ตะลึงงันฉันงงเฝ้าสงสัย
ว่าทำไมเพื่อนฉันมันบอกว่า
เปรียบเธอเป็นกุหลาบหนามที่งามตา
เปรียบฉันค่าขี้ควายแห้งขัดแย้งใจ
เธอฉันอยู่คู่เคียงเพียงเราสอง
เพื่อนมันมองมักเปรียบเทียบค่าให้
ดังกุหลาบงามล้ำนำเปรียบไป
ตกลงใส่ขี้ควายอายสิ้นดี
มองตัวเองหลายคราหน้ากระจก
ฉันสะทกสะท้านมานเต็มที่
ผ่านแดดฝนพ้นไปได้หลายปี
หน้าฉันมีริ้วรอยแก่แย่เต็มทน
นึกใบหน้าเธอมั่งดูยังเด็ก
เป็นสเปคของสาวพราวน่าสน
สวยสดใสใบหน้าแสนน่ายล
สวยมากล้นเอกอุกุหลาบงาม
พิศตัวเองดีดีที่ใบหน้า
เหี่ยวหางตาพาใจให้ไหวหวาม
ขี้ควายแห้งเพื่อนเปรียบเทียบใจความ
มันเป็นตามเพื่อนล้อน่าท้อจัง
สล่าผิน
