ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สมนึก นพ]

31 ธันวา ปี53
เจอคนงามรอเคาท์ดาวน์เข้าปีใหม่
ร่วมฉลองด้วยกันนั้นสุขใจ
แลกเบอร์โทร์กันไว้ได้กริ๊งกัน

ขึ้นวันใหม่ มกรา ปี54
สองเรานี้ไม่ห่างต่างสุขสันต์
เวลาล่วงผ่านไปได้ครึ่งวัน
เธอกับฉันต่างลาเวลาควร

14 กุมภา สัญญาไว้
วาเลนไทน์พบกันอย่าผันผวน
โทรนัดหมายก่อนนะอย่าเรรวน
หวังจะชวนแลกดอกไม้ความหมายมี

ตามสัญญาโทรหาสายมาว่าง
คงอยู่ห่างเกินไปไม่ยินนี่
เฝ้าโทรอยู่นั้นหนาหลายนาที
จึงรู้ดีแก่ใจเธอหมายเมิน

เมื่อ 12 เมษา มาโทรใหม่
หวังจะได้นัดไว้ไม่เคอะเขิน
สงกรานต์จะก้อยเกี่ยวเที่ยวให้เพลิน
มีคู่เดินเล่นน้ำความหวังคอย

ขึ้น 13 เมษา กลายมาเศร้า
เพื่อนของเราไม่มาพาเหงาหงอย
โทรไปหาไม่รับดั่งทับรอย
ช่างเป็นบ่อยปล่อยปละละลืมเลือน

พฤศจิกา เดือนเด่นเพ็ญจันทร์ฉาย
ทั้งหญิงชายสุขใจในผองเพื่อน
ลอยกระทงบรรจบครบมาเยือน
เร่งมาเตือนความเศร้าเราเข้ามา

31 ธันวา ปี 54
ความหวังมีอีกหนึ่งจึงโทรหา
มาเคาท์ดาวน์กับฉันนะขวัญตา
1 มกรา 55 พาสุขใจ

แต่ระแวงซ้ำกันคล้ายวันเก่า
วันฉันเหงาผิดหวังกว่าครั้งไหน
ลืม หรือ เมิน กันนะจึงละไป
เปิดดูใหม่ปทานุกรมชมคำแปล

ลืม ความหมาย หายไปจากความจำ
เมิน อีกคำ ไม่สนใจ ดูให้แน่
ทั้งสองคำความหมายไม่ผันแปล
ต่างเปิดแผลใจข้ามาระบม.

นพ
27ธ.ค.54

[เปรียว]

ปีห้าสามผ่านมาถึงห้าสี่
ในฤดีบอบช้ำซ้ำขื่นขม
มองสายตาก็สิ้นแล้วแววนิยม
อกต้องตรมโศกศัลย์วันพี่ไกล

นัดแล้วไม่เคยมาอุราเหงา
รู้ไหมเล่าน้องนั้นสุดหวั่นไหว
ข่าวสาวที่เคียงข้างว่าอย่างไร
เธอเป็นใครบอกมาอย่าปิดบัง

คนเคยรักเหตุใดไม่เหมือนก่อน
ทำยอกย้อนมารยาว่าหมดหวัง
ลืมหรือเมินพูดไว้ไม่อยากฟัง
ใจใครพังแพ้พ่ายคิดให้ดี

นี่ก็ใกล้เต็มทีปีห้าห้า
ไม่ต้องมารำพัน นั่นโน่นนี่
รักของเราเศร้าเหลือเบื่อเต็มที
สิ้นห้าสี่ตัดสวาทเราขาดกัน

เปรียว

[yaguza]

ปีห้าสาม ผ่านมา ถึงห้าสี่
แม่โฉมศรี เคียงคู่ อยู่กับฉัน
ต่างอิงแอบ แนบข้าง สร้างสัมพันธ์
ไม่รวนเร เหหัน ให้สัญญา

ไม่เคยคิด เปลี่ยนใจ ไปเป็นอื่น
ยังยันยืน วจี ที่เคยว่า
จะครองคู่ อยู่เหย้า เฒ่าชรา
อนิจา อนาถ ไม่คาดคิด

ฉันพบสาว สวยใส วิไลกว่า
ทำทีท่า ตราตรึง จนซึ้งจิต
เดินเขามา อิงแอบ จนแนบชิด
ฉันจึงผิด ต่อเธอ เสมอมา

ปีห้าสาม ผ่านมา ปลายห้าสี่
หากฉันรอด ชีวี ถึงห้าห้า
จะกลับตัว กลับใจ ใหม่อีกครา
หวั่นชีวา จะวางวาย ตอนปลายปี


......ยากูซ่า.......

