สิงขร นอนนิ่งนิ่ง เหมือนร่างหญิง พิงหลับใหล
ยอดภู ดูไฉไล เพ่งพิศไป คล้ายปทุม
เนินนูน พูนประหลาด โล่งสะอาด ขาดหญ้าคลุม
ยิ่งคิด พิษไฟรุม กามเกาะกุม เข้าสุมทรวง
ดินแยก แตกกึ่งกลาง ดุจเนื้อนาง หว่างแหนหวง
เสียววาบ ในภาพลวง คล้อยตามบ่วง ห่วงกามา
อารมณ์ อุดมศิลป์ ไม่หมดสิ้น จินตนา
ห้วงลึก นึกมายา เคล้าตัณหา ประสาคน
มโนภาพ ฉาบราคะ มิลดละ สัปดน
โลกีย์ ที่ปะปน ก่อบันดล เป็นผลงาน
กวี มีรสชาติ ต้องโรยราด สาดคำหวาน
บรมครู ผู้เชี่ยวชาญ ล้วนชำนาญ การเปรียบเปรย
บรรยาย ขยายฝัน กล่าวรำพัน อันเปิดเผย
ฝึกฝน จนคุ้นเคย ใครได้เชย ย่อมเอ่ยชม
