คำว่า จักรวาล แต่รุ่นปู่ย่าตาทวด เขียนเป็น จักรวาฬ ในคำที่เป็นรากศัพท์แท้ๆ ก็เขียนเป็น จักกวาฬ
ต่อมาราชบัณฑิตคงเห็นว่าไม่เหมาะสม จึงเปลี่ยนใหม่ เขียนเป็น จักรวาล
คำว่า รังสี เดิมเขียนเป็น รังษี ท่านว่าไม่ถูกต้อง ควรเปลี่ยนให้ถูกต้องตามรากศัพท์ของภาษาก็เลยเปลี่ยนเป็น รังสี อย่างที่เห็น
นี่ผมรออยู่สองคำว่าเมื่อไหร่ท่านจะเปลี่ยน ก็คือคำว่า
ประกาศ ประกาศนียบัตร เมื่อไรท่านถึงจะเปลี่ยนเป็น ประกาส ประกาสนียบัตรเสียที
แล้วก็คำว่า ภาษา เมื่อไหร่่ท่านจะเปลี่ยนเป็น ภาสา เสียที แล้วก็คำว่า ยศ เมื่อไหร่จะเปลี่ยนเป็น ยส
อันนี้ผมเขียนประชดราชบัณฑิตนะครับ เพราะเป็นสิ่งที่คิดไว้นานแล้ว ไม่ได้เกี่ยวกับคุณสุนันยา ถ้าผ่านมาอ่านก็ขออภัยด้วย
อันที่จริงยังมีอีกหลายคำ อย่างคำว่าสำรอง ที่แปลว่า ลูกไม้ที่ชื่อ สำลอง ไมใช่ตัวสำรอง เมื่อไหร่จะเปลี่ยนให้มันถูก จะได้คู่กับสำลี(ผล สำลอง มีลักษณะฟูๆเมือแช่น้ำ และชาวบ้านเขาพูดและออกเสียงแบบนี้ ท่านเอาคำว่าสำลอง ไปรวมกับคำว่า สำรอง มันเหมือนโยนขี้ให้ชาวบ้านว่าพูดยังไงไม่รู้จักกระดกลิ้นคำควบกร้ำ ทั้งๆที่ท่านนั่นแหละมาทีหลัง)
แล้วคำว่าน้ำ ทำไมถึงเขียนไม่เหมือนคำว่า ม้าม คำว่าล่วงล้ำ ทำไมไม่อ่านว่า ล่วงล้าม ครับท่าน
มีอีกแยะ คำว่า เพชร ทำไมไม่อ่านว่า เพด ในไม่เมื่อไม่มีไม้ไต้คู้ บ่นแค่นี้ละครับ ความจริงยังมีอีกเยอะ เพียงแต่นึกไม่ออกครับท่าน
