ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[cake]

เป็นแค่คนน่ารำคาญ

มันร้าวรานเมื่อได้ฟังเธอเอ่ย

ภาวนาให้เป็นเรื่องเรื่อยเปลื่อย

มันช่างเหนื่อยเหลือเกินเมื่อได้ฟัง

เป็นแค่คนน่ารำคาญ

เมื่อวันวานเป็นฉันที่เพ้อไป

บอกกับใจว่ามันไม่เป็นไร

ทั้งที่จิงแล้วมันเกินจะทน

[พิมพ์วาส]

ผลาญทรวงรัก

กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘

เจ้านางเอ่ยคำ     เป็นถ้อยลำนำ     เอ่ยเอื้อนแสนหวาน     
สดับเสียงเพรง     บรรเลงรสจารณ์     พร่ำพจน์ขับขาน     สู่แถนแดนกลอน       

ช่างจารณ์รสบท     คราเอ่ยเอื้อนพจน์     รสคำอักษร
งามพจน์ภณะ     คีตะเอื้อนวอน     ณ ดินแดนกลอน     ซึ้งจิตติดตรึง

คราข้าเชยฝัง     บรรเลงเพรงขลัง   กล่อมให้ฝันถึง
รู้สึกหลงรัก     เจียนปักใจซึ้ง     ทุกค่ำคะนึง   หาแต่พจน์นาง

หากมิยลเสียง     ถ้อยคำเจรียง     พจน์นวลนางร้าง
ทรวงดวงจิตหม่น     ระทนรักจาง    ถ้อยนวลจวนห่าง    ข้าคงเศร้าใจ

ครานางเอ่ยเอื้อน     ถ้อยคำร้องเยือน    งามถ้อยคำไหว
บทคำพร่ำเอ่ย    มาเชยชวนไป    มอบดวงฤทัย     แด่นางผู้เดียว

แต่ต่างศักดิ์แท้      มิได้เชยแม่     ต้องอยู่เปล่าเปลี่ยว
ร้างนวลเคียงคู่       อดสูจริงเจียว     ดั่งพระพายเหนี่ยว    ให้ลอยลมไกล

[ไผ่เดียวดาย]

รู้ไม่รัก อกหักแน่ แต่ไม่ถอน
เฝ้าออนวอน ปาฏิหาริย์ ผ่านมาหา
ผิดด้วยหรือ ที่รักเธอ เพ้อนานมา
กาลเวลา ที่หมุนผ่าน ค้านหัวใจ

เธอรำคาญ ฉันก็รู้ ดูก็ออก
แต่ให้บอก ตัวเองพอ ก็ไม่ไหว
คนมันรัก ใจมันดื้อ ยื้อยึดไป
ทำอย่างไร จับใจขัง นั่งในกรง

ต้องขอโทษ เธออย่างมาก จากปากฉัน
คนรักกัน พูดส่งสุ่ม ให้ลุ่มหลง
ไม่ได้มา จากปากเธอ เพ้อพะวง
แต่มาตรง จากใจฉัน มันพูดเอง

ต่อจากนี้ คงต้องห่าง อย่างที่สุด
อยู่ในจุด ที่ลึกสุด หยุดเล็งเพ่ง
ขอโทษนะ ขอโทษซ้ำ ย้ำว่าเกรง
รับผิดเอง ต่อไปฉัน ไม่รั้นเธอ