ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[dinner]

ด้วยความรักภักดีมีมาให้
ทุกห้องใจมอบแด่แม่จอมขวัญ
ความคิดถึงห่วงหาสารพัน
แม้คืนวันพลัดพรากให้จากนาน

เมื่อท้องฟ้าขุนเขาทำเราห่าง
ไม่เคยจางลดทอนความอ่อนหวาน
กี่หนทางทอดไกลไม่ร้าวราน
ทั้งดวงมานมอบแล้วแด่แก้วตา

จะรุ่มร้อนหนาวเหน็บถึงเจ็บแสบ
แม้ต้องแปลบ...ดวงใจ...จะไปหา
จะบุกบั่นป่าดงพงพนา
เพื่อกลับมาตอกย้ำคำรักเธอ

[amika29]

เ พี ย ง อ ย า ก ใ ห้ รั บ รู้
ยังมีเธออยู่ในหัวใจเสมอ
รอวันฟ้าใส...คงได้กลับมาพบเจอ
คง เ พ ร า ะ รั ก เ ธ อ . .จึงได้แต่เพ้อหาอยู่ทุกวัน

...ทั้ ง ห ว ง...แ ล ะ ห่ ว ง ใ ย
เพราะความห่างไกล...กลัวเธอไหวหวั่น
กลัวเธอเปลี่ยนไป..กลัวอะไรต่ออะไรสารพัน
ที่สุดคือกลัวจะลืมกัน...กลัวไปหมดแบบนั้น...จริง ๆ

เอ-มิ-กา

[D]

ด้วยความรักภักดีมีมาให้
ทุกห้องใจมอบแด่แม่จอมขวัญ
ความคิดถึงห่วงหาสารพัน
แม้คืนวันพลัดพรากให้จากนาน

เมื่อท้องฟ้าขุนเขาทำเราห่าง
ไม่เคยจางลดทอนความอ่อนหวาน
กี่หนทางทอดไกลไม่ร้าวราน
ทั้งดวงมานมอบแล้วแด่แก้วตา

จะรุ่มร้อนหนาวเหน็บถึงเจ็บแสบ
แม้ต้องแปลบ...ดวงใจ...จะไปหา
จะบุกบั่นป่าดงพงพนา
เพื่อกลับมาตอกย้ำคำรักเธอ

ก็นี่แหละคือรักมักทำได้
รักย่อมให้จิตใจใสเสมอ
รักนำมาซึ่งการได้พบเจอ
อภัยเสมอยามพลาดพลั้งยังรักกัน

แม้จะมีวันห่างเนิ่นนานนัก
แต่ความรักไม่ถดถอยยังคอยฝัน
รอวันเดือนปีผ่านพานพบกัน
เธอกับฉันรักมั่น นิรันด์ไป

ผู้หญิงดินๆ

[ปู่ริน]

ก็นี่แหละคือรักมักทำได้
รักย่อมให้จิตใจใสเสมอ
รักนำมาซึ่งการได้พบเจอ
อภัยเสมอยามพลาดพลั้งยังรักกัน

แม้จะมีวันห่างเนิ่นนานนัก
แต่ความรักไม่ถดถอยยังคอยฝัน
รอวันเดือนปีผ่านพานพบกัน
เธอกับฉันรักมั่น นิรันด์ไป

                                                 

น้องจงยิ้มสู้สู้...ดูความรัก
ถึงแสนหนักเสียจริง...กว่าสิ่งไหน
เรารักเขาต้องรู้จัก...ให้อภัย
มันยิ่งใหญ่จะสุขสันต์...นิรันดร

ความพลาดพลั้งเพิ่มพลัง...ให้เข้มแข็ง
ถึงเมื่อยหล้าอ่อนแรง...ใช่พี่สอน
คนแกร่งกล้าทำสิ่งใด...นะงามงอน
แกร่งดุจเพชรพญาธร...มีคุณค่า

เราเกิดมาแสนโดดเดี่ยว..คนเดียวแน่
"เพราะรักเธอ"  อย่าท้อแท้แก้ปัญหา
สุดในโลกความเดียวดาย...สุดปลายฟ้า
รักต้องกล้ายืนอยู่...สู้คนเดียว

                       ริน ดอนบูรพา
                           ๑๒ ก.พ. ๕๕

[/b]                                                    เล่น...ล้อ...พอยิ้มได้ นะ 

