แม้เธออ้วน เกินเยียวยา หนักกว่าหมู
ยังน่าดู หากเปรียบ เทียบช้างสาร
ถึงเนื้อหนัง ภายนอก บอกหย่อนยาน
คิดว่าความ สะคราญ หว่านอยู่ใน
แม้เธอจะ กินจุ ดุเหมือนเสือ
ฉันกลับเชื่อ แน่วแน่ พอแก้ไข
ถึงผิวกาย หมักหมม อมขี้ไคล
ยังไฉไล สะอาดกว่า เปื้อนอาจม
แม้เธอมัก อวดรู้ บ่นจู้จี้
มองแง่ดี ก็ไพเราะ ฟังเหมาะสม
บ่อยครั้งเธอ ชม้าย แอบผายลม
ฉันว่าดม-ดมไป คล้ายทุเรียน
เพราะเธออ้วน อุดม สมรูปลักษณ์
ฉันจึงรัก ภักดี มิมีเปลี่ยน
พวกเพื่อนปาก-ปีจอ ชอบล้อเลียน
คอยติเตียน ดูเบา ยากเข้าใจ
เขาไม่รู้ คุณค่า ว่าคนอ้วน
มีเสน่ห์ ยั่วยวน ชวนหลงใหล
จะกอดซ้าย ป่ายขวา อุ่นกว่าใคร
มีแต่ได้ กับได้ ไม่ขาดทุน
