ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

ฉันยังคง หม่นหมอง นั่งร้องไห้
"วาเลนไทน์"เขาชื่น รื่นสุขสม
ส่วนตัวเรา คงเหงา เศร้าซานซม
อยู่กับความ ระทม ตรมเดียวดาย

ไร้ค่านัก รักนี้ ที่เคยก่อ
สุขที่รอ กลายกลับ ลับลาหาย
ไม่เหลือรอย ห่วงหวง ดวงรักคลาย
หมดความหมาย สลายแล้ว โอ้แก้วตา

"วาเลนไทน์"ตอกย้ำ ให้ช้ำนัก
เคยสลัก ภักดิ์นวล มิหวนหา
ไกลจากกัน หันหลัง ดั่งระอา
ลืมหมดแล้ว สัญญา ครารักกัน

"วาเลนไทน์"เวียนวก คนอกช้ำ
กลืนเก็บรอย ระกำ ยามโศกศัลย์
วันแห่งรัก มักแฝง แสงจาบัลย์
สำหรับฉัน คือวันเศร้า ที่เร้ารุม...

"สุนันยา"
 

[sunthornvit]

คิดถึงอยู่  เสมอ  เธอมิรู้
คิดถึงอยู่  มิแปร  แม้งานสุม
คิดถึงไม่  อาจหยุด  สุดควบคุม
แต่งานรุม  ทุลักทุเล  ทุกเวลา

มิเคยมี  วันใด  ได้พักผ่อน
มิเคยหย่อน  ความเจ็บ  เก็บปัญหา
มิสะดวก  ต่อคำ  จำนรรจา
มิใช่ว่า  ไม่คิดถึง  พึงเข้าใจ

สุนทรวิทย์

[สุนันยา]

แต่ละคำ พร่ำผ่าน กานท์ลิขิต
ร้อยลิลิต เพีงแค่ ดั่งแก้ไข
ยากหยั่งรู้ อุรา คราซ่อนนัย
ว่าแอบคิด สิ่งใด หนอใจคน

งานอะไร ยุ่งนัก อยากจะรู้
เห็นแต่ปู่ เทียวป้อ ง้อใครสน
อย่าทำเป็น มาอ้อน แบบซ่อนกล
เลิกคิดสน แล้วล่ะ จะบ้าตาย...


"สุนันยา"

[บูรพาท่าพระจันทร์]

ความจริงใจ ให้กัน คือวันเลิศ
แสนบรรเจิด เพริศงาม ซึ่งความหมาย
หากฉ้อฉล กลเล่ห์ เพทุบาย
รักกลับกลาย ผายผัน เป็นวันลา

อย่าปลงใจ ให้วัน มาบั่นจิตต์
คอยลิขิต นำสั่ง ให้กังขา
ควรคำนึง ถึงสมัย ครั้งยายตา
คงสงสัย อะไรหนา วาเลนไทน์?.../



 


บูรพาท่าพระจันทร์

[sunthornvit]

แต่ละคำ พร่ำผ่าน กานท์ลิขิต
ร้อยลิลิต เพีงแค่ ดั่งแก้ไข
ยากหยั่งรู้ อุรา คราซ่อนนัย
ว่าแอบคิด สิ่งใด หนอใจคน

งานอะไร ยุ่งนัก อยากจะรู้
เห็นแต่ปู่ เทียวป้อ ง้อใครสน
อย่าทำเป็น มาอ้อน แบบซ่อนกล
เลิกคิดสน แล้วล่ะ จะบ้าตาย...

"สุนันยา"

ย่าก็รู้ ปู่ว่าง เป็นบางครั้ง
แต่ที่ยัง รีรอ มิต่อสาย
ไม่สะดวก ย่ารู้ ใช่ดูดาย
ยังวุ่นวาย ขอย่า อย่าร้าวราน

เรื่องข้องแวะ สตรี ไม่มีหรอก
เพียงเย้าหยอก ปล่อยแก่ แหย่ลูกหลาน
เหมือนย่าจับ_คู่หนุ่ม ทุ่มกลอนกานท์
แสนเบิกบาน ยิ้มร่า ย่าว่าไง

