...เ นื่ อ ง ใ น วั น...แ ห่ ง ค ว า ม รั ก
รู้ มั้ ย?...ใ ค ร ค น นี้ อ ย า ก ทั ก...เ ธ อ เ ห มื อ น เ ก่ า
อ ย า ก ใ ช้ คำ คุ้ น เ ค ย คื อ...เ ร า
แ ล้ ว บ อ ก เ ล่ า เ รื่ อ ง ร า ว...เ ห มื อ น ค ร า ว นั้ น...แอบมองเธอไกลไกลในความห่าง
ยามอ้างว้างเปล่าเปลี่ยวยังเทียวฝัน
ยังจดจำรสถ้อยในรอยวัน
หวังจะได้เคียงกันในวันนี้...อ่ ะ นี่ แ น่ ะ...ด อ ก ไ ม้
ฉั น เ ก็ บ ม า ห อ บ ใ ห ญ่...เ ห็ น มั้ ย มั น ล้ น ป รี่
ว า ง ล ง ต ร ง ห น้ า เ ธ อ...พ อ ดิ บ พ อ ดี
รั บ มั น ไ ว้ ห น่ อ ย ซี...สุ ด ที่ รั ก...หากว่าแม้นใจมิตรคิดเคียงคู่
คงรับรู้ในกลอนอ้อนประจักษ์
ใครคนหนึ่งยังคงพะวงภักดิ์
อย่าให้รอนานนักนะเธอนะ...!!!
ดอกไม้แค่หนึ่งดอก
ก็บ่งบอกที่ถักทอพอแล้วหล่ะ
เส้นว่างว่างที่ห่างหายในสายระยะ
แล้วใครล่ะจะร่วมสายสหายกัน
ดอกไม้สวยด้วยเลือกเฟ้นเน้นมาจัด
เธอนั่งคัดตัดแต่งก้านเมื่อวานนั้น
อยากรู้นักจักเป็นใครในสัมพันธ์
ที่(พี่)ทอฝันนั้นสมัครด้วยภักดิ์ใจ
ช่างอ่อนหวานกานต์อ้อนดูอ่อนช้อย
เรื่องราวมากน้อยที่เรียงร้อยบนรอยใฝ่
ระหกระเหินระส่ำระสายกระวนกระวายไป
เป็นน้องคนนี้ได้ไหม. .ที่จะรับฟังเสียงหัวใจในวานวัน
แม้มิเท่าเข้าขั้นคนนั้นคนนี้
แต่น้องมีหัวใจที่ใฝ่ที่ฝัน
จึงประดิษฐ์คิดคำสัมผัสสัมพันธ์
ขอพี่นั้นมั่นใจมิคลายมิคลอน. . .
ทักทายยามเช้าครับพี่ดรีม และพี่พี่ทุกคน