[dinner]

 
 

น้องจงยิ้มสู้สู้...ดูความรัก
ถึงแสนหนักเสียจริง...กว่าสิ่งไหน
เรารักเขาต้องรู้จัก...ให้อภัย
มันยิ่งใหญ่จะสุขสันต์...นิรันดร

ความพลาดพลั้งเพิ่มพลัง...ให้เข้มแข็ง
ถึงเมื่อยหล้าอ่อนแรง...ใช่พี่สอน
คนแกร่งกล้าทำสิ่งใด...นะงามงอน
แกร่งดุจเพชรพญาธร...มีคุณค่า

เราเกิดมาแสนโดดเดี่ยว..คนเดียวแน่
"เพราะรักเธอ"  อย่าท้อแท้แก้ปัญหา
สุดในโลกความเดียวดาย...สุดปลายฟ้า
รักต้องกล้ายืนอยู่...สู้คนเดียว

                       ริน ดอนบูรพา

หากต้องสู้คนเดียวเปลี่ยวใจนัก
ขาดคนรักภักดีที่แลเหลียว
มันหม่นหมองปวดแปลบแสบนักเชียว
รักคลายเกลียวเหี่ยวห่อพาท้อใจ

หวังรักจะดำรงอยู่คงมั่น
แต่รักผันเปลี่ยนแปรยากแก้ไข
จำลุกสู้บุกบั่นฟันฝ่าไป
หวังพบใครคนที่มีรักจริง

dinner

[ลมหนาว]

เพราะรักเธอเพ้ออยู่มิรู้หาย
ยังเวียนว่ายใจลอยคอยสุงสิง
ทุกคืนวันฝันใฝ่ใคร่แอบอิง
เฝ้าประวิงรำพึงคิดถึงเธอ

รักดำรงคงมั่นมิหวั่นไหว
รักจริงใจตราตรึงซึ้งเสนอ
รักวันวานหวานฉ่ำพร่ำละเมอ
รักล้นเอ่อเต็มทรวงดวงหทัย

[ดุลย์ ละมุน]

รักสวยวาวราวแก้วนฤมิต
รักตรึงจิตพิศพราวสะกาวใส
รักหวานหวามงามงดจรดใจ
รักยิ่งใหญ่กว่านภาสุธาธาร

รักล้ำเลิศเพริศพริ้งมิ่งภาษา
รักเพลินพาดุจกวีดนตรีขาน
รักอ่อนไหวละไมรสพจมาน
รักเปรียบปานกังวาลพจน์สะกดทรวง

[บูรพาท่าพระจันทร์]

เพราะรักเธอ เผลอใจ มอบให้หมด
หลงรูปรส พจน์ปาน พบพานสรวง
เปรียบกระต่าย พ่ายรัก ภักดิ์เดือนดวง
ดั่งถูกบ่วง ห่วงสวาท มาพาดพัน

ยามกินนอน ถอนฤทัย ร้อนในอก
อยากหยิบยก ความนัย จิตต์ใจฉัน
แจ้งออกไป ให้รู้ อยู่ครามครัน
ทุกคืนวัน ฝันเพ้อ ละเมอครวญ

อนิจจา ความรัก ประจักษ์แจ้ง
ประดุจแสร้ง แกล้งทำ ให้กำสรวล
รักข้างเดียว เปลี่ยวใจ ด้วยไร้นวล
ต้องรัญจวน ชวนฝัน ทุกวันคืน.../


 

บูรพาท่าพระจันทร์

[my smile]

ถ้ า ใ ห้ ฉั น ว า ด รู ป ..ใ น ก ร ะ ด า ษ ห นึ่ ง ใ บ
หรือเขียนความในใจ.อะไรซักอย่าง..ในตอนนี้
ปลายปากกาคงลากเวียน..แต่เรื่องของเธอ..จนหมดหมึก.หยดดี
เพราะตอนนี้ล้นใจที่มี..มากเหลือเกิน

รั ก เ ธ อ
รู้ใช่ไหม..ก็ความคิดถึงมันค่อยค่อยเพิ่มขึ้น..เมื่อห่างเหิน
อย่าปล่อยให้อีกฝั่งหวั่นใจ.ส่วนเธอ..เที่ยวเล่นจนเพลิน
รัก ..คิดถึงเหลือเกิน..เธอล่ะ..เหมือนกันบ้างไหมคนดี