โทษแต่เขา อิเหนาทำ ปู่ช้ำชอก
ใครกลิ้งกลอก เรรวน ด่วนเฉไฉ
ย่าก็รู้ ปู่ก็เห็น เถรเข้าใจ
ปู่ยังไม่ ต่อว่า ย่าสักคำ

เรื่องภายในครอบครัว เอ้ย..เรื่องล้อเล่นอย่าเห็นเป็นจริงกันนะครับ

สุนทรวิทย์

[สุนันยา]

ความจริงใจ ให้กัน คือวันเลิศ
แสนบรรเจิด เพริศงาม ซึ่งความหมาย
หากฉ้อฉล กลเล่ห์ เพทุบาย
รักกลับกลาย ผายผัน เป็นวันลา

อย่าปลงใจ ให้วัน มาบั่นจิตต์
คอยลิขิต นำสั่ง ให้กังขา
ควรคำนึง ถึงสมัย ครั้งยายตา
คงสงสัย อะไรหนา วาเลนไทน์?.../



 


บูรพาท่าพระจันทร์

ไม่ยึดติด เพียงวัน เท่านั้หรอก
มาเอ่ยบอกถึงความ ช้ำไฉน
เขารักกัน นักหนา วาเลนไทน์
เรากับไร้ ใครสน จึงบ่นพรำ

จะวันไหน ก็ถูกเว้น ไม่เห็นรัก
เศร้ายิ่งนัก หากหา ใครถลำ
ส่งรักมา ให้เรา (เป็น) เจ้าประจำ
คงเป็นกรรม ทำเรา เศร้าทั้งปี....

"สุนันยา"

[สุนันยา]

แต่ละคำ พร่ำผ่าน กานท์ลิขิต
ร้อยลิลิต เพีงแค่ ดั่งแก้ไข
ยากหยั่งรู้ อุรา คราซ่อนนัย
ว่าแอบคิด สิ่งใด หนอใจคน

งานอะไร ยุ่งนัก อยากจะรู้
เห็นแต่ปู่ เทียวป้อ ง้อใครสน
อย่าทำเป็น มาอ้อน แบบซ่อนกล
เลิกคิดสน แล้วล่ะ จะบ้าตาย...

"สุนันยา"

ย่าก็รู้ ปู่ว่าง เป็นบางครั้ง
แต่ที่ยัง รีรอ มิต่อสาย
ไม่สะดวก ย่ารู้ ใช่ดูดาย
ยังวุ่นวาย ขอย่า อย่าร้าวราน

เรื่องข้องแวะ สตรี ไม่มีหรอก
เพียงเย้าหยอก ปล่อยแก่ แหย่ลูกหลาน
เหมือนย่าจับ_คู่หนุ่ม ทุ่มกลอนกานท์
แสนเบิกบาน ยิ้มร่า ย่าว่าไง

โทษแต่เขา อิเหนาทำ ปู่ช้ำชอก
ใครกลิ้งกลอก เรรวน ด่วนเฉไฉ
ย่าก็รู้ ปู่ก็เห็น เถรเข้าใจ
ปู่ยังไม่ ต่อว่า ย่าสักคำ

เรื่องภายในครอบครัว เอ้ย..เรื่องล้อเล่นอย่าเห็นเป็นจริงกันนะครับ

สุนทรวิทย์

ปากดีจริง นะปู่ ดูพูดนั่น
เรื่องสำคัญ กับเห็น เป็นเรื่องขำ
อย่าเฉไฉ เสแสร้ง มาแกล้งอำ
อย่ามาทำ หวงก้าง วางท่ากัน

ในเมื่อปู่ ห่างเหิน เมินคุณย่า
ย่าอ้อนกานท์ กลอนมา คราโศกศัลย์
มิได้คอย อ๋อยพร่ำ คำจำนรรจ์
ร้อยรำพัน กลอนรัก เพื่อพักใจ....

มีคนปลอบ ตอบกานท์ ก็หวานชื่น
แอบยิ้มรืน ภิรมย์ พรมสดใส
ดีกว่าเหงา รอปู่ ดูกระไร
ต้องร้องไห้ ประจำ ช้ำฤดี....


"สุนันยา"