[สมนึก นพ]

ปีห้าสามผ่านมาถึงห้าสี่
ในฤดีบอบช้ำซ้ำขื่นขม
มองสายตาก็สิ้นแล้วแววนิยม
อกต้องตรมโศกศัลย์วันพี่ไกล

นัดแล้วไม่เคยมาอุราเหงา
รู้ไหมเล่าน้องนั้นสุดหวั่นไหว
ข่าวสาวที่เคียงข้างว่าอย่างไร
เธอเป็นใครบอกมาอย่าปิดบัง

คนเคยรักเหตุใดไม่เหมือนก่อน
ทำยอกย้อนมารยาว่าหมดหวัง
ลืมหรือเมินพูดไว้ไม่อยากฟัง
ใจใครพังแพ้พ่ายคิดให้ดี

นี่ก็ใกล้เต็มทีปีห้าห้า
ไม่ต้องมารำพัน นั่นโน่นนี่
รักของเราเศร้าเหลือเบื่อเต็มที
สิ้นห้าสี่ตัดสวาทเราขาดกัน

เปรียว

สิ้นห้าสี่ตัดสวาทขาดแน่แท้
คงจะแย่แล้วนาว่าตัวฉัน
ยี่สิบเจ็ดผ่านไปไม่กี่วัน
สามสิบเอ็ดถึงนั้นมันเลือนลาง

จะมาอ้อนมาวอนมางอนง้อ
จะมาขออภัยที่ไกลห่าง
แม้หนึ่งปีคลาเคลื่อนเหมือนหลงทาง
ขอน้องนางระงับดับอารมย์

เหลือสี่วันกว่ากว่ามาสิ้นปี
พ.ศ.นี้จะผ่านกาลเหมาะสม
ที่ห่างกันนั้นหนาพาเศร้าตรม
คิดถึงแม่ตาคมซมเรื่อยมา

สาวคนนั้นที่เห็นเป็นนายจ้าง
ฉันเดินข้างหิ้วของต้องซื้อหา
ถึงตามหล่อนทุกครั้งยังระอา
ตามสัญญาหนึ่งปีที่รับงาน

สามสิบเอ็ดธันวาปีห้าสี่
ความหวังมีเป็นไทปีใหม่ผ่าน
สองปัญหาจบกันไม่ทันการ
จึงลนลานบอกกล่าวให้เข้าใจ

สิ้นห้าสี่ที่ตัดสวาทนั้น
ขอผ่อนผันวันหนึ่งนะจะได้ไหม
ช่วงหนึ่งปีที่ผ่านแยกกันไกล
ขึ้นปีใหม่กลับทันให้สัญญา.

นพ
27 ธ.ค.54

[เปรียว]

เป็นนายจ้างแบบไหนไม่น่าเชื่อ
หน้าแดงเรื่อยิ้มอายเหมือนให้ท่า
เดินจูงมือลูบคลำเห็นตำตา
ยังมีหน้ามาโกหกตลกจัง

ฉันคงไม่ใจอ่อนอย่าอ้อนหา
ปีห้าห้าเลิกง้อขออย่าหวัง
ฉันขออยู่แบบช้ำช้ำตามลำพัง
ขอหันหลังแตกหักเลิกรักเธอ

เปรียว

[สุนันยา]

โอ้เวรกรรมหรือไร คล้ายกลั่นแกล้ง
มิได้แสร้ง ลืมเลือน เหมือนให้เก้อ
ปลายห้าสาม พบกัน คล้ายฝันเบลอ
ต้องลาเธอ หลุดพ้น แต่ต้นปี

ไม่อาจติดต่อได้ ให้แสนห่วง
จนเลยล่วง กุมภา ปานว่าหนี
คิดถึงจัง หวังใจได้พาที
กลับเหมือนมี สิ่งใด หมายปิดบัง

ใกล้เมษา เดินท่อง มองหาอยู่
มาคิดดู ครั้งนี้ คงมีหวัง
แต่ยิ่งหา กลับยิ่งคล้าย อยู่ไกลจัง
ได้แต่นั่ง เหม่อลอย เหงาหงอยรอ

โทรศัพท์ เมมเบอร์ เผลอทำหล่น
ยากจะค้น หาได้ ดั่งใจขอ
ปลายห้าสี่ คงเคาท์ดาวน์ เฝ้าหน้าจอ
จบแล้วหนอ สายสัมพันธ์ วันสิ้นปี..

