(เมื่อก่อนนั้น)
ฉันเข้ามาบ้านฯนี้อยากมีเพื่อน
คอยเอ่ยเอื้อนทักทายเพื่อคลายเหงา
แรกไม่มีใครดูกระทู้เรา
ทำไงเล่าเขาไม่สนทนเดียวดาย
....................
ค่อยๆสร้างตัวตนให้คนเห็น
ทุกเช้าเย็นเข็นกลอนนอนตื่นสาย
จนเริ่มมีคนอ่านกันมากมาย
ทั้งหญิงชายตอบกระทู้ดูเพลินดี
เรื่องคะแนนมีบ้างหวังอยากได้
เพราะตั้งใจเปิดประเด็นเน้นเต็มที่
ถ้าเพื่อนชอบก็ซึ้งใจในไมตรี
ของอย่างนี้ตามแต่ใจให้เป็นทาน
แต่วันนี้คนคุ้นเคยที่เอ่ยทัก
เคยรู้จักกลับหายไปหลายท่าน
แรงจูงใจจึงหดหายไปตามกาล
ถูกเปลี่ยนผ่านรุ่นสู่รุ่นไม่คุ้นเลย
..........................
(ตอนนี้)
ฉันเข้ามาบ้านฯนี้อย่างที่เห็น
ก็แค่เป็นกลอนเงียบดูเรียบเฉย
อาจจะฝากกระทู้ดูเชยเชย
คนมันเคยแต่งแบบนี้ชีวิตจริืง..
