เธอเที่ยวแจก เบอร์มั่ว ทั่วจังหวัด
สารวัตร โทรหา พารมณ์เสีย
ต้องเสแสร้ง แกล้งตลก โกหกเมืีย
โทรไปเคลียร์ เรื่องคดี ไม่มีไร


.....ยากูซ่า.....

ทำป้ำป้ำ เป๋อเป๋อ เผลอตลอด
นำสลอด เต็มช้อน ป้อนคนไข้
ละเมอบอก เป็นยา รักษาไต
ช่างทำได้ ใจคอ หมอณัชชา

เคยไปขอ เยียวยา ผ่าไส้ติ่ง
เธอก็จ้อง จะตัดทิ้ง เจ้ากิ้งก่า
ต้องเตือนให้ สำรวม สวมแว่นตา
เธอร้องจ้า...แทบช๊อค บอกช้างพลาย

 

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

ตรูว่าแล้ว ตรูว่าแล้ว ที่โทรผิด
โทรทั่วทิศ ทุกถิ่นไทย ทั่วไกลไกล้
ทุกคนถาม "มรึงจะ โทรหาใคร"
พอตอบไปเขาก็บอกว่าไม่มี

นั่งจิ้มเบอร์สลับบางตัวเผื่อจะถูก
หวังจะปลูกต้นรักที่ตรงนี้
โทรไปผิดติดคนอื่นเสียทุกที
แทบจะมีค่าหัวทั่วประเทศไทย

มีวันหนึ่งตำรวจโทรเข้าที่เครื่อง
บอกว่า"มีเรื่องคุยจะได้ไหม"
เราก็ถามคุณตำรวจ "เรื่องอะไร"
คำตอบโซร้ "มรึงโทรหา ลูกสาวกรู"

darkness_hero

ทำซะแสน วุ่นวาย ไปทั้งบ้าน
คงว่างงาน ทั้งวัน หันขี้ตู่
ให้ยันเบอร์ ห้องส้วม ร่วมกตัญญู
ถูกด่าหู_เหอชา ไม่น่าทำ

ต่อไปให้ เบอร์ไหน ก็ไม่เชื่อ
กลัวเป็นเหยื่อ ถูกเปรย เย้ยขบขำ
หากนัดจริง คืนนี้ ที่ปะรำ
จุดประจำ ของเรา จะเฝ้ารอ

 

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

ปล่อยกระเป๋า ลงพื้น ยื่นมืออ้า
ร้องพี่จ๋า..วู้..วู้..อยู่ที่ไหน
เรียกซ้ำซ้ำ กู่ร้อง ดังก้องไพร
ว่าคนไกล คิดถึง บึ่งรถมา

หน้าชะเง้อ ชะแง้ แลรอบรอบ
จะขานตอบ ออกไป หรือไม่หนา
นับถึงสิบ ดิบดี สี่ครั้งครา
ใจพะว้า พะวง ยืนงงงัน

คิดจะหลบ กลบกาย ซ่อนท้ายสวน
พอทบทวน หวนไป เริ่มไหวสั่น
เกิดว้าวุ่น ครุ่นคิด จิตพัลวัน
ทำนบกัน ความหลัง ล้มพังลง

เธอทิ้งร่าง ลงครืน สะอื้นไห้
พร่ำเสียใจ เศร้าสัก รักสูงส่ง
เรื่อยรำพัน มั่นภักดิ์ รักซื่อตรง
ไกลป่าดง สงกรานต์ ซมซานคืน

ใช่ครั้งเดียว ครั้งนี้ มีหลายแล้ว
คงไม่แคล้ว เวียนย้ำ ทำขมขื่น
ที่ทุเลา เบาบาง กลางปีซืน
ยังหยิบยื่น ช้ำใจ ไม่เคยพอ

สิ้นสงกรานต์ ผ่านผัน เธอหันจาก
เป็น.บทเรียนซ้ำซาก.ฝากไว้หนอ
ถามอีกที ปีหน้า มาจะรอ
อยู่ให้ถ่อ เท่งทึง เอาถึงตาย

รพีกาญจน์ 59

ปีหน้าคง  เคลิบเคลิ้ม  เหมือนเดิมอีก
เรื่องหลบหลีก  ปลีกลา  นั้นอย่าหมาย
พอเธอแกล้ง  หลาบจำ  ทำฟูมฟาย
ที่ผึ่งผาย  พลันหงอย  หลงคล้อยตาม

บังเอิญมี  ประสบการณ์  ผ่านมาบ้าง
ถูกทิ้งขว้าง  หลายหน  ทนวาบหวาม
เคยฮึดฮัด  ตัดพ้อ  เลิกต่อความ
พยายาม  กี่ครั้ง  ยังเหมือนเดิม

 

สุนทรวิทย์