"สุนันยา"

[สมนึก นพ]

สามสิบเอ็ดธันวาเวียนมาถึง
เวลาซึ่งเค้าท์ดาวน์เข้าใกล้นี่
เบอรโทรศัพท์ทำหล่นสับสนดี
แต่ยังมีความหวังนั่งหน้าจอ

เปิดเว็ปบ้านกลอนไทยคลับด็อทคอมพ์
จะไม่ยอมห่างหายไปไหนหนอ
ภาวนาให้เขารู้ฉันอยู่รอ
ไม่คิดท้อเลยนั่งความหวังคอย

คลิกชุมชนมองกระทู้ดูใครมา
เม้าท์เลื่อนหาบนล่างค่อนข้างบ่อย
ทั้งกลอนตอบกระทู้ใหม่ไร้ร่องรอย
จับเม้าท์ถอยไปดูผู้ใช้งาน

สมาชิกมีเข้ามาชื่อปรากฏ
ดูจนหมดไม่เห็นนี่ที่มาอ่าน
และบุคคลทั่วไปไม่พบพาน
เพราะชื่อท่านไม่มีที่จำนวน

หรือมีเธอเข้าแน่แต่หลบซ่อน.......
หรืออำก่อนเพราะจิตคิดผันผวน....
หรือใจเธอไขว่เขวเริ่มเรรวน........
หรือใครชวนรอเคาท์ดาวน์เฝ้าเวลา

ขอล็อกอินให้เห็นเน้นรายชื่อ
ว่าเธอคือคนที่ฉันเฝ้าฝันหา
เพียงได้รู้วันนี้มีผ่านมา
เห็นกับตาว่าสบายคลายห่วงใย

ลืมหรือเมินตัดหนาอย่ามาคิด
ที่หลงผิดคบฉันนั้นคิดใหม่
ปีที่ผ่านนานวันฉันเข้าใจ
หากเจอใครเข้ามาเห็นว่าดี

จงลืมผมหากหวังคิดตั้งต้น
อย่าสับสนเรื่องเก่าของเรานี่
ตัดสินใจให้ได้ใกล้สิ้นปี
สิ้นห้าสี่ปลดวางไม่ขวางกัน

ปีห้าห้าฟ้าใหม่ให้พรนะ
ขอคุณพระปกป้องคุ้มครองนั่น
คิดสิ่งใดสมหวังดังใจพลัน
จงสุขสันต์ตลอดไปปีใหม่เทอญ.

นพ
30 ธ.ค.54

[สมนึก นพ]

เป็นนายจ้างแบบไหนไม่น่าเชื่อ
หน้าแดงเรื่อยิ้มอายเหมือนให้ท่า
เดินจูงมือลูบคลำเห็นตำตา
ยังมีหน้ามาโกหกตลกจัง

ฉันคงไม่ใจอ่อนอย่าอ้อนหา
ปีห้าห้าเลิกง้อขออย่าหวัง
ฉันขออยู่แบบช้ำช้ำตามลำพัง
ขอหันหลังแตกหักเลิกรักเธอ

เปรียว

คือนายจ้างจริงนะใช่จะหลอก
คำสั่งออกงานมีนี่อย่าเผลอ
หากเกียจคร้านบ่อยครั้งระวังเจอ
กลัวว่าเธอคงไล่ให้ออกงาน

หล่อนหน้าแดงยิ้มอายให้คุณเห็น
แกล้งหน้าเป็นเล่นละครตอนคนผ่าน
ว่าผมคือแฟนใหม่ไม่ขึ้นคาน
กลับถึงบ้านล้างน้ำตามต้องกาย

เชื่อผมบ้างเถิดหนาสารภาพ
คุณก็ทราบปีห้าห้าหาเงินจ่าย
จากค่าแรงครั้งนี้มีมากมาย
พอผ่อนคลายได้บ้างหลังน้ำนอง

สามสิบเอ็ดธันวาถึงบึ่งออกแล้ว
จะรีบแจวกลับมาพาซื้อของ
ช่วงปีใหม่สินค้านำมากอง
ประกาศร้องทั้งหมดลดราคา

คุณจะซื้ออะไรให้เต็มที่
เงินผมมีจับจ่ายได้ซื้อหา
อย่าแตกหักเลิกรักนะขวัญตา
ต้นปีหน้ามาง้อรออภัย.

นพ
30 ธ.ค.54