ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

******
**คิดถึง(อีกละ)***
*******
คิดถึง...อยากโทรหา
แต่ไม่กล้า....พาหวั่นไหว
กังวล...อยู่ในใจ
กลัวมีใคร...ข้างกายเธอ
*******
เป็นคน...มารับสาย
ฉันคงอาย...ฉันคงเก้อ
คงเศร้า...เหงานะเออ
หากว่าเธอ...นั้นมีใคร
*******
แต่ว่า ...มันคิดถึง-
สุดคะนึง...นะรู้ไหม
กังวล...สับสนใจ
จะทำไง...ใจร้อนรน
*******
จะฝาก...ข้อความไป
กลัวเธอไม่...คิดจะสน
ปวดร้าว...เศร้ากมล
คิดถึงคน...ที่อยู่ไกล
*******
จะต้อง...ทำไงดี
พอจะมี...วิธีไหน
คิดถึง...แทบขาดใจ
แต่ทำไม...ไม่กล้าโทร
*******
นับหนึ่ง...จนถึงร้อย
อยากจะปล่อย...ร้องไห้โฮ
คิดไป...ให้โมโห
จะมีโทรฯ...ทำไมกัน
*******
คิดถึง..เธอหนักหนา
รู้ไหมว่า..ฉันโศกศัลย์
รำพึง...ถึงทุกวัน
หวังเธอนั้น...จะโทรมา....
******

"สุนันยา"
 

[sunthornvit]

                              อยากโทรหา  ทุกวัน  หมั่นยกหู
           แต่งานปู่  ล้นมือ  อย่าถือสา
           ว่างเมื่อไร  ไม่นิ่ง  รีบกริ๊งมา
           ขอคุณย่า  เข้าใจ  คงไม่งอน

                     ปู่งกเงิ่น  เงอะงะ  สะเปะสะปะ
           ทั้งพละ  กำลัง  ยังย่อหย่อน
           ทำได้แค่  ส่งจิต  คิดอาทร
           เรื่องออดอ้อน  เอาใจ  ทำไม่เป็น

                     ที่เงียบไป  ใช่ลืม  แอบปลื้มอยู่
           หมั่นเอ็นดู  ทุกครา  ย่าไม่เห็น
           บางครั้งป่วย  เหนื่อยอ่อน  นอนลำเค็ญ
           ใช่อยู่เย็น  เชือนเฉย  เลยย่าครับ
           

                         

[สุนันยา]

หมั่นยกหู อย่างไร เมื่อไม่กล้า
คุณปู่มา บอกให้ ได้สดับ
แล้วไฉน ไม่โทรหา จะได้รับ
คุณย่ารอ โทรศัพท์ ปู่ทั้งวัน

ไหนเคยบอก กันมา ว่าคิดถึง
พูดให้ซึ้ง แล้วหาย ให้โศกศัลย์
อ้างโน่นนี่ ดูซิ สาระพัน
เหมือนแกล้งก้น ถึงได้ไม่โทรมา

ยื่นคำขาด กันเลย หากเฉยอยู่
จะเปลี่ยนเบอร์ ถ้าปู่ไม่โทรหา
สิ้นสุดกัน ไม่ท้วง ทวงสัญญา
หมดเวลา เที่ยงคืน อย่ายืนงง...

"สุนันยา"
 

[sunthornvit]

                              ไยถือสา  โกรธเคือง  เรื่่องคุณปู่
                คุณย่ารู้  ปู่แก่งั่ก  มักลืมหลง
                พอได้หน้า  ทิ้งหลัง  นั่งมึนงง
                ย่าจงปลง  เถิดหนา  อย่าคิดชัง

                     ปู่ขี้ลืม  ทั้งวัน  ขันไม่ออก
                เหมือนกลิ้งกลอก  ยืดยาด  มิอาจหวัง
                เป็นไปตาม  สรีระ  อนิจจัง
                กินหรือยัง  บ่อยครั้ง  ยังลืมเลย