กวีครวญ 7
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
01 พฤศจิกายน 2024, 07:11:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: กวีครวญ 7  (อ่าน 1978 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
09 สิงหาคม 2008, 12:20:AM
Jintakawee
Special Class LV1
นักกลอนผู้เร่ร่อน

*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 20
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 144


ข้าถือคติอยู่ 3 ข้อ จริงใจ น้ำใจ และอภัย


« เมื่อ: 09 สิงหาคม 2008, 12:20:AM »
ชุมชนชุมชน

กวีครวญ 7

เพิ่งรู้ว่าเหนื่อยแค่ไหน ยามไร้คู่
อาจกายไม่เหนื่อยรู้ แต่ใจแทบคลั่ง
เปลี่ยวเหงาร้าวฤดี ราวชีวีไร้พลัง
เพียงเรี่ยวแรง จะคิดหวัง ยังหาไม่

ในยามเช้า เคยสดชื่น กับตื่นเช้า
อายหมอกหนาว เคล้าลมหนาว เร้าฝันใฝ่
เคยยิ้มให้ ดวงตะวัน โผล่ขันฑ์ไพร
โอ้ว่าโลก ช่างสดใส  อะไรอย่างนี้

ทุกย่างก้าว ก้าวย่าง อย่างมุ่งมั่น
อุปสัค กั้กกั้น จะบั่นบี้
บ้างทุกข์ท้อ จะขอทน สักบ่นไม่มี
เพียงเธอ เพียงเท่านี้ อุ่นดีแล้วใจ

ได้ยินไหม เสียงหัวใจ มันร่ำร้อง
ดังกึกก้อง เป็นทำนอง กวีร่าย
อาจเธอมิได้ยิน เพียงฉันเพ้อฝันไป
ฉันอาจอยู่ เสี้ยวไหน ของหัวใจเธอ
          เพียงฉันรำพันถึงเธอเดียวดาย  สักนิดหนึ่งจะมีไหม หรืออาจไม่เคยมีเสมอ...
                                                     หลวงจินตกวี
                                                   8 สิงหาคม 2551


[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]
ข้อความนี้ มี 1 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s