...ขอโทษ...ได้ยินไหมคนดี
จงเป็นเธอแบบนี้...ไม่ว่าอะไรทั้งนั้น
แค่อารมณ์ชั่วคราว...ประเดี๋ยวประด๋าวก็ลืมมัน
อย่าโทษตัวเองเพราะฉัน...ที่ไม่สำคัญหรือดีพอ
ฉันผิดเอง...ที่ตัดสินใจไม่ได้สักที
อยากให้เธออยู่ตรงนี้..แต่ไม่กล้าร้องขอ
ไม่อาจทำร้ายใจเค้า...คำว่าเราจึงไม่ควรสานต่อ
ยังปล่อยให้เธอรอ...ด้วยหัวใจที่ท้อ...และทรมาน
เพราะเค้าเอง...ก็คงเสียใจ
จึงไม่อาจทำผิดต่อใคร..เพราะความสงสาร
ต้องทำเป็นมองไม่เห็นเธอ...เหมือนไม่ต้องการ
แล้วปล่อยความรู้สึกให้พัดผ่าน..จางหายไป
ฉันเองอ่อนแอไม่กล้าพอ
เพียงเพราะอยากให้เธออยู่ต่อ...ไม่จากไปไหน
อาจเป็นคนเห็นแก่ตัว...แต่ฉันเองก็มีหัวใจ
ได้แต่ปล่อยให้เป็นไป...ทำร้ายใครไม่ได้จริงๆ
เอ-มิ-กา