[แป้งน้ำ]

ถ้ า ใ ห้ ฉั น ว า ด รู ป ..ใ น ก ร ะ ด า ษ ห นึ่ ง ใ บ
หรือเขียนความในใจ.อะไรซักอย่าง..ในตอนนี้
ปลายปากกาคงลากเวียน..แต่เรื่องของเธอ..จนหมดหมึก.หยดดี
เพราะตอนนี้ล้นใจที่มี..มากเหลือเกิน

รั ก เ ธ อ
รู้ใช่ไหม..ก็ความคิดถึงมันค่อยค่อยเพิ่มขึ้น..เมื่อห่างเหิน
อย่าปล่อยให้อีกฝั่งหวั่นใจ.ส่วนเธอ..เที่ยวเล่นจนเพลิน
รัก ..คิดถึงเหลือเกิน..เธอล่ะ..เหมือนกันบ้างไหมคนดี
my smile



ตอบยากเหมือนกัน
เหมือนไม่รู้ว่า "ผูกพัน" แค่ไหน ~ กับเธอนี้
กระดาษหมื่นล้านใบ . . ยังเขียนความในใจไม่พอเลย . . . คนดี
เอาฟ้ากว้างแทนกระดานยังเต็มพื้นที่ . .
เอาน้ำทะเลแทนหมึกยังไม่พอดี . .. กับความต้องการ

ลองนึกภาพว่าเธอโอบกอดโลกนี้ไว้
โดยที่อยู่ในอ้อมแขนของลมหายใจ . . . ที่เวียนไหลผ่าน~
ของผู้ชายที่กล้าเอาชีวิตแทนค่าคำสาบาน
เอาความคิดถึงบวกความรักเนิ่นนาน . .
เธอจะรู้ปริมาณความรักของฉัน . . . ว่ามันเป็นสิ่งที่เกินพรรณา~*

[D]

ถ้ า ใ ห้ ฉั น ว า ด รู ป ..ใ น ก ร ะ ด า ษ ห นึ่ ง ใ บ
หรือเขียนความในใจ.อะไรซักอย่าง..ในตอนนี้
ปลายปากกาคงลากเวียน..แต่เรื่องของเธอ..จนหมดหมึก.หยดดี
เพราะตอนนี้ล้นใจที่มี..มากเหลือเกิน

รั ก เ ธ อ
รู้ใช่ไหม..ก็ความคิดถึงมันค่อยค่อยเพิ่มขึ้น..เมื่อห่างเหิน
อย่าปล่อยให้อีกฝั่งหวั่นใจ.ส่วนเธอ..เที่ยวเล่นจนเพลิน
รัก ..คิดถึงเหลือเกิน..เธอล่ะ..เหมือนกันบ้างไหมคนดี
my smile



ตอบยากเหมือนกัน
เหมือนไม่รู้ว่า "ผูกพัน" แค่ไหน ~ กับเธอนี้
กระดาษหมื่นล้านใบ . . ยังเขียนความในใจไม่พอเลย . . . คนดี
เอาฟ้ากว้างแทนกระดานยังเต็มพื้นที่ . .
เอาน้ำทะเลแทนหมึกยังไม่พอดี . .. กับความต้องการ

ลองนึกภาพว่าเธอโอบกอดโลกนี้ไว้
โดยที่อยู่ในอ้อมแขนของลมหายใจ . . . ที่เวียนไหลผ่าน~
ของผู้ชายที่กล้าเอาชีวิตแทนค่าคำสาบาน
เอาความคิดถึงบวกความรักเนิ่นนาน . .
เธอจะรู้ปริมาณความรักของฉัน . . . ว่ามันเป็นสิ่งที่เกินพรรณา~*

ท้องฟ้าที่กว้างใหญ่
คงไม่อาจเขียนข้อความในใจ...ของฉันนี้
เก็บถ้อยคำนับไม่ถ้วนล้วนมากมี
ยากเกินที่แผ่นฟ้าจะรับมัน
งั้นฉันขอเพียงแค่ครึ่งของ...ท้องฟ้า
ใช้แทนกระดาษสา มาพร่ำฝัน
แล้วเอาน้ำทะเลแทนน้ำหมึกแล้วเขียนมัน
คำว่าขอบคุณนั้นบรรยายพลัน...แล้วส่งให้เธอ

ผู้หญิงดินๆ

[ลมหนาว]

ถ้ า ใ ห้ ฉั น ว า ด รู ป ..ใ น ก ร ะ ด า ษ ห นึ่ ง ใ บ
หรือเขียนความในใจ.อะไรซักอย่าง..ในตอนนี้
ปลายปากกาคงลากเวียน..แต่เรื่องของเธอ..จนหมดหมึก.หยดดี
เพราะตอนนี้ล้นใจที่มี..มากเหลือเกิน

รั ก เ ธ อ
รู้ใช่ไหม..ก็ความคิดถึงมันค่อยค่อยเพิ่มขึ้น..เมื่อห่างเหิน
อย่าปล่อยให้อีกฝั่งหวั่นใจ.ส่วนเธอ..เที่ยวเล่นจนเพลิน
รัก ..คิดถึงเหลือเกิน..เธอล่ะ..เหมือนกันบ้างไหมคนดี

ความคิดถึงตรึงจิตคิดสับสน
มันมากจนจะเอ่ยเลยยาหยี
หากจะเปรียบเทียบฟ้าปฐพี
สองสิ่งนี้ยังด้อยน้อยเกินไป

เฝ้าพะวงหลงเพ้อละเมอหา
แม่กานดาอย่าได้คิดหวั่นไหว
รักสลักปักตรึงซึ้งหทัย
อยากบอกเธอจริงใจไม่เปลื่อนแปลง

ฮํ่นแน่ หุ หุ ขอแจมหนูmy smile หน่อยเน้อ ฮ่าๆ

[dinner]

 

ถ้ า ใ ห้ ฉั น ว า ด รู ป ..ใ น ก ร ะ ด า ษ ห นึ่ ง ใ บ
หรือเขียนความในใจ.อะไรซักอย่าง..ในตอนนี้
ปลายปากกาคงลากเวียน..แต่เรื่องของเธอ..จนหมดหมึก.หยดดี
เพราะตอนนี้ล้นใจที่มี..มากเหลือเกิน

รั ก เ ธ อ
รู้ใช่ไหม..ก็ความคิดถึงมันค่อยค่อยเพิ่มขึ้น..เมื่อห่างเหิน
อย่าปล่อยให้อีกฝั่งหวั่นใจ.ส่วนเธอ..เที่ยวเล่นจนเพลิน
รัก ..คิดถึงเหลือเกิน..เธอล่ะ..เหมือนกันบ้างไหมคนดี

my smile

หากเธอวาดรูปไว้ในกระดาษสักใบ
ฉันอยากเก็บกระดาษแผ่นนั้น พร้อมความในใจของเธอนี้
ด้วยความรู้สึกเต็มตื้น ปะปนด้วยความอ่อนไหวอยู่ในที
เพราะเกรงว่าเธอจะมีใครคนอื่นมาแทนที่กัน

เพราะรักเธอ......
ฉันจึงเป็นห่วงอยู่เสมอ เกรงเหลือเกินว่าจะไม่เป็นดังที่ฝัน
บางครั้งยังแอบปาดหยาดน้ำตา พร้อมด้วยความรู้สึกอันติ้นตัน
พยายามปัดความไหวหวั่นทิ้งไป เหลือเพียงแค่...
เรายังรักกันอยู่...จะใช่ไหม?

 

[dinner]

 

ความคิดถึงตรึงจิตคิดสับสน
มันมากจนจะเอ่ยเลยยาหยี
หากจะเปรียบเทียบฟ้าปฐพี
สองสิ่งนี้ยังด้อยน้อยเกินไป

เฝ้าพะวงหลงเพ้อละเมอหา
แม่กานดาอย่าได้คิดหวั่นไหว
รักสลักปักตรึงซึ้งหทัย
อยากบอกเธอจริงใจไม่เปลื่ยนแปลง

Ban

ความคิดถึงจริงใจไยสับสน
หรือเจือปนพิษร้ายความหน่ายแหนง
เมื่อรักมันตอกย้ำผิดสำแดง
ก็เหมือนแกล้งเราให้ไกลจากกัน

ยังคิดถึงเธออยู่รู้บ้างไหม
เป็นความจริงจากใจไม่แปรผัน
แต่ไยเธอสลัดตัดสัมพันธ์
เหมือนไม่มีอะไรกันวันก่อนมา

[ลมหนาว]

ความคิดถึงตรึงจิตคิดสับสน
มันมากจนจะเอ่ยเลยยาหยี
หากจะเปรียบเทียบฟ้าปฐพี
สองสิ่งนี้ยังด้อยน้อยเกินไป

เฝ้าพะวงหลงเพ้อละเมอหา
แม่กานดาอย่าได้คิดหวั่นไหว
รักสลักปักตรึงซึ้งหทัย
อยากบอกเธอจริงใจไม่เปลื่ยนแปลง

Ban

ความคิดถึงจริงใจไยสับสน
หรือเจือปนพิษร้ายความหน่ายแหนง
เมื่อรักมันตอกย้ำผิดสำแดง
ก็เหมือนแกล้งเราให้ไกลจากกัน

ยังคิดถึงเธออยู่รู้บ้างไหม
เป็นความจริงจากใจไม่แปรผัน
แต่ไยเธอสลัดตัดสัมพันธ์
เหมือนไม่มีอะไรกันวันก่อนมา

มิเคยลืมปลื้มจิตเฝ้าคิดถึง
รักหวานซึ้งอาลัยใจโหยหา
แม้คืนวันผันผ่านกาลล่วงลา
จำติดตารำลึกนึกผูกพัน

เคยประคองกองกอดเฝ้าออดอ้อน
หนุนตักนอนเคล้าคลอพะนอขวัญ
สบตาปิ๊งปิ๊งหวานประสานกัน
แสนสุขสันต์รักเราเฝ้ารำพึง

[สะเลเต]

เมื่อท้องฟ้าขุนเขาทำเราห่าง
ไม่เคยจางลดทอนความอ่อนหวาน
กี่หนทางทอดไกลไม่ร้าวราน
ทั้งดวงมานมอบแล้วแด่แก้วตา

คุณ....dinner

แม้ท้องฟ้าป่าเขาทำเราห่าง
สายลำธารทอดวางขวางตรงหน้า
พร้อมลุยไฟไม่หวั่นฉันสัญญา
ปรารถนาได้อยู่เคียงคู่กัน

ณ.วันนี้ที่ฉันนั้นกลัวนัก
กลัวความรักเราคลายในคำมั่น
กลัวบางใครใกล้กว่ามาแบ่งปัน
กลัวรักสั่นคลอนคลายสลายเกลียว

---สะเลเต---

[กังวาน]

กลัวทำไมหัวใจไว้เพื่อรัก
ฉันยังหนักแน่นกว่าป่าเขาเขียว
หัวใจนี้มีให้...ใครคนเดียว
มิอาจเหลียวแลมองเพื่อปองใคร

คำรักมั่นสัญญาไว้ไม่เคยเปลี่ยน
เพราะฉันเขียนด้วยตระหนักรักยิ่งใหญ่
ฉันรักเธอและจะรักภักดิ์ต่อไป
เพราะหัวใจของฉันนี้...มีเพียงเธอ

[ส.เชื้อจันทร์]

เมื่อท้องฟ้าขุนเขาทำเราห่าง
ไม่เคยจางลดทอนความอ่อนหวาน
กี่หนทางทอดไกลไม่ร้าวราน
ทั้งดวงมานมอบแล้วแด่แก้วตา

คุณ....dinner

ณ.วันนี้ที่ฉันนั้นกลัวนัก
กลัวความรักเราคลายในคำมั่น
กลัวบางใครใกล้กว่ามาแบ่งปัน
กลัวรักสั่นคลอนคลายสลายเกลียว

---สะเลเต---

อย่าหวาดกลัวหวั่นไหวเกินไปนัก
หมั่นเติมรักเติมใจให้แน่นเหนียว
เช้ายันค่ำทอถักเพียง "รักเดียว"
และเพียรเคี่ยว "จริงใจ" ให้สุกงอม

หากว่าเขาคนนั้นยังมั่นรัก
ต้องรู้จักดูแลทะนุถนอม
ต่อให้ร้อยสาวงามเดินตามตอม
จะไม่ยอมเปลี่ยนใจไปจากเธอ.



...ส.เชื้อจันทร์...
๑๙ ก.พ. ๕